Współpraca Reklamowa

Co ja czuję? [NAZYWANIE EMOCJI]

Jak pomóc dziecku nauczyć się rozpoznawać i nazywać emocje? Dlaczego to bardzo ważna umiejętność? Zobacz, co na ten temat mówi Dorota Zawadzka. Poznaj też ćwiczenia, dzięki którym łatwiej przekażesz to maluchowi.

W ramach akcji „Widzę, Słyszę, Czuję, Wiem” Dorota Zawadzka opowiada o inteligencji emocjonalnej dzieci i wszystkim, co się z nią wiąże. Zobacz film, w którym Superniania opowiada, dlaczego maluch musi umieć nazywać emocje, jakie odczuwa i poznaj ćwiczenia, które to ułatwiają.

 

Po co nam wiedza o emocjach? 

Każdemu człowiekowi jest potrzebna wiedza o emocjach – mówi Dorota Zawadzka. Co czuję? Jak się czuję? Co mogę z tym zrobić, by poczuć się lepiej? Jak mogę sobie pomóc? Albo
z drugiej stron: umiejąc odczytywać emocje u innych, wiem, czy ktoś potrzebuje pomocy, przytulenia czy zostawienia na chwilę w spokoju... 
Z osobą, która rozumie swoje i innych emocje po prostu żyje się milej, lepiej, przyjemniej. 
Emocje są potrzebne do samoregulacji, ale by się samoregulować, musimy mieć samowiedzę o sobie. 

Emocje na co dzień – jak nam pomagają?

Dziecko, znając swoje i rodziców emocje, wie, kiedy mama jest bardzo zdenerwowana, a kiedy tylko trochę. Rozumie, kiedy może sobie pofolgować z własnymi emocjami, a kiedy lepiej jakiejś granicy nie przekraczać. 
Psycholog podkreśla, że nie ma złych emocji – forma ich wyrażania może być akceptowalna lub nie, ale wszystkie są ważne i potrzebne. Pomagają wyrażać swoje uczucia, nastrój, stan psychiczny. 

Ćwiczenie z nazywania emocji

  • Nazwij emocje

Rekwizyty: zdjęcia ludzi (dorosłych i dzieci) pokazujące różne emocje

Obejrzyj z dzieckiem ilustracje przedstawiające różne postacie. Nazywaj przeżywane przez nie emocje, np. radość, smutek, strach, gniew, zdziwienie.
Poproś dziecko, by spróbowało pokazać, jak ono wyrażałoby taką emocję. Pokaż mu swoją wersję.
Zadanie można utrudnić (urozmaicić): spróbujcie pokazać jakąś emocję, zwiększając lub zmniejszając jej intensywność. Możecie też ćwiczyć poszukiwanie emocji przeciwnych.
 

  • Zabawki na wycieczce

Rekwizyty: 2-3 ulubione przez dziecko zabawki z Kinder Niespodzianki
Miejsce: dowolne
 
Dorosły opowiada historię,według poniższego planu, a dziecko dobiera zabawki do opowiadanej historii
1. Zabawki się nudzą (pokazujemy i zachęcamy dziecko do ziewania)
2. Jedna wpada na pomysł wycieczki (pokazujemy radość, zachęcamy dziecko i używamy zabawek)
3. Zabawki zastanawiają się gdzie pójdą (park, plac zabaw, nad rzekę, do lasu) i każda ma inny pomysł pokazujemy (że się złoszczą bo chcą każda co innego)
4. Umawiają się, że pójdą wszędzie po kolei (znów się cieszą…)
Podczas wycieczki mogą zdarzyć się przygody, które wywołają u zabawek i dziecka różne emocje. Dorosły pokazuje dziecku jak wygląda mimika twarzy a za pomocą zabawek demonstruje różne zachowania.
 

Artykuł powstał z udziałem marki KINDER Niespodzianka