Współpraca Reklamowa

Lekcja nr 1: Moje emocje – rozpoznawanie i nazywanie

Chcesz, żeby twoje dziecko rozumiało i potrafiło nazwać emocje, które towarzyszą mu każdego dnia? Dzięki tym ćwiczeniom twój maluch nie będzie miał z tym problemu!

Emocje są to zwykle bardzo silne, świadome lub nieświadome, nietrwałe, ale jednocześnie gwałtowne uczucia (stany afektywne). Zwykle charakteryzują się silnym zabarwieniem i wyraźnym znakiem. Są to gniew, złość, rozpacz, radość i strach. Uważnie obserwując dziecko, dość łatwo zauważyć te afekty, bo na ogół poprzedzone są jakimś zdarzeniem. Ku utrapieniu rodziców nie zawsze dla nich zauważalnym.

 

Dlaczego to ważne

Jeśli odczuwamy emocje pozytywne to zwykle pojawia się tendencja do podtrzymywania danej aktywności lub określonego kontaktu, który te emocje wywołał. Znaczy to tyle, że jeśli nam dobrze to chcemy, by trwało to jak najdłużej. Wyjaśnia to na przykład sytuację, w której dziecko nie chce przerwać miłej sytuacji, nie chce wyjść z placu zabaw, chce w kółko słuchać jednej piosenki.

Emocje negatywne mają za zadanie przerwać aktywność, która je wywołała. Powinny też prowadzić do przerwania kontaktu ze źródłem tych złych emocji. Przerwanie sytuacji nie przerywa jednak złych emocji, bo emocje ujemne mogą trwać przez pewien czas po tym, jak ich przyczyna zniknęła.

W życiu ważna jest znajomość własnych emocji. Podstawą inteligencji emocjonalnej jest więc samoświadomość – rozpoznawanie uczucia w określonej sytuacji. Niezdolność rozpoznawania własnych uczuć może powodować frustrację i zagubienie. Osoby, które orientują się w swoich uczuciach, lepiej kierują swoim życiem, bo wiedzą, co czują, kiedy podejmują ważne decyzje.

Ćwiczenia

  • Nazwij emocje

Rekwizyty: zdjęcia ludzi (dorosłych i dzieci) pokazujące różne emocje
Miejsce: gdziekolwiek

Obejrzyj z dzieckiem ilustracje przedstawiające różne postacie. Nazywaj przeżywane przez nie emocje, np. radość, smutek, strach, gniew, zdziwienie.
Poproś dziecko, by spróbowało pokazać, jak ono wyrażałoby taką emocję. Pokaż mu swoją wersję.
Zadanie można utrudnić (urozmaicić): spróbujcie pokazać jakąś emocję, zwiększając lub zmniejszając jej intensywność.
Możecie też ćwiczyć poszukiwanie emocji przeciwnych.
 

  • Wyrażanie uczuć mimiką

Rekwizyty: zdjęcia ludzi (dorosłych i dzieci) pokazujące różne emocje
Miejsce: gdziekolwiek

Obejrzyjcie ilustracje z twarzami wyrażającymi różne emocje. Wspólnie nazywajcie te uczucia. Kiedy już dziecko zaznajomi się ze wszystkimi ilustracjami, poproś, by wylosowało jedną ilustrację i samo pokazało ci emocję znajdującą się na niej. Spróbuj zgadnąć, jaka to emocja.
Bawcie się na zmianę – raz zgaduje dziecko, raz ty.
 

  • Moje emocje

Rekwizyty: patyczki od lodów, do których poprzyklejasz kartoniki z narysowanymi buźkami przedstawiającymi różne emocje
Miejsce: gdziekolwiek

Omów z dzieckiem rysunki i poproś, by wykorzystywało je w dowolnej chwili, gdy chce ci powiedzieć, co odczuwa (np. cieszy się z planowanego wyjścia na podwórko i pokazuje ci buźkę uśmiechniętą). Dzięki tej zabawie maluch uczy się rozpoznawać i nazywać konkretne emocje oraz ćwiczy rozpoznawanie odczuć w zakresie własnego samopoczucia.
 

  • Kalendarz emocji

Rekwizyty: narysowane na kartonikach "emotikonki"
Miejsce: dziecięcy pokój

Zrób z dzieckiem kilka "emotikonek" i poproś dziecko, by w specjalnym miejscu, np. na drzwiach swojego pokoju naklejało po jednej – w zależności od tego, co czuje. Wraz ze zmianą emocji będzie zmieniało symbol.
Przydatna lista emocji (oczywiście nie jest ona pełna):

  • Złość: furia, wściekłość, uraza, gniew, irytacja, oburzenie, niechęć, obraźliwość, wrogość, patologiczna nienawiść i szał
  • Smutek: żal, przykrość, melancholia, użalanie się nad sobą, zniechęcenie, przygnębienie, depresja
  • Strach: niepokój, obawa, nerwowość, zatroskanie, konsternacja, zaniepokojenie, onieśmielenie, strachliwość, popłoch, przerażenie, fobie i ataki lękowe
  • Zadowolenie: szczęście, przyjemność, ulga, błogość, rozkosz, radość, uciecha, rozrywka, duma, przyjemność zmysłowa, miły dreszczyk, uniesienie, zaspokojenie, satysfakcja, euforia, zaspokojenie kaprysu, ekstaza, mania
  • Miłość: akceptacja, życzliwość, ufność, uprzejmość, poczucie bliskości, oddanie, uwielbienie, zaślepienie
  • Zdziwienie: zaskoczenie, oszołomienie, osłupienie, zdumienie
  • Wstręt: pogarda, lekceważenie, nieprzychylność, obrzydzenie, odraza, niesmak, awersja
  • Wstyd: poczucie winy, zażenowanie, zakłopotanie, wyrzuty sumienia, upokorzenie, żal z powodu tego, co się zrobiło, hańba

 

  • Zabawki na wycieczce

Rekwizyty: 2-3 ulubione przez dziecko zabawki z Kinder Niespodzianki
Miejsce: dowolne
 
Dorosły opowiada historię,według poniższego planu, a dziecko dobiera zabawki do opowiadanej historii
1. Zabawki się nudzą (pokazujemy i zachęcamy dziecko do ziewania)
2. Jedna wpada na pomysł wycieczki (pokazujemy radość, zachęcamy dziecko i używamy zabawek)
3. Zabawki zastanawiają się gdzie pójdą (park, plac zabaw, nad rzekę, do lasu) i każda ma inny pomysł pokazujemy (że się złoszczą bo chcą każda co innego)
4. Umawiają się, że pójdą wszędzie po kolei (znów się cieszą…)
Podczas wycieczki mogą zdarzyć się przygody, które wywołają u zabawek i dziecka różne emocje. Dorosły pokazuje dziecku jak wygląda mimika twarzy a za pomocą zabawek demonstruje różne zachowania.

Wróć do strony: https://mamotoja.pl/akcja-edukacja/zmysly-dziecka/
 

 

Artykuł powstał z udziałem marki KINDER Niespodzianka