Absurdy w podręczniku do 5 klasy: chłopcy mają odkrywać świat, dziewczynki – gotować

Mama dwójki małych dzieci i aktywna na Instagramie blogerka na własnym przykładzie pokazuje, że nawet z wieloma nadprogramowymi kilogramami po ciąży da się kochać swoje ciało i w pełni korzystać z życia. Jej zdjęcia są bardzo odważne! Mama plus size walczy z kompleksami Niejedna mama mogłaby pozazdrościć blogerce radości życia i dystansu, którego, jak sama pisze, ma mimo wszystko więcej niż tkanki tłuszczowej. Karolina Żynda bez żadnych kompleksów pokazuje na Instagramie codzienne kadry (także takie, które niektórzy uznaliby za wstydliwe) i pisze o miłości do samej siebie . W najnowszym poście mama plus size apeluje do innych mam: porzućcie staniki! „Cycki to jest dopiero temat! Która z nas nie miała kiedyś kompleksu na punkcie piersi?🤔 (...) Ale ten kompleks można łatwo wyleczyć. Wystarczy spojrzeć na moje zdjęcie 🤣🤣 (...) Najlepiej w ogóle porzućmy staniki, bo cholerstwo jest niewygodne i nikt mi nie wmówi, że jest inaczej 🤷‍♀️” Fanki niezwykle ciepło reagują na optymistyczne i pełne poczucia humoru wpisy Karoliny, dziękując jej za wsparcie. Tym razem również nie zawiodły: „No i za to Cię kocham ❤️”, „Dla mnie jesteś autorytetem, piękna kobieta, cudowna matka. Twoje tt i posty itd traktuje jak wizytę u psychiatry” − piszą zachwycone nowym zdjęciem blogerki. My także przyłączamy się do podziękowań za posty w duchu body positive i poruszanie tak ważnego tematu akceptacji ciała po ciąży. Bo przecież wszystkie tak wyglądamy po porodzie!         Wyświetl ten post na Instagramie.                       Post udostępniony przez Karolina Żynda (@miejsce_mamy) Zobacz też: Mam nadwagę. Czy moja ciąża jest gorsza? "Pomóż mi nie zapomnieć, jaka byłam, gdy się we mnie zakochałeś" – list...

Z badań przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii wynika, że 1/3 nauczycieli przedszkolnych słyszała jak ich podopieczni mówią o sobie, że są za grubi. 10 proc. nauczycieli słyszało, że dziecko mówiło, że jest brzydkie, a ¾ opiekunów uważa, że dzieci coraz wcześniej mają kompleksy dotyczące swojego wyglądu. Dlaczego niska samoocena dotyczy już przedszkolaków? Dziecko kopiuje zachowania dorosłych Dziecko w wieku 2, 3 czy 4 lat nie myśli samo z siebie o ciele w kategoriach: grube , chude, ładne lub brzydkie. To nie jest coś, na co przedszkolak zwracałby uwagę, gdyby – niestety! – nie nauczył się tego od osób w swoim otoczeniu. Jeśli 3-letnia dziewczynka mówi, że jest brzydka, a 4-latek nazywa się grubasem, najprawdopodobniej słyszeli takie komunikaty u swoich rodziców, innych dzieci (które słyszały to u swoich opiekunów) itd. Niekoniecznie musiały to być zdania skierowane do dziecka! Żeby dziecko nauczyło się tak myśleć i mówić o sobie, wystarczy, że jego mama co jakiś czas wzdycha: "ale jestem gruba, muszę się odchudzać !" albo "nie, nie mogę zjeść ciastka, bo utyję". Tu wiele z nas może uderzyć się w piersi, prawda? Wspomniane badanie wykazało też, że prawie 20 proc. dzieci odmawia zjedzenia czegoś, żeby nie utyć. A - jak czytamy na portalu Netmums.com, który opisuje wyniki tego badania - anoreksja dotyczy najczęściej dziewczynek i młodych kobiet w wieku 10-20 lat, dlatego warto mieć się na baczności z tym, co mówimy przy dziecku już na poziomie przedszkola. Dlaczego małe dziecko ma kompleksy? Oprócz wzorców z najbliższego otoczenia, za źródło kompleksów u dzieci możemy uznać też telewizję, gry na komputer czy tablet, filmy animowane, a nawet czasopisma dla dzieci, gdzie promuje się szczupłe, piękne osoby, nierzadko seksualizując dzieci . W erze selfie, instagramu i kultury bazującej na folgowaniu własnej próżności, nasze dzieci będą...

Małe dziewczynki nie wierzą w siebie, ograniczają swoje aktywności i nie rozwijają zainteresowań. Od małego wmawia się im, że są mniej inteligentne od chłopców i muszą więcej pracować, choć i tak nie osiągną tak dobrych wyników w szkole i w pracy jak płeć przeciwna. Szokujący raport „Przyszłość dla dziewczynek” to obowiązkowy temat do przemyśleń dla rodziców – nie tylko córek! Głupie i brzydkie – dlaczego robimy to naszym córkom? Tak skandaliczne przekonania wtłacza się dziewczynkom do głów już od maleńkości. Robią to rodzice, rówieśnicy i szkoła. Nieważne, że często nieświadomie – skutki i tak najboleśniej odczuwają (i będą odczuwać w przyszłości) nasze córki. Co polskie dziewczynki myślą same o sobie? Wychowywane wśród stereotypów sądzą, że są mniej inteligentne od chłopców, muszą się bardziej starać i więcej uczyć, powinny być zawsze przygotowane do lekcji, pilne i obowiązkowe (w przeciwieństwie do chłopców, którym bardziej się pobłaża). W stereotyp przypisujący „wrodzoną” inteligencję chłopcom wierzą już 6-latki – wynika z raportu „Przyszłość dla dziewczynek” Fundacji „Kosmos dla dziewczynek”. „Grzeczna” dziewczynka jest spokojna i posłuszna, nie okazuje emocji, na wszystko reaguje w wyważony sposób (nawet gdy dzieje jej się krzywda). Dziewczynki powinny być też wszechstronne i perfekcyjne we wszystkim, co robią. Nauki ścisłe nie są dla nich, to domena chłopców. Najlepiej jak one skupią się na swoim wyglądzie, a gdy już to robią, okazuje się, że i tak daleko im do niedoścignionego „ideału”. Dziewczynki się odchudzają, stroją i ukrywają „niedoskonałości”. Już 10-latki zaczynają postrzegać się jako zbyt grube!  Krzywdzące stereotypy podtrzymują sami rodzice. Bystry łobuziak i pracowita, ale przeciętna uczennica – ilu z nas często bez głębszego zastanowienia wtłacza dzieci...