5 zasad bezpieczeństwa - czy Twoje dziecko już je zna?

Aż boisz się pomyśleć, że to mogłoby się wam przydarzyć? Lepiej, by nasze rady nie okazały się potrzebne. Ale ryzyko istnieje. Czy twoja pociecha wie, jak się zachować, gdy się zgubi ? Łagodnie i bez straszenia przygotuj ją na taką ewentualność. Naucz dziecko, jak się nazywa Przede wszystkim sprawdź, czy potrafi powiedzieć, jak się nazywa i gdzie mieszka. Ćwicz tę umiejętność w zabawie i od czasu do czasu powtarzaj. Trzy- lub czterolatek szybko się uczy, ale też prędko zapomina. A te wiadomości powinien mieć w główce zawsze. Starszak może też zapamiętać numer twojego telefonu komórkowego. Jednak pod wpływem stresu (gdy się zgubi) nawet bardzo rezolutny przedszkolak może zapomnieć nazwiska. Wiele kurtek i bluz ma wewnątrz specjalne naszywki – nie wpisuj tam pełnych danych dziecka, wystarczy imię i numer twojej komórki. W Internecie można zamówić bransoletkę z numerem telefonu, którą malec może nosić np. na plaży. Gdyby się zgubił, osoba, która go znajdzie, będzie mogła szybko się z tobą skontaktować. - Uczmy też dziecko, kim jest policjant, ochroniarz, strażnik miejski, obsługa sklepu. Na spacerze lub podczas zakupów pokazujmy mu takie osoby: „To jest pan ochroniarz. Gdybyś się zgubiła , zorientowała się, że nas nie ma, podejdź i powiedz, że szukasz rodziców” – radzi Mariola Pietroń-Ratyńska, psycholog. Trzymaj dziecko za rękę, by się nie zgubiło W tłumie zawsze trzymaj dziecko za rękę . Przypominaj mu i powtarzaj: „Bądź blisko mnie, patrz, gdzie jestem, nie odchodź”. – Gdy maluch się nas ładnie pilnuje, nagradzajmy go za to, chwalmy, żeby utrwalić dobre nawyki – podpowiada psycholog. Kilkuletnie dziecko jest ufne, nie umie odróżnić ludzi dobrych od złych. Może oddalić się, gdy zobaczy coś ciekawego (np. zabawkę na wystawie sklepu). Dlatego nie wolno go spuścić z oka! Uprzedź malca, że coś takiego jak zgubienie się...

Dziecko najłatwiej zgubić w tłumie. Dlatego musisz zachować szczególną czujność podczas pobytu na lotnisku, dworcu, plaży czy basenie.   Dzieci gubią się także w zoo, wesołym miasteczku i wielu innych miejscach. Pamiętaj wychodząc z dzieckiem powinnaś mieć zawsze oczy dookoła głowy. Jak postępować, by nie stracić dziecka z oczu? Przede wszystkim pilnuj malucha. Ułatwisz sobie zadanie, ubierając go w jaskrawą czapeczkę, koszulkę itd. Niektórzy rodzice korzystają z gadżetów (np. bransoletek czy breloczków) wszczynających alarm, gdy pociecha odejdzie za daleko. Można je kupić przez internet (np. na Allegro.pl – wpisz „lokalizator”, „strażnik dziecka”) . Taka elektroniczna smycz być może nie kojarzy się najlepiej, jednak matka energicznego powsinogi, który idzie, gdzie go oczy poniosą, i nie ogląda się za siebie, nie miałaby pewnie nic przeciwko niej. Nie zostawiaj smyka samego. Ani w domu, ani na podwórku, ani przed sklepem, ani w samochodzie. Po prostu nigdzie! Ucz i powtarzaj. Od najmłodszych lat ucz dziec­ko, jak się nazywa i gdzie mieszka. Starszaka naucz na pamięć swojego numeru telefonu. Tłumacz, że nie wolno nigdzie iść bez zgody rodziców. Ale nie licz na to, że kilkulatek zawsze będzie o tym pamiętać (na wszelki wypadek poćwiczcie taką sytuację). Podpowiedz dziecku, jak ma się zachować, gdy się zgubi. Powinno stać w miejscu i czekać, aż je znajdziesz (nie wolno mu wychodzić ze sklepu czy dworca, wsiadać z nikim do samochodu, a w lesie czy w górach nie wolno mu zbaczać ze szlaku), albo poprosić o pomoc osobę budzącą zaufanie: kobietę z dziec­kiem, policjanta, ratownika na plaży. Kup prosty telefon. Wybierz aparat prosty w obsłudze. Najlepiej taki, który ma przycisk SOS, dzięki któremu można jednym kliknięciem nawiązać kontakt z kimś bliskim. Zapisz dane. Na czas podróży (i nie tylko) przyczep dziec­ku do...

Gdy pomyślisz czasem o tym, ilu rzeczy powinnaś nauczyć dziecko zanim stanie się samodzielne, może rozboleć Cię głowa. Tak wiele spraw,  a tak mało czasu... Dlatego warto pomyśleć o fundamentach, a inne sprawy trochę odpuścić. Oczywiście nauka, poznawanie świata, rozwój fizyczny, społeczny, a także umiejętności domowe są bardzo ważne. Bez tych jednak 10. zdolności, życie dziecka może być kiedyś naprawdę trudne . 10 fundamentów 1.    Pomoc – oferować, przyjmować i prosić o nią Wiele osób nie potrafi prosić o pomoc. Wydaje im się,  że będzie to świadczyć o ich słabości. Jeżeli jednak żyjemy wśród ludzi i tworzymy jakąś społeczność, musimy nauczyć się zarówno oferować pomoc, jak i ją przyjmować. Nauczmy dzieci, że nie jest wstydem prosić o pomoc , tak samo jak wielką przyjemnością jest jej udzielanie. 2.    Mówić – nie My często mówimy dzieciom "nie", ale czy uczymy je tego samego? Oczywiście nie chodzi o to, że dziecko nie potrafi odmówić nam, gdy prosimy o posprzątanie pokoju . Wtedy "nie" pada dość często ;-) Chodzi bardziej o odmawianie, jeżeli coś nie będzie dobre dla dziecka. W szkole, w pracy, w rodzinie. Musi wiedzieć, że nie można naginać się zawsze i dopasowywać do ludzi. Czasem zamiast robić coś wbrew sobie, warto powiedzieć "nie". Ta umiejętność jest naprawdę nieoceniona, zwłaszcza w nastoletnim wieku. 3.    Mówić – tak Wiele rzeczy zdarza się w życiu tylko raz. Warto by dziecko umiało przeciwstawiać się własnym słabościom, a zwłaszcza strachowi i umiało godzić się na nowe i ciekawe propozycje. Nieważne, czy mu się uda, czy też nie, najważniejsze jest i tak to, że spróbował. 4.    Wyrażanie emocji Każdy ma lepsze i gorsze dni. Nauczmy nasze dzieci, że mamy do nich prawo i nie zawsze musimy być uśmiechnięci . Niech nasze maluchy potrafią także okazywać wdzięczność za małe...