O tym jak trudne jest macierzyństwo wie wiele z nas, tyle że niewiele decyduje się mówić o tym na głos. Udajemy, że wszystko jest idealne, cudowne, urocze, dajemy sobie radę w niewyspaniem, zmęczeniem, buntem dziecka.
Owszem, nie jest tak źle jak niektóre kobiety głoszą, ale nie ma chyba takiej mamy która choć raz nie przeżyła chwili załamania. Zwłaszcza te mamy, które po porodzie walczyły z depresją poporodową. Tak jak Adele...
W wywiadzie dla "Vanity Fair", piosenkarka, ulubienica milionów ludzi za swoją szczerość, bezpretensjonalność i poczucie humoru, powiedziała niezwykle ważne słowa dla wielu kobiet. Gdy dziennikarka zapytała ją, czy planuje kolejne dziecko, Adele podzieliła się swoimi obawami.
"Któregoś dnia powiedziałam do przyjaciółki – Nienawidzę tego. A ona zaczęła płakać i odpowiedziała - Ja też tego nienawidzę. Moja wiedza po porodzie była taka: że nie chcę być z dzieckiem, że mogę je skrzywdzić, że nie robię wszystkiego najlepiej. Miałam obsesję na punkcie dziecka. Czułam, że nie jestem wystarczająco dobra... czułam, że podjęłam najgorszą decyzję w życiu.
Kocham mojego syna najbardziej na świecie, ale w ciągu dnia, jeśli mam 2 minuty, chciałabym robić to na co mam ochotę. Każdego dnia czuję się tak samo. Robię sobie wolne popołudnia, żeby odpocząć od dziecka. Gdy moi znajomi pytają – Naprawdę nie czujesz się z tym źle? – odpowiadam: Wszyscy by tak chcieli, tylko wstydzą się o tym mówić. Ludzie mogą myśleć, że jestem złą mamą. Ale jeśli dam sobie trochę czasu tylko dla siebie, stanę się lepszą mamą."
W Polsce wyraźne stanowisko w celu obalenia mitu lukrowego macierzyństwa zajęła kilka lat temu Agnieszka Chylińska. Pamiętacie jej szczere (dla niektórych nawet za bardzo słowa):
"Dlaczego nikt mi nie powiedział o tym, że poród będzie potwornym cierpieniem, i że się będę wstydziła przeć, myśląc cały czas o tym, by nie narobić dziecku na głowę? Dlaczego darłam się wniebogłosy, tworząc najbardziej spontaniczny tekst nowej piosenki pod tytułem "ja już 
nie mam siły", naczytawszy się wcześniej o fantastycznych znieczuleniach, technikach relaksacyjnych i innych
takich? [...] Macierzyństwo to ściema! Wiem to na pewno! Poradniki, gazetki, reklamy pieluch nawet: wszyscy kłamią! To pułapka, w którą dałam się złapać i teraz zdezorientowana i zaszczuta chowam się po kątach, by mnie nie zauważył ssak, którego powiłam parę tygodni temu, by mnie nie wypatrzył, nie wyczuł, że jestem w pobliżu. [...]".
Czy znanym osobom wypada więcej?
Czy podpisałybyście się pod słowami Adele?
Zobacz także: Uroki macierzyństwa z przymrużeniem oka... zobacz zabawne zdjęcia!
źródło: scarymommy.com
Pamiętasz, co poczułaś, gdy dowiedziałaś się, że będziesz mamą? Zawsze jest to zaskoczenie, nawet jeśli przygotowujemy się do macierzyństwa. Mój organizm jest punktualny, więc szybko zorientowałam się, że coś się dzieje. W zasadzie od razu, kiedy zaszłam w ciążę, czułam się inaczej. Pamiętam, że pierwszego dnia cyklu jechałam do pracy rowerem. Przystanęłam i zaczęłam liczyć dni. Oczywiście czułam, że „ciągnie” mnie brzuch, mam obolałe piersi, ale to były pierwsze objawy ciąży, a nie zbliżającego się okresu. Jeszcze tego samego dnia mój mąż kupił dwa testy ciążowe, które tylko potwierdziły przeczucia. Kiedy spełnia się marzenie o ciąży, wiele kobiet najpierw jest przerażonych. Jak było u ciebie? Dokładnie tak samo (śmiech), choć do macierzyństwa szykowałam się już od jakiegoś czasu. Gdy ochłonęłam, oboje z Piotrem byliśmy bardzo szczęśliwi i przejęci. Wiem, że będzie to dla mnie duże i najważniejsze życiowe wyzwanie, i bardzo mnie ono cieszy! Przed ciążą startowałaś w maratonach i triatlonie. Jak dziś wygląda twoja aktywność? Nie chciałam rezygnować ze sportu. Zanim jednak zdecydowałam się na ćwiczenia, skonsultowałam się z lekarzem. Musiałam wyhamować i teraz wszystko robię z myślą o córeczce, która reaguje na wszystkie bodźce: moje samopoczucie, na to, co zjem, ile wypoczywam i jak się ruszam. Postawiłam na aktywność, która nie wymaga wysiłku i nie obciąża organizmu. Chodzę na basen, który nie tylko odpręża, ale także świetnie przygotowuje ciało do porodu. Pływam krytą żabką, żeby się nie forsować, i wykonuję ćwiczenia z płetwami, by wzmocnić nogi i pupę. Swoje aktywności konsultuję też z profesjonalną trenerką i dietetykiem kobiet w ciąży, Edytą Litwiniuk. Jesteś w szóstym miesiącu ciąży, a wciąż masz perfekcyjną sylwetkę. Jak to robisz? To na pewno zasługa genów, ale i odpowiedniej...
Dostałyśmy ponad 100 wypowiedzi, z których każda to oddzielna opowieść o życiu po porodzie. Co się zmienia wokół? Co się zmienia w nas samych? Przeczytajcie opowieści trzech mamy i jednego ojca. Edyta Chmura: 1. Nigdy nie czułam w sobie instynktu macierzyńskiego, a po urodzeniu synka okazało się, że doskonale potrafię się nim zająć. 2. Małe dzieci uważałam za hałasujące, egoistyczne, ciągle czegoś potrzebujące szkodniki... teraz w każdym dziecku widzę aniołka. Każdym – nie tylko w swoim. 3. Kolejna zmiana powiązana jest z dwoma poprzednimi, a mianowicie: kiedyś dzieci mnie nie lubiły, bo nie wiedziałam jak się mam wobec nich zachować, co powiedzieć, żeby ich nie wystraszyć... Teraz nie mam obaw i chętnie zabawiam czyjeś dzieci. 4. Marnowałam mnóstwo czasu na siedzenie przed komputerem czy inne niekonstruktywne zajęcia, nieustannie twierdząc, że na nic nie mam czasu... Po urodzeniu dziecka zrozumiałam, czym jest faktyczny brak czasu! 5. Kiedyś najważniejszymi rzeczami w mojej torebce był: puder, błyszczyk, lusterko i szczotka do włosów... teraz w torebce nie może mi zabraknąć: minizabawek, smoczka, ubranka na zmianę i innych dzieciowych akcesoriów Elżbieta Kmiecik: 1. Przekonałam się na własnej skórze jak w ciągu dnia można od euforii przejść do totalnego załamania nerwowego z powodu przepełnionej pralki, braku snu i płaczącego malucha, a z dołka znów wyjść na prostą, gdy słodko zaśnie nasze młode. 2. Wszystkie złote rady koleżanek i kuzynek nie sprawdzają się ani na jotę, a ja zostałam sama na placu boju z domowym pobojowiskiem. Już teraz wiem, że lepiej zaufać sobie i swojej intuicji. 3. Nigdy nie uwierzę w reklamy z zadbanymi i sztucznie uśmiechniętymi mamuśkami i niemowlakami, bo moja rzeczywistość jest zupełnie inna. 4. Dopiero z dzieckiem w domu zdałam sobie sprawę, że na dobry rok wypadam z towarzystwa i...
Jestem najszczęśliwszą osiemnastoletnią dziewczyną na świecie! Mam kochających rodziców, dom..., a także wspaniałego męża i roczną córeczkę! – opowiada Daria Dawiec, mama Lenki. Chodziłam do pierwszej klasy liceum i byłam zwykłą rozemocjonowaną nastolatką: jak mogłam, to imprezowałam, czasami kłóciłam się z rodzicami i byłam przekonana, że w najbliższej przyszłości podbiję świat... O ciąży dowiedziałam się dopiero, gdy byłam w 3. miesiącu. Jakim cudem nie domyśliłam się jej wcześniej? Otóż miałam dość regularne plamienia, które po prostu uznawałam za okres. Kiedy jednak lekarka powiedziała mi o dziecku, mój świat się zawalił, jakby wszystko rozpadło się na maleńkie kawałeczki. Nie wyobrażałam sobie swojego dalszego życia. Co ze szkołą, z marzeniami? Widziałam łzy w oczach mamy, ale gdy wróciłyśmy do domu, przytuliła mnie i powiedziała, że damy sobie radę. Tato zaczął krzyczeć, ale po chwili przeprosił i również pocieszał. A mój chłopak, Wojtek? Ucieszył się i powiedział, że oczywiście będzie z nami i nigdy nas nie zostawi. Przeczytaj też o nastoletnich mamach - bohaterkach Teen Mom Poland, programu MTV Już cię kocham! Kiedy pierwszy raz zobaczyłam na USG małą istotkę, którą miałam pod sercem, od razu ją pokochałam. Pomyślałam: DAM RADĘ! Już w tym momencie zrozumiałam, że będę gotowa zrobić dla niej wszystko i zawsze! Potem były te najbardziej niezwykłe momenty: poczułam pierwsze ruchy dziecka , kopniaki... Moja miłość rosła z dnia na dzień, razem z moim maleństwem! Wszyscy się odwrócili Mijały miesiące. Z pozoru nic wielkiego się nie działo. Ale mieszkamy w małej wiosce, więc w końcu plotki całkiem szybko się rozniosły. Kiedy tylko gdzieś szłam, czułam czyjś wzrok na swoim brzuchu. Wielokrotnie słyszałam od „życzliwych”, że ja i Wojtek na pewno nie damy sobie rady z wychowywaniem małego dziecka,...
