21-letni dzidziuś. Wzruszająca sesja podbiła Internet

9-miesięczny Leyton zadławił się niewielkim plastikowym przedmiotem. Mimo natychmiastowej reanimacji chłopiec zmarł w szpitalu kilka dni później. Rodzice postanowili pokazać ostatnie dni życia synka w programie W szpitalu dziecięcym w Birmingham (oryg. Inside Birmingham's Children Hospital). Wystarczy chwila nieuwagi Leyton przestał oddychać po tym, jak zadławił się kawałkiem plastiku. Jego tata, który skończył kurs pierwszej pomocy , od razu przeprowadził resuscytacje krążeniowo-oddechową. Po przyjeździe do szpitala lekarzom udało się przywrócić chłopcu akcję serca. Został wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. Niestety, w mózgu Leytona doszło do nieodwracalnych zmian, jego organizm nie reagował. Chłopiec zmarł kilka dni po przyjeździe do szpitala. "Jeśli to przetrwamy, przetrwamy wszystko" Rodzice chłopca, Adam i Serena, postanowili nagrać walkę o życie synka i wyemitować ją w programie. Swoją decyzję uzasadniają słowami: Wszyscy rodzice wiedzą, jak może się skończyć zadławienie , ale nawet kiedy myślisz, że zrobiłeś wszystko, żeby chronić swoje dziecko, może się wydarzyć wypadek. Zdecydowaliśmy się podzielić naszą historią z kilku powodów. Żeby uczcić pamięć naszego synka po stoczeniu tej walki, żeby pokazać jak fantastyczni ludzie pracują w szpitalu w Birmingham. Jednak przede wszystkim, jeśli po obejrzeniu tego programu rodzice będą bardziej świadomi zagrożeń i uda się uratować chociaż jedno życie, uratować jedną rodzinę przed tym, przez co my przechodzimy, to życie naszego synka miało sens. Leyton w szpitalu. Ostrzeżenie czy przekroczenie granic prywatności? Nie wyobrażam sobie cierpienia rodziców po stracie synka. To ogromny ból, którego z pewnością nie zrozumie nikt, kto nie był w podobnej sytuacji. Nie jestem jednak pewna, czy emitowanie programu i pokazywanie umierającego dziecka nie jest przekroczeniem granic...

Co zazwyczaj robią rodzice z takim maluszkiem? Uczą się   karmienia , kąpania, przewijania. Rzadko zdarza się, by od razu decydowali się na dłuższe spacery i to tylko wtedy gdy jest dobra pogoda. Ci rodzice postanowili jednak zabrać swoje 2-tygodniowe dziecko na spacer przy blasku księżyca. Dokąd szli? Zapewne nie zdawali sobie do końca sprawy, gdyż oboje najzwyczajniej w świecie byli pijani. Kobieta miała 1,5 promila, a jej partner prawie 2,6 ! To cud, że napotkali patrol policji i dziecku nic się nie stało. Natychmiast zostało odwiezione do szpitala, by sprawdzić jego stan zdrowia.  Po co rodzice wyszli na "przechadzkę"? Z ich relacji wynika, że szukali sklepu monopolowego, by dokupić alkohol na dalszą libację. Postanowili być "odpowiedzialnymi" rodzicami i nie chcąc zostawić noworodka samego w domu, zabrali go po prostu ze sobą.  Kara dla rodziców, czy dziecka? Co ich teraz czeka? Oczywiście mogą zostać pozbawieni praw rodzicielskich , a dodatkowo grozi im do 5 lat pozbawienia wolności. Trudno orzec jaką powinni otrzymać karę, by dostać nauczkę na całe  życie.  Przerażające jest, że ludzie którzy nie mogą mieć dzieci z różnych powodów i którzy marzą o takim maluszku, muszą patrzeć jak ktoś marnuje życie dzieci poprzez własną głupotę i słabości. Dzieci odbierane rodzicom oczywiście mają szansę, że znajdą kochających rodziców adopcyjnych, ale często też przez długie lata oczekują w domu dziecka na odrobinę miłości. Czują się porzucone, zranione, niczyje . Dobrze, że są odbierane rodzicom, którzy narażają ich życie i zdrowie, ale ich egzystencja nie staje się poprzez to lepsza. Myślimy o tych dzieciach przez chwilę, a potem wszyscy zapominamy i nie śledzimy, co się dzieje z nimi później. Nie ma dobrej rady, jak rozwiązywać takie sprawy. To sędziowie zgodnie w własnym sumieniem, muszą zdecydować, co będzie najlepsze dla dziecka....

Mężczyźni, którzy chcą świadomie uczestniczyć w życiu dzieci, niestety muszą o to zawalczyć. Są często dyskryminowani, choć nieświadomie, przez lekarzy, czy nauczycieli. Jedni machną ręką i pogodzą się z tym, że tak już jest. Ci, którzy poczują się zranieni, powinni tupnąć nogą i powiedzieć – nie zgadzamy się na to! David - tata, który zdecydował się powiedzieć o tym, jak czuje się dyskryminowany napisał tak: - Jestem ojcem dwójki dzieci. Rano budzę je, ubieram, karmię i odprowadzam do szkoły. Zawsze staram się wracać z pracy w porze wieczornej kąpieli i czytania bajek. Mimo to, ludzie postrzegają mnie przez pryzmat stereotypów.  1.    Szkoła nie informuje ojca o wynikach pracy dziecka Zazwyczaj matka otrzymuje wszelkie powiadomienia ze szkoły. Dlaczego, skoro oboje rodziców podaje adres mailowy? David blisko rok walczył w sekretariacie, by wszystkie informacje o edukacji jego dziecka , a także okresowe informacji o jego stanie zdrowia, były wysyłane do obojga rodziców. 2.    Na imprezy dla dzieci nie chodzą tylko mamy Spotkania poza szkołą są świetne dla dzieci, pogłębiają wtedy znajomości, otwierają się na rówieśników. Ojcowie rzadko są powiadamiani o takich imprezach, gdyż szkolna administracja nie wysyła do nich powiadomień, z góry zakładając, że nie będą oni brać udziału w przygotowaniach.  Mało tego, gdy David pojawia się  na takich spotkaniach, padają pytania typu: Gdzie jest ich mama? , albo zdziwienie: To Pan przyszedł? 3.    Tylko mamy mogą rozmawiać o rodzicielstwie? Oczekiwania ludzi są strasznie schematyczne. Mamy w czasie spotkania dyskutują o dzieciach, ojcowie mają obowiązek rozmawiania o sporcie i i pracy. Dlaczego ojcowie nie mogą także włączyć się do dyskusji matek? Przecież są na bieżąco ze sprawami dzieci. Przeczytaj: Po co dziecku ojciec? Wyjaśnia psycholog, Jarek Żyliński 4.    Tata,...