Jeśli 8-miesięczne dziecko nie siada, wielu rodziców zaczyna panikować, bo słyszą, że siadają już 7-miesięczne dzieci. Rodzice martwią się niepotrzebnie. Normą jest, kiedy dziecko siada między 6 a 11 miesiącem życia. Większość dzieci po raz pierwszy siada w 8-9 miesiącu.
Najprawdopodobniej dziecko nie jest jeszcze gotowe do samodzielnego siedzenia. Siadanie to skomplikowana czynność, która wymaga wcześniejszego opanowania wielu innych umiejętności. Najpierw niemowlę musi opanować unoszenie głowy, obracanie się na boki, podpieranie się na rękach i inne ruchy ciała, które są niezbędne, aby wreszcie usiąść i stabilnie siedzieć.
Jeżeli twoje 8-miesięczne dziecko nie siada, ale przyjmuje już pozycję aktywną boczną (amfibii) lub czworaczą, jest duża szansa, że lada chwila usiądzie. Opisaliśmy to szczegółowo w materiale, jak dziecko siada po raz pierwszy, który pomoże zrozumieć, co musi umieć dziecko, aby wreszcie samodzielnie usiąść.
Wykonaj prosty test: posadź dziecko i zobacz, czy potrafi utrzymać przez kilka chwil pozycję siedzącą. Jeśli umie to zrobić, najprawdopodobniej wszystko jest w porządku. Spokojnie czekaj i obserwuj dziecko, bo jest duża szansa, że niebawem wreszcie usiądzie.
Jeżeli niemowlę nie potrafi utrzymać ani przez chwilę nadanej mu pozycji siedzącej i sytuacja ta powtarza się także, gdy kończy 9 miesiąc życia, skonsultuj się z pediatrą lub fizjoterapeutą dziecięcym.
Powodów dla których 8-miesięczne dziecko nie siada (dotyczy to także dzieci do 11 miesiąca życia włącznie) może być wiele:
Zaburzenia rozwoju niemowlaka mogą mieć charakter przemijający lub trwały. Ponieważ wczesne wykrycie wszelkich poważnych nieprawidłowości zwiększa szanse na skuteczne leczenie lub rehabilitację, zawsze warto skonsultować ze specjalistą opóźnienie w osiąganiu ważnych umiejętności przez dziecko.
Nie! Nie należy tego robić, gdyż jeśli dziecko nie siada lub nie umie utrzymać tej pozycji, to znak, że jego ciało nie jest jeszcze do tego gotowe. Sadzanie dziecka „na siłę” może mu zaszkodzić, np. nadmiernie obciążyć kręgosłup niemowlęcia. Dlatego nie należy sadzać dziecka, które samo nie siada. Można to zrobić tylko w ramach testu, który opisaliśmy powyżej.
Specjaliści odradzają też sadzanie dziecka i podpieranie go poduszkami. Maluch musi przebywać w naturalnych dla siebie na danym etapie rozwoju pozycjach, aby mógł trenować, wzmacniać się i uczyć osiągania pozycji dla niego nowych, w tym pozycji siedzącej.
Sprawdź też:
Zabawki, które zachęcają dziecko do leżenia na brzuchu, obracania się na boki, wyciągania ręki, pełzania i raczkowania są ważniejsze, niż może się zdawać na pierwszy rzut oka. Dzięki nim malec rozwija tzw. dużą motorykę , a więc – nie zdając sobie z tego sprawy i świetnie się bawiąc – intensywnie trenuje mięśnie odpowiedzialne za ruchy ramion, nóg, stóp, grzbietu, brzucha i całego ciała. Uczy się także koordynować ich pracę, bo przecież nie przychodzi na świat z tą umiejętnością. Rozwój od pierwszych dni życia Tuż po narodzinach sterujący ciałem mózg maleństwa jest niczym niedoświadczony lalkarz, który bez ładu i składu pociąga to tym, to tamtym sznurkiem. Dziecko np. zgina i prostuje nóżki, ale jego ruchy są jeszcze bezładne i nie zależą od jego woli. Mózg przejmuje kontrolę nad ciałem maluszka etapami, w kierunku od głowy ku stopom ( najpierw dziecko uczy się unosić i obracać głowę, potem panować nad tułowiem, biodrami i kolanami, a na końcu nad stopami) oraz od środka ciała ku palcom (najpierw maluszek zaczyna kontrolować barki, potem ramiona, na końcu palce). Wszystko to odbywa się krok po kroku i niczego nie da się tu zrobić na skróty. Codzienny trening całego ciała podczas zabawy jest kluczowy dla sprawności fizycznej malucha – obecnej i przyszłej. Nie chodzi tylko o siłę mięśni i kondycję, ale także o świadomość własnego ciała i koordynację. Beztrosko się bawiąc, dziecko pracuje nad tym, by kiedyś nie potykać się o własne nogi, nie męczyć z byle powodu, z łatwością uczyć się bardziej złożonych czynności (takich jak np. jazda na rowerze) i dobrze się czuć zarówno na lodowisku, jak i w sali fitness czy na basenie. Zdrowemu dziecku nie trzeba pokazywać jak pokonywać kolejne etapy rozwoju . To, jak obracać się z brzucha na plecy i odwrotnie, jak wyciągać ramię w konkretnym kierunku, jak...
Zanim się obejrzysz, twoje dziecko będzie wyczyniać przyprawiające o zawrót głowy akrobacje na placu zabaw . Najpierw jednak musi sprawić, by jego ciało stało się mu posłuszne. Co pomaga w niemowlęciu rozwoju ruchowym ? 1. Poczucie bezpieczeństwa Łatwiej uczyć się nowych rzeczy (celowania stópką do buzi i pełzania także!), gdy świat wokół jest przewidywalny i ma się na kogo liczyć. Dlatego dbaj o to, by dziecko prowadziło uregulowany tryb życia i by wiedziało, że przy nim jesteś. Pilnuj, by nie zrobiło sobie krzywdy, np. pamiętaj, by obniżyć w porę dno łóżeczka oraz usunąć groźne przedmioty z otoczenia, gdy zaczyna pełzać po podłodze. 2. Swoboda Nie trzymaj dziecka godzinami w łóżeczku, na leżaczku albo w kojcu. Noś je w różnych pozycjach (np. na ramieniu, przed sobą), pokazując mu mieszkanie (wkrótce zechce samo je poznawać), kołysz, kładź na brzuchu (ale tylko wówczas, gdy nie śpi), by ćwiczyło mięśnie grzbietu. Gdy odrobinę podrośnie, pozwól mu swobodnie ćwiczyć obroty na macie albo kocu rozłożonym na podłodze. Sprawdź jak nosić niemowlę 3. Powtórki Z nauką sięgania po zabawki, obracania, pełzania czy chodzenia jest jak z nauką gry na fortepianie: trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. Dzięki ciągłym powtórkom ruchy dziecka stają się coraz bardziej celowe. Dlatego nie staraj się niczego przyspieszać na siłę, np. nie zachęcaj do chodzenia dziecka, które właśnie ćwiczy samodzielne stanie przy szczebelkach łóżeczka. 4. Ciekawość Im więcej można zobaczyć, dotknąć posmakować, tym więcej powodów, by ćwiczyć pełzanie czy raczkowanie . Zadbaj o to, by otoczenie maluszka było ciekawe. 5. Oklaski Nagradzaj wysiłki dziecka, okazując mu swoją radość. Nic nie zachęca do działania tak bardzo, jak szczery zachwyt najbliższych. 6. Samodzielność Niemowlę, któremu podaje się do...
