2,5-letni chłopczyk, który zaginął w polu kukurydzy, odnaleziony!

Do zwyciężczyni październikowej edycji trafił zestaw kosmetyków z ekskluzywnej linii BIOVAX AKTYWNY WĘGIEL & ACAI AMAZOŃSKIE.   Dla Radka i Remika, żebyście zawsze pamiętali, że dla mamy jesteście wyjątkowi i to nigdy się nie zmieni. Maks Luzak był niewielkim, szarym samochodem miejskim. Miał jednak duże ambicje i szalone pomysły. Często ryzykował i wiele z jego przygód było niebezpiecznych. Maks Luzak jednak wcale się tym nie przejmował. Chciał być podziwiany i wyjątkowy. Nie lubił kiedy mówiono o nim – to małe miejskie auto. Maks, nie był zwykłym autem i udowadniał to wszystkim, którzy go znali. W miasteczku czuć było nadchodzącą jesień. Dni robiły się coraz krótsze, noce były zimne, coraz częściej padał deszcz. Lato odhodziło na kilka miesięcy. Nowa pora roku czasem podarowała mieszkańcom kilka ciepłych dni i jasne promienie słońca tańczące wśród spadających liści, jednak wszyscy wiedzieli, że fala upałów minęła. Maks Luzak uwielbiał jesień. Stawał często pod wielkimi rozłożystymi dębami, tylko po to, żeby żołędzie spadały mu na karoserię. Uwielbiał głuche –puk! kiedy małe brązowe nasiona dębu uderzały o maskę. W dniu kiedy Maks miał zawieźć panią Halinkę do dentysty zerwał się silny wiatr. Gałęzie drzew uginały się pod mocnymi podmuchami. Liście wirowały w powietrzu, jakby chciały z powrotem zawisnąć na drzewach. Flagi łopotały groźnie. Większość samochodów tego dnia została w garażach. Ogłoszono, że bez ważnych powodów lepiej zostać w domach. Mieszkańcy miasta pozamykali okna i postanowili przeczekać wichurę. Pani Halinka odwołała wizytę u dentysty. Maks był niezadowolony, nie lubił kiedy zmieniała plany. Postanowił wyjechać z garażu i wybrać się na wycieczkę przez las. Ta droga była jego ulubioną niezależnie od pory roku. Las był miejscem niedostępnym dla większość samochodów, tylko...

Prawda jest taka, że oddałam własne dziecko. To był mój wybór. Nikt mnie nie zmuszał – sama podjęłam tę decyzję. Wtedy myślałam, że jedyną możliwą. Zawsze marzyłam, żeby mieć taką córeczkę – z czarnymi jak smoła loczkami i figlarnymi oczkami. Nieustannie uśmiechnięta, szybko zaczęła siadać, a teraz próbuje już stawiać pierwsze kroczki – nic dziwnego, że cała rodzina nie może powstrzymać się od zachwytów. Nawet Sebastian, starszy o siedem lat, po pierwszym szoku spowodowanym pojawieniem się siostrzyczki nie tylko ją zaakceptował, ale pokochał nad życie. Teraz z rozczuleniem przysłuchujemy się, jak uczy "swoje słoneczko" mówić pierwsze słowa. Tylko moja mama jakoś nie piszczy z zachwytu nad wnusią . I najgorsze, że wszyscy wiemy dlaczego... choć bardzo chcielibyśmy o tym zapomnieć. Tylko czy matka może zapomnieć? Moje początki z Tomkiem Bardzo wcześnie się zakochałam, pod koniec podstawówki. Ja i Tomek mieszkaliśmy na jednym osiedlu, znaliśmy się z widzenia, a kiedy Tomka karnie przenieśli do naszej szkoły (w poprzedniej wdawał się w bójki) zostaliśmy parą. Na początku, jak to dzieciaki, trzymaliśmy się za ręce i tańczyliśmy "wolne" na szkolnych dyskotekach. Nic złego nie robiliśmy, a mimo to moja mama nie lubiła Tomka . – Skrzywdzi cię, zobaczysz – mówiła często. – On jest nic dobrego i jego matka nic dobrego też nie jest. Z jakiej kto rodziny pochodzi taki wcześniej czy później się stanie. Słuchaj matki, a nie będziesz płakała. Ale ty chyba głupia jakaś jesteś, skoro tego nie widzisz – kończyła swoje wywody i wracała do pracy.   Mama prowadziła niewielki warzywniak na naszym osiedlu. Ojciec zostawił ją , kiedy ja i siostra byłyśmy małe. Nie pamiętam nawet jego twarzy. Podobno żyje gdzieś na Pomorzu z inną kobietą, ale czy to tylko plotki czy prawda? Pewnie dlatego mama zawsze była zgorzkniała i...

Dzieci na wsi, zdecydowanie mają więcej swobody, niż te w mieście. W małych, uroczych miejscowościach jest spokojniej, bezpieczniej, więc i rodzice nie trzęsą się tak nad dziećmi.  Rodzice dzieci wożonych samochodami w miastach (w większości !) stosują się do zasad bezpieczeństwa, zapinania pasów, przewożenia dzieci w odpowiednim siedzisku/foteliku i pozycji. Na wsi, te zasady są stosowane, ale tylko do pewnego wieku.  Dla wielu rolników, 7-latek jest wystarczająco dużym chłopcem, by nie tylko jeździć z tatą traktorem, ale nawet robić to samodzielnie!   Jak doszło do wypadku? Ten chłopiec, jechał na pole ze swoim ojcem. W pewnej chwili dziecko wypadło z ciągnika i zginęło pod kołami przyczepy.  Na miejsce zdarzenia została wezwana karetka, oraz policja. Niestety lekarz po przybyciu, mógł stwierdzić jedynie zgon 7-latka. – Nie wiemy z jakiego powodu chłopiec wypadł – mówił asp. sztab. Łukasz Dutkowiak z Komendy Policji we Wrocławiu– Po chłopczyku przejechało koło przyczepy. Niestety w wyniku poniesionych obrażeń chłopiec zmarł. – dodaje.   – Mając na uwadze te zdarzenie, apelujemy do wszystkich użytkowników maszyn , o szczególną ostrożność i rozwagę. Jeżeli musimy już przewozić dziecko takim sprzętem, to tylko w taki sposób, by zadbać o jego bezpieczeństwo. – apeluje policja. W traktorze jeździ się bez pasów Ojciec zmarłego chłopca był trzeźwy. Nie było to na pewno przyczyną śmierci dziecka. Pewne jest natomiast to, że w traktorach  nie ma odpowiednich warunków do przewożenia dzieci. Ciągnik podskakujący na polnych drogach, często zachowuje się jak samochód rajdowy , który musi pokonać wiele trudnych przeszkód na polu. Czy można było przewidzieć, że dziecko wypadnie z wysokiego traktora i zostanie przejechane przez ogromne koła przyczepy?  Wystarczy czasem uruchomić wyobraźnię, chociaż wiadomo jak jest na wsi...