Zazwyczaj akcje porodowe trwają kilka godzin i przyszła mama ma czas, by się przygotować i na spokojnie dojechać do szpitala. Jednak czasem życie pisze swój scenariusz niczym z film u akcji. W tym przypadku sytuację uratowała niesamowita 10-latka.
10-letnia Cloe przebywała w domu ze swoją 21-letnią ciocią. Nikt z członków rodziny nie wiedział, że kobieta spodziewa się dziecka, gdyż ukrywała ciążę. Gdy poszła do łazienki z bólem brzucha, najpewniej sama nie podejrzewała, co się właśnie zaczęło dziać. Nagle zawołała dziewczynkę krzycząc, że urodziła. Podała dziecko 10-latce i zemdlała. Straciła bardzo dużo krwi. Dziewczynka zadzwoniła na pogotowie, a potem do swojej mamy.
Skąd wiedziała, co robić? Cloe przyznała, że pamiętała filmy z YouTube i książek, jak opiekować się lalkami. Postanowiła, że właśnie tak zajmie się dzieckiem. Za pomocą dyspozytorów z pogotowia zabezpieczyła pępowinę i owinęła maluszka w kocyk. Mama dziewczynki przybyła do domu chwilę przed ratownikami. - Jestem z niej bardzo dumna, była odważna, a i bardzo dojrzała, nie sądzę bym ja, umiała sobie porodzić w takiej sytuacji – wspomina mama Cloe. Świeżo upieczoną mama i noworodek trafili do szpitala, ale czują się świetnie. Kobieta wyznała, że ukrywała ciążę, gdyż była bardzo przytłoczona informacją o dziecku. Dzielna Cloe pomogła cioci wybrać imię dla maluszka.
Dziewczynka świetnie się spisała wzywając pomoc i opiekując się maluszkiem. A Wy wiedzielibyście co robić?
Źródło: dailymail.co.uk
Zobacz także:
Moja ciąża nie była planowana . Z moim partnerem, teraz już mężem, jesteśmy od sześciu lat, w tym małżeństwem od roku i trzech miesięcy. Różnie między nami bywa, jak w każdym związku. Nasze zabezpieczenie to było tzw. kalendarzyk małżeński . Miesiączkowałam regularnie, obliczałam sobie dni płodne i niepłodne. Udawało nam się przez 5 lat. Choć z perspektywy czasu myślę, że byłam nieodpowiedzialna. W lutym 2013 roku pomyliłam się w obliczeniu dni . Gdy się zorientowałam, czułam że zaszłam w ciążę. To może wydawać się głupie, ale tak było. Z mężem mieszkaliśmy oddzielnie – ja u moich rodziców, on u swoich. Jestem w ciąży Przyszedł dzień, w którym powinnam dostać okres . Wieczorem, wracając z pracy, podjechałam do apteki i kupiłam test. Nie mogłam dłużej czekać, byłam tak niecierpliwa, jak dziecko, które czeka na prezenty pod choinką. Zrobiłam test ciążowy i... nie wiem, czy jestem w ciąży. Na teście ta druga kreska potwierdzająca ciąże była mało widoczna. Zrobiłam drugi test, znów niejednoznaczny. Pokazałam go mojemu mężowi, ale on również nie był pewny. Postanowiłam pójść do lekarza , by upewnić się w 100%. To nie był najlepszy okres dla mnie. Mój chłopak nie chciał mieć dziecka, często się kłóciliśmy. Twierdził, że nie poradzimy sobie. Namawiał mnie, abym wzięła jakieś tabletki poronne. To było straszne. Inaczej na tę sprawę patrzyłam, chciałam tego dziecka, choć go nie planowałam. Wiedziałam, że mogę liczyć na pomoc rodziców. Lekarz potwierdził ciążę. Byłam naprawdę szczęśliwa. Gdy wyszłam w gabinetu i pokazałam zdjęcie USG mojemu chłopakowi, załamał się. Poszliśmy do samochodu, zaczęliśmy się kłócić. Krzyczał na mnie, żebym wróciła do lekarza, że sobie nie poradzimy, pytał, jak to sobie wyobrażam. Jego słowa bardzo mnie raniły ....
Joy Buckley 12 marca urodziła córeczkę, która ważyła prawie 7 kilogramów. Ale waga maluszka to nie jedyne zaskoczenie dla jego rodziców. Przed laty rodzicom dziewczynki powiedziano, że mają niewielkie szanse na to, że zostaną rodzicami. Szczęście razy trzy Jeszcze kilka lat temu lekarze twierdzili, że kobieta raczej nie zostanie mamą. Joy cierpi na zespół policystycznych jajników i choruje na cukrzycę typu 2. Mimo wielu lat prób upragnionej ciąży wciąż nie było. Lekarze obliczyli, że szanse na to, że zostaną rodzicami, wynoszą zaledwie 15 procent , dlatego para zdecydowała się na adopcję. Los okazał się jednak przewrotny. Wbrew przewidywaniom specjalistów, w 2016 roku Joy urodziła zdrowego chłopca, a 12 marca br. na świat przyszła jej córeczka Harper. O tej dziewczynce dziś mówi cały świat. Mała-wielka rekordzistka Joy była świadoma, że dziecko przyjdzie na świat duże, ale nie spodziewała się, że jej córeczka wzbudzi takie zainteresowanie. Harper, gdy się urodziła, ważyła aż 6,8 kilograma . Dziewczynka jest najcięższym noworodkiem w historii szpitala w Elmirze. Sprawdzane są także statystyki, czy to nie rekord stanu Nowy Jork. “Don’t give up because it’s right there. It’s definitely right there. My kids are total proof of that,” Joy Buckley said. https://t.co/7S7kNGXIwK — ABC7 Sarasota (@mysuncoast) 19 marca 2019 Lekarze nie chcieli czekać i wykonali cesarskie cięcie w 38. tygodniu ciąży. Mama jest bardzo szczęśliwa , ale i zmęczona, bo sam poród był bardzo ciężki - Czułam się tak, jakby uderzyły mnie dwie ciężarówki. To było dość brutalne. Córka utknęła mi pod klatką piersiową – wspomina Joy. Po porodzie dziewczynka trafiła na oddział intensywnej terapii w Arnot Ogden Medical Center, lekarze postanowili monitorować poziom cukru i tlenu u noworodka. Specjaliści informują, że...
Decyzja o cesarskim cięciu mogła uratować zdrowie matki i dziecka, niestety nikt jej nie podjął. Mimo próśb rodzącej personel szpitala Szpitalu Uniwersyteckiego w Krakowie kazał jej rodzić siłami natury. Ta decyzja zaważyła na zdrowiu matki i dziecka. Choć sprawa działa się 5 lat temu, wciąż nikt nie odpowiedział za jej dramatyczne konsekwencje. Proces wciąż się toczy. Pierwsi biegli oceniający sprawę nie dopatrzyli się nieprawidłowości! To była trzecia ciąża 32-letniej mieszkanki podkrakowskiej wsi. Czy ktoś mógł podejrzewać, że kobieta urodzi 6 kilogramowe dziecko? Lekarka wykonująca USG na początku porodu nie była w stanie określić wagi dziecka, gdyż głowica USG "dziecka nie obejmowała". Mimo braku wiedzy o dokładnej wadze dziecka w dokumentacji pojawił się wpis: "płód waży 4100 gramów". Odczyt z USG okazał się być bardzo niedokładny, noworodek zamiast przewidywanej wagi 4100 hg ważył aż 6 kg! Poród przebiegał dramatycznie. Dziecko zaklinowało się barkami w kanale rodnym. Obok rodzącej pojawiali się kolejni lekarze. W pewnym momencie na sali oprócz rodzącej znajdowało się jeszcze 10 osób. Przedłużający się poród i pojawiające się komplikacje nie skłoniły żadnego z lekarzy do podjęcia decyzji o cesarskim cięciu. "Lekarze uciskali jej brzuch, a położna ciągnęła za dziecko" - zapisano w pozwie przeciwko szpitalowi. Ciężka zamartwica , brak akcji serca i brak oddechu – w takim stanie urodziła się 6 kilogramowa dziewczynka. Jej serduszko zaczęło bić dopiero po 8 minutach reanimacji w trakcie, której pękła noworodkowi wątroba, nastąpiło krwawienia do otrzewnej oraz górnych dróg oddechowych. Rodząca nie tylko poniosła straty psychiczne, ale i cierpienie fizyczne, w trakcie porodu rozeszło się jej spojenie łonowe. Rodzina żąda od szpitala 450 tys. zł zadośćuczynienia dla dziecka, 140 tys. zł dla...
