Żałuję, że tego nie wiedziałam przed porodem!

Co zrobić, aby intymność na nowo zagościła w waszym związku? Jak wzbudzić w sobie ochotę na miłosne uniesienia? O seksie po porodzie opowiada Alicja Długołęcka, seksuolog z Zakładu Psychoterapii Wydziału Rehabilitacji Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Młode mamy pytają: kiedy seks po porodzie będzie taki jak dawniej? No cóż... W pewnym sensie już nigdy. Nie łudźmy się – seks po urodzeniu dziecka niewątpliwie się zmieni. To zresztą zrozumiałe: mamy do czynienia z zupełnie innym układem, inną sytuacją psychologiczną. Bezpośrednio po porodzie inne hormony działają na kobietę. Nie jest wówczas nastawiona na ekstatyczne przeżycia seksualne, ale raczej na bliskość i czułe pieszczoty. Poza tym pojawienie się noworodka zmienia nasz stosunek do łóżkowych igraszek. Nagle okazuje się, że efektem seksu może być cud życia. Oczywiście, nie chodzi o to, że zaczniemy traktować seks z nabożeństwem, ale że wspinamy się na nieco wyższy poziom świadomości seksualnej. Naszym zabawom zaczyna towarzyszyć głębsza refleksja. Czytaj też: Pytania o seks po porodzie Skąd bierze się taka zmiana nastawienia? Zaczyna się to już podczas porodu, kiedy wyzwala się ogromna ilość oksytocyny, nazywanej też hormonem więzi. Niektórzy psychologowie twierdzą, że ten zalew hormonalny przestawia nas na emocje, na spokój, bezpieczeństwo. Tę psychiczną zmianę matki widać podczas kontaktów z dzieckiem: to przecież także bardzo bliska, bardzo intymna relacja. Seks dla kobiety staje się wyznacznikiem miłości. Zresztą zawsze tak jest, ale w tym okresie poporodowym szczególnie. Seksualne wyciszenie kobiety trwa mniej więcej przez cały okres karmienia piersią, a nawet trochę dłużej. Dopiero po upływie około 3 lat, kiedy więź matki z dzieckiem nieco się rozluźnia, kobieta wraca do siebie – tej dawnej. Wtedy znowu potrzeby się zmieniają i odkrywamy kolejną jakość w...

Karmienie piersią może uratować dziecku życie? Tak, to żadna przesada! – przekonała się o tym Agata Krawiec, mama trzyletniego Kacpra, urodzonego w 30. tygodniu ciąży.  Posłuchajcie co mówi o swoim doświadczeniu karmienia piersią:  Przed moim porodem wcale nie byłam taka pewna, że będę karmić piersią. Oczywiście wiedziałam, że karmienie naturalne to najlepsze, co można dać dziecku, ale kiedy myślałam o praktyce, a nie o teorii – to planowałam, że mniej więcej po pierwszym miesiącu wprowadzę karmienie mieszane: raz piersią, raz butelką. Układałam sobie, że nocami wprowadzę jedną butelkę, w ciągu dnia też jedną, dzięki czemu uda mi się zachować laktację, tak długo, jak będę chciała, a jednocześnie nie będę musiała spędzać całej doby na karmieniu. Bardzo mi zależało na tym, żeby po porodzie zachować odrobinę swobody. Wydawało mi się, że o karmieniu wiem wszystko, tymczasem (jak się potem okazało) nie wiedziałam nic.  Przede wszystkim nie wiedziałam tego, że zamiast urodzić swojego synka po 9 miesiącach ciąży – urodzę go o 3 miesiące za wcześnie.  Nie wiedziałam, że pierwsze tygodnie mojego macierzyństwa spędzę, wyjąc nad inkubatorem mojego dziecka. Że na początku nie będę mogła go nawet dotknąć, a kiedy już lekarze mi pozwolą go trzymać za nóżkę a potem nosić skóra do skóry – to będę się bała to zrobić. Bo będę wolała nie dotykać i nie tulić swojego dziecka, niż ryzykować, że się wychłodzi poza inkubatorem. Kto nie przeżył takich chwil, nigdy ich sobie nie wyobrazi, bo ludzka wyobraźnia ma bardzo ciasne granice.  Umiecie sobie wyobrazić, że patrzycie na swoje dziecko podłączone do respiratora, bo nie umie samo oddychać?  Kiedy urodziłam, nie umiałam uwierzyć, że w ciąży godzinami rozmyślałam o tym, kiedy będę mogła podać butelkę i co powinnam robić, żeby moje piersi nie obwisły w...

Jestem rozwodnikiem. Mój poprzedni związek rozpadł się właśnie w wyniku starań o dziecko. Bezskutecznie (z moją poprzednią żoną) próbowaliśmy zajść w ciążę, nie pomagała obserwacja śluzu, liczenie dni płodnych , ani żadne eksperymenty łóżkowe z pozycjami. To już koniec Po roku starań nie miałem już kompletnie ochoty na seks. Moja żona przestała traktować mnie jak mężczyznę. Czułem się, jako dodatek do mojego organu zapładniającego. W końcu postanowiłem odbyć szczerą rozmowę z żoną, bo sytuacja stawała się nie do zniesienia. Nie dała mi dojść do słowa. Wciąż tylko słyszałem, że „mam zdejmować gacie, bo dzisiaj są dni płodne”. Nie wytrzymałem i zacząłem się drzeć i kląć. Dałem jej do zrozumienia że nie podoba mi się traktowanie mnie jak dodatku do penisa. Na co moja żona stwierdziła, że jestem tak beznadziejny, że nawet „zapylać” (tak jest, użyła tego słowa) nie potrafię. Nie wytrzymałem, trzasnąłem drzwiami i wyszedłem. Noc spędziłem włócząc się samochodem. Nie mam pojęcia gdzie byłem… Nad ranem pierwszą rzeczą, jaką zrobiłem, był telefon do prawnika. Po powrocie do domu nie zastałem mojej żony. Pojechała w delegację jak miała w planie, więc się spakowałem i wyprowadziłem. Bez słowa wyjaśnienia, bez żadnej kartki, po prostu zakończyłem moją chorą relację z tą kobietą. Zmarnowałem z nią 4 lata… Nowy związek Po 10 miesiącach cieszenia się wolnością poznałem prawdziwego anioła. Fakt, 10 lat młodsza ode mnie, ale jaka to dziewczyna! Zakochałem się jak małolat. Zamieszkaliśmy razem, nasz związek rozwijał się świetnie i gdzieś po pół roku ukochana zaczęła coś wspominać o dziecku, że chciałaby być matką etc. Postanowiłem, że drugi raz nie chcę przechodzić podobnego piekła, więc opowiedziałem jej całą historię. Bez żadnych przemilczeń, bez żadnego koloryzowania powiedziałem, jak było....