Do trzech razy sztu(cz)ka! - 12 trików, które ułatwiają życie rodzicom

Wystarczająco wielu rodziców krzyczało i wściekało się na swoje maluchy (zwłaszcza zbuntowane dwulatki),  by było  wiadomo, że nie tędy droga. Sprytne sposoby są skuteczniejsze niż krzyk  czy zrzędzenie, o klapsach nie wspominając.   Jest jedno małe „ale” - nie każdy sposób działa na każde dziecko, a to co sprawdza się jednego dnia, niekoniecznie będzie równie dobre następnego. Trzeba po prostu próbować. I warto, bo rodzicielskie sztuczki naprawdę ułatwiają życie. Przekonałam się o tym na własnej skórze. 
Oto tricki, które stosowałam z powodzeniem , gdy mój syn, Bartek, był mały i przechodził bunt dwulatka. 

 

Polecamy także: 8 sposobów na atak histerii 

Gdy mój syn nie chciał założyć butów/czapki/kurtki (Dlaczego? Bo nie!),  nie od razu połapałam się, że prośby, groźby i  tłumaczenie  są kompletnie nieskuteczne. Byłam na skraju wyczerpania nerwowego, gdy przypadkiem znalazłam coś, co działa: zaczęłam udawać, że sama chcę ubrać jego rzeczy. A że dwulatki nie lubią się dzielić nawet tym, czego nie cierpią, Bartek odbierał mi je (były przecież jego!) i łaskawie pozwalał się ubrać. Bingo!

Gorąco polecam także starą sprawdzony sposób: dawanie ograniczonego wyboru. Zamiast dyskutować z synem, co dziś założy (zje, zabierze na spacer),  pokazywałam mu dwie rzeczy i  pytałam: „Chcesz to czy tamto?” Polecam ten sposób gorąco: jest spora szansa, że zajęte podejmowaniem tej arcytrudnej decyzji dziecko ,  nie wpadnie na pomysł (przynajmniej do czasu), że jest jeszcze  trzecia ( „Ani to, ani tamto, tylko siamto”) oraz czwarta opcja („Ja w ogóle nie chcę ubrać się/jeść/wyjść”).
Dawanie wyboru pomaga przy różnych okazjach. Nie chcesz siłą zapędzać brzdąca do kąpieli? Zapytaj czy kąpie się z pianą czy bez.

Dawno, dawno temu, gdy nie stosowano jeszcze znieczuleń,  pewien dentysta przypinał dzieciom do ucha żabki do wieszania  prania. Tak bardzo się na tym koncentrowały („Po co ta żabka? Trzyma się jeszcze? Dlaczego akurat czerwona?"), że zapominały o strachu i bólu.
Odwracanie uwagi (niekoniecznie przy pomocy klamerki) sprawdza się w wielu sytuacjach. Dziecko zaczyna jęczeć podczas spaceru? Zastanów się z nim, dokąd idzie piesek, którego właśnie mijacie, albo pokaż mu czerowny samochód. 

 

Przeczytaj także: Gdy puszczają nerwy. Jak okiełznać emocje? 

Dzieci uwielbiają konkursy i warto z tego korzystać. Jeśli np. chcesz, by twoja pociecha  szła w określonym kierunku, wybieraj punkty na trasie („Kto pierwszy przy ławce/drzewie/koszu”). Na mojego syna to działało, pod warunkiem, że wygrywał.
Inna wersja: „Zakład, że szybciej założę kurtkę?”

Nawet nudna czy z jakiegoś powodu nieprzyjemna  czynność może być znośna, jeśli znajdzie się coś, co zaciekawi malucha.
Trick zakupowy: „Zobaczymy, czy z bananów da się zrobić rogi? Po drodze weźmiemy proszek.”. Ta sztuczka działa nie tylko w sklepie. Dzięki niej gruntownie zwiedziliśmy z naszym dwulatkiem Wenecję. Nic go nie obchodziły zabytki ani kanały. Haczykiem był kotek, którego wspólnie szukaliśmy w wąskich uliczkach i innych zakamarkach. Nie oszukiwaliśmy! Widzieliśmy mnóstwo kotów!

Gdy dziecko zaczyna jęczeć, poszukaj guziczka, którym wyłącza się tryb „jęczenie”. Przy okazji możesz je trochę połaskotać. Albo rozbaw je inaczej, najlepiej w sposób sprawdzony w innych sytuacjach (Konkurs na paskudne miny?). Tę sztuczkę trzeba jednak stosować ostrożnie, bo na rozdrażnionego malca może podziałać jak płachta na byka.

Sprawdź także: 6 gadżetów, które przydają się rodzicom (choć wcale na to nie wyglądają)

Każdy lubi czuć się ważny i potrzebny. Dziecko też. Dlatego, gdy np. robicie wspólnie zakupy, poproś je o pomoc. Może wypatrywać na półkach jogurtu wiśniowego albo rozglądać się za znajomymi i sąsiadami. Moj synek uwielbiał nosić paczki z chrupkami kukurydzianymi. 

Sprawdzony sposób na mycie zebów: siadasz z dzieckiem na podłodze i pozwalasz umyć sobie zęby (spokojnie, szybko się znudzi), a potem zmiana.
Dobrze  działają także sposoby z książki „Jak przechytrzyć dziecko”:  udawaj, że malujesz mu zęby (malec wybiera kolor) albo że szczoteczka jest elektryczna (Rób „Bzzzzz”). Możecie też bawić się w zwiedzanie zębów przez szczoczeczkę (na początek warto użyć zaklęcia w rodzaju „Sezamie otwórz się”). 

Polecamy także: Piosenka do mycia zebów - zamiast zegarka, klepsydry i minutnika

Dzieci pragną przede wszystkim naszej uwagi. Są gotowe stanąć na rzęsach, by ją zdobyć. Są też mądre i szybko się uczą: skoro jakaś metoda działa, będą z niej korzystać, jeśli nie - poszukają nowej.
Gdy Bartek  połapał się, że „Kuuup mi to!” nie robi na mnie wrażenia, szukał innych sposobow. Któregoś dnia postanowił chodzić po supermarkecie na czworakach. Konsekwentnie to ignorowałam a zainteresowanym (iluż ich było!) z kamienną twarzą  mówiłam, że to mój wyżeł waimarski. Więcej nie próbował. 

Bartek bardzo protestował, gdy jego pracujący w innym mieście tatuś wyjeżdżał na cały tydzień.  Odkąd moi panowie zaczęli machać sobie na  pożegnanie ... stopami, mały prawie wypychał tatę za drzwi, żeby znów móc to zrobić.  Machanie nogami stało się ich rytualnym pożegnaniem i pomogło dziecku oswoić się z trudną sytuacją. 

Rytuały pomagają na co dzień, np. można tupać w drodze na wieczorną kąpiel. Ważne, żeby nie było to nic skomplikowanego, co utrudni ci życie i zmusi do wyczyniania cudów.

Nie, wcale nie chodzi  zabawki albo nawet słodycze. Może być nią cokolwiek, włącznie z narysowaną flamastrem buźką, która dziecko dostanie, gdy zrobi to, o co je prosimy, np. zje warzywa.
To zadziwiające, ale takie nagrody działają nawet na dużo starsze dzieci. Mój (całkiem już teraz duży) syn był zachwycony, gdy podczas obozu opiekunowie nagradzli  młodych surwiwalowców... wbijając gwoździe w zawieszoną na podwórku deskę (1 punkt= 1 gwóźdź). To kłopotliwe, więc nie namawiam. Chodzi mi jedynie o to, że wartość materialna nagrody nie ma znaczenia. Liczy się fakt. 

Zdanie w rodzaju „Wow! Jesteś mistrzem świata w ubieraniu skarpetek/jedzeniu brokułów, każdego dnia idzie ci lepiej" potrafi zdziałać cuda.
No cóż: Wściekamy się, gdy nasze dzieci marudzą, a nie zawsze pamiętamy, by zauważyć, gdy zachowują się jak należy  (albo chociaż się starają). Warto to zmienić, bo dzięki pochwałom dziecko dowiaduje się, czego od niego oczekujemy. 

Sprawdź także: 12 sposobów na marudę