Lekcja nr 2, starszaki: Asertywność u dziecka
Asertywność to umiejętność wyrażania własnych uczuć w sposób niebudzący wątpliwości, to bronienie swoich praw przy jednoczesnym szanowaniu i respektowaniu praw i potrzeb innych.
Dlaczego to ważne
Trening asertywności polega w dużej mierze na wytyczeniu jasnych, osobistych granic, których nie mogą przekraczać ludzie, z którymi się komunikujemy.
Trudno jest przecenić znaczenie asertywności w codziennym życiu. Umiejętność ta w pracy pomaga lepiej budować swoją karierę, w życiu towarzyskim – buduje lepsze relacje z innymi i wreszcie na wszystkich płaszczyznach znacząco ogranicza ilość stresu.
Wyróżniamy trzy typy zachowań asertywnych:
1. Pasywność
Człowiek pasywny pozwala innym na przekraczanie swoich granic. Zgadza się robić rzeczy, na które nie ma ochoty. Ma problemy z proszeniem innych o pomoc. Pozwala innym przypisywać zasługi za własne osiągnięcia. Ukrywa swoje błędy w obawie przed negatywnym osądem.
Takie zachowania są następstwem poczucia niemocy i braku wiary we własne siły. W efekcie ten stan rzeczy tylko się pogłębia. Nasila się żal wobec innych i samego siebie.
2. Złoty środek
Osoba prezentująca ten typ stara się wewnętrznie wzmacniać i wierzy w siebie, broniąc się przed manipulacjami i wykorzystywaniem ze strony innych. Umie bronić swoich praw, potrafi odmówić zrobienia czegoś naruszającego jej zasady czy po prostu niekorzystnego dla siebie. Taki ktoś szanuje zdanie innych. Jest mistrzem kompromisu.
3. Agresywna asertywność
Osoba nadmiernie asertywna zwykle jest wybuchowa. Oczekuje, że ktoś inny powinien coś za nią zrobić. Jest despotyczna i denerwuje się na wszystko i wszystkich, nie interesuje jej kompromis, nie liczy się ze zdaniem innych i żyje według dewizy: "Albo po mojemu, albo wcale".
Zarówno osoby pasywne jak i agresywne napotykają przez swoje zachowania dużo trudności w życiu.
Asertywność nie jest zakodowana w genach. Nie rodzimy się z jej określonym poziomem, niezmiennym przez całe życie. Na szczęście można się nauczyć być asertywnym. Jest to kompetencja, którą zgłębiamy przez całe życie, od urodzenia krok po kroku.
Ćwiczenia
- Torba/skrzynia tajemnic
Rekwizyty: torba lub skrzynia
Miejsce: gdziekolwiek
W torbie lub skrzyni umieść różne przedmioty. Poproś dziecko, by włożyło rękę do torby i zbadało przedmioty, jeden po drugim, bez wyjmowania na zewnątrz. Zachęć je do zgadywania. Następnie niech dziecko wybierze swoje przedmioty i schowa je w torbie/skrzyni, a ty zgaduj, co się w niej znajduje. Porozmawiaj z dzieckiem o tym, jak to jest odważyć się na coś nowego, nieznanego. Skupiaj się raczej na zabawie, a nie na tym, by dziecko prawidłowo odgadło, co jest w torbie.
- Mój portret
Rekwizyty: kartki, kredki
Miejsce: gdziekolwiek
Narysuj swój portret, poproś, by dziecko w tym samym czasie narysowało swój. Obok wizerunku na obrazku napisz imię, wiek, ulubioną potrawę i aktywność. W zabawie mogą uczestniczyć wszyscy członkowie rodziny. Potem rozmawiaj z dzieckiem o tym, że każdy z nas jest inny, lubi co innego jeść i spędzać czas w różny sposób. Różnimy się między sobą i to jest fantastyczne.
- Pokaż język
Rekwizyty: brak
Miejsce: gdziekolwiek
Poproś dziecko, by znalazło sposób, aby namówić cię na pokazanie języka. Może cię prosić, krzyczeć, namawiać, obiecywać... Potem zamieńcie się rolami. Po zakończeniu zabawy porozmawiaj o tym, dlaczego nie zawsze robimy to, czego ktoś inny od nas oczekuje i dlaczego.
Wróć do strony: www.mamotoja.pl/akcja-edukacja/zmysly-dziecka/
Artykuł powstał z udziałem marki KINDER Niespodzianka