10 rzeczy, które pomyślała każda mama po usłyszeniu pierwszego słowa dziecka

Poród nie zawsze przebiega zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Mamy w głowie jakiś plan, jakieś wyobrażenia i oczekiwania (zwłaszcza, gdy nie rodzimy po raz pierwszy), a potem okazuje się, że nigdy tak naprawdę nie można przygotować się na coś tak nieobliczalnego, jak przyjście dziecka na świat. Pod opowieścią tej mamy, mogłoby się pewnie podpisać wiele kobiet, które także zostały postawione w obliczu przerażającej sytuacji. Posłuchajcie... "Nie miałam planu jak mam rodzić, nie zamawiałam douli , nie chciałam rodzić w wodzie, nie myślałam o żadnych innowacjach. To był mój drugi poród więc wiedziałam jak będzie wszystko przebiegać. Chciałam tylko by poród trwał krótko, a dziecko całe i zdrowe pojawiło się na świecie. Wody odeszły mi o 2.nad ranem. Zabraliśmy z mężem najpotrzebniejsze rzeczy, zapewniliśmy opiekę starszemu dziecku i pojechaliśmy do szpitala. Po kilku godzinach już wiedziałam, że coś jest nie tak. Nic nie szło tak jak powinno. Skurcze były bardziej bolesne jak poprzednio, mocniejsze, a mniej efektywne. Położna cały czas przychodziła, sprawdzała rozwarcie i była bardzo zawiedziona brakiem postępu.  "Cały czas zastanawiałam się co jest nie tak..." Czy to ja jestem starsza i inaczej odczuwam ból i zmęczenie, czy to może moje ciało nie przygotowało się na poród? Mój mąż starał się mnie pocieszać i rozweselać, ale i po nim było widać niepewność. Potem nawet on przestał żartować. Kiedy położna weszła i zapytała, czy czuję że chcę przeć, okazało się, że nie. Skurcze były coraz lżejsze, mniej bolesne.Tak jakbym nie miała rodzić. Podano oksytocynę . Dziecko pojawiło się w kanale rodnym, ale to nie główka była pierwsza... Potem długo się zastanawiałam jak do tego doszło, że dziecko ułożone było pośladkowo, a nikt o tym nie wiedział. Na USG w 36.tyg ciąży mój synek był ułożony prawidłowo do porodu. Jego...

"A wiesz, że policjant najpierw strzela, a potem zadaje pytania?" – powiedział (oczywiście na głos, a głos miał donośny) mój kilkuletni syn w chwili, gdy funkcjonariusz drogówki wlepiał mandat jego tacie. Nie mam pojęcia, skąd kilkulatek  wziął to zdanie (pewnie z filmu),  ale wiem jedno: nie ma chyba na świecie dziecka , które choć raz nie wpędziłoby rodziców w równie kłopotliwą sytuację.   Celują w tym zwłaszcza przedszkolaki. Psycholog Beata Płażewska  podpowiada, jak sobie radzić w chwilach, gdy najbardziej chcielibyśmy zapaść się pod ziemię. Przeczytaj także: Twoje dziecko nie jest niegrzeczne, gdy... Tajna misja Jako kilkuletnia dziewczynka powiedziałam panu, który naprawiał telewizor: „Rodzice kazali mi pilnować, żeby nic nie zginęło”. Aldona Jak ratować sytuację: Poza krótkim „przepraszam” tak naprawdę niewiele można zrobić. – Najważniejsze to nie pogarszać sytuacji – mówi psycholog. – Bronienie się słowami „Co ty za bzdury pleciesz? Niczego takiego nie mówiłam!” jeszcze bardziej pogrąża rodzica. Pan od telewizora i tak wie, że maluch nie przydzieliłby sobie takiego zadania z własnej inicjatywy. Co gorsza takie postępowanie jest nie fair wobec dziecka. Rodzic robi mu wodę z mózgu („Jak to nie mówiłaś, skoro mówiłaś?” – myśli skołowany malec) i uczy go, że można ratować własną skórę cudzym kosztem. Co robić na dłuższą metę: Nie namawiaj dziecka do tajnych misji ani kłamania w twoim imieniu, bo nie dość, że dasz mu zły przykład, to jeszcze narazisz się na wstyd („Mama kazała powiedzieć, że nie ma jej w domu”). A ja coś mam! Podczas uroczystego obiadu w eleganckiej restauracji moje dziecko pochwaliło się, że ma ... robaki. Renata, mama 3-letniej Beatki Jak ratować sytuację: Przeproś i nie wdawaj się w wyjaśnienia, bo tak mało apetyczny temat lepiej zakończyć jak...

Dlaczego matki, które decydują się na dużą rodzinę, są tak źle postrzegane? Posłuchajcie tej mamy! "To nie powinien być temat dyskusji" "Kiedy nasz znajomy dowiedział się, że spodziewamy się 5.dziecka, zareagował podobnie jak wiele osób. - Zachowujecie się jak króliki – powiedział, nie zdając sobie chyba sprawy, jak wielką zrobił nam przykrość.  Moje życie seksualne i plany odnośnie ilości dzieci, nie powinny być tematem dyskusji, bo to moja sprawa. Ale jak widać,  nie jesteśmy w stanie tego uniknąć. Naprawdę staramy się uważać i liczyć dni płodne i niepłodne, ale czasem tak się zdarza. Życie... Chociaż cieszę się, że spodziewamy się kolejnego dziecka, to mimo wszystko... czuję się też tym trochę zawstydzona.  Zawstydzona swoją chciwością. Zamiast cieszyć się, że mam czwórkę zdrowych i wspaniałych dzieci, ciągle rodzę nowe.  Zawstydzona tym, że wszyscy mnie oceniają, moją inteligencję, moje zdolności wychowawcze, moje wybory życiowe.  Zawstydzona, że ludzie patrzą na nas jak na patologiczną rodzinę, która na pewno ciągnie od państwa masę pieniędzy. Zawstydzona, gdy powiem choć słowo, że jest mi ciężko, bo wszyscy wtedy mówią: sami tego chcieliście , albo chyba wiedzieliście co was czeka. Zawstydzona gdy ktoś mówi mi, że muszę być albo bardzo bogata, albo szalona i nie umiem planować.  Zawstydzona, bo myślałam, że jestem mądrą, inteligentną kobietą po szkołach, a przez opinie ludzi czuję się jak głupią, zmęczoną, sfrustrowaną matka z rozstępami , nadwagą i nieładem na głowie.  "Jestem szczęśliwa, zrozumcie to!" Nieważne czy ma się pięcioro, czy dwoje dzieci.Nigdy nic nie wygląda tak jak to piszą ludzie.Czasem matka pięciorga ma mniej z nimi kłopotu, niż inna z dwójką łobuziaków. Urodzenie dzieci nie powinno być dla nikogo wstydliwe, nawet gdy po raz piąty chodzimy z...