Pieniądze są ogromne a decyzja sądu bez precedensu - Sąd Najwyższy zawyrokował o 3 mln zł odszkodowaniu. Rodzice o sprawiedliwość walczyli od samego początku tragedii, kiedy ich dziecko w wyniku zaniedbania lekarza urodziło się w zamartwicy. To było blisko 10 lat ciężkiej psychicznie i fizycznie batalii o sprawiedliwość. Ta walka właśnie dobiegła końca! Wyrok sądu jest ostateczny.
Dziewczynka ma dziś 10 lat, nie ma z nią żadnego kontaktu. Wymaga całodobowej opieki rodziców i nie ma rokowań medycznych na poprawę jej stanu. Kiedy rodziła się w szpitali w Wołominie, szef dyżuru nie zgodził się na przeprowadzenie cesarskiego cięcia podczas porodu, chociaż jeden z lekarzy sugerował takie rozwiązanie. Były ku temu wskazania, gdyż zapis monitoringu pracy serca dziecka wskazywał na pogarszanie się jego stanu.
Dziewczynka przyszła na świat w wyniku porodu naturalnego, z pomocą kleszczy. Była w złym stanie, stwierdzono u niej zamartwicę. Miała słabe tętno, wymagała natychmiastowej, pilnej specjalistycznej pomocy lekarskiej. Sąd Najwyższy nie miał wątpliwości, że skrajne kalectwo dziecka jest wynikiem błędu lekarskiego. Zasądzono 1,7 mln złotych zadośćuczynienia, co wraz z odsetkami daje kwotę w wysokości ponad 3 mln złotych dla dziecka i jej rodziców.
Wyrok SN został uznany za precedensowy, co oznacza, że będzie miał moc wiążącą dla wszystkich przyszłych orzeczeń w podobnych sprawach. Poprzez zmiany w prawie wprowadzone dziesięć lat temu o zadośćuczynienie spowodowane szkodą fizyczną lub duchową mogą starać się o nie, nie tylko poszkodowani, ale również ich najbliżsi.
Sąd okręgowy wydał wcześniej wyrok ustanawiający dla dziewczynki rentę w wysokości 4,4 tys. złotych miesięcznie oraz 400 tys. złotych zadośćuczynienia. Mamie przyznał 70 tys. złotych, a ojcu 30 tys. złotych. Na drodze apelacji sąd w Warszawie podwyższył kwotę zadośćuczynienia dla dziewczynki do 1,2 mln złotych. Jej mama otrzymała 300 tys. złotych, a ojciec 200 tys. złotych. Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, który zawyrokował, że zadośćuczynienie można przyznać rodzicom dziecka, którego zdrowie zostało ciężko i trwale uszkodzone w wyniku działań osób trzecich. Sąd podtrzymał wysokość wcześniejszych kwot.
UWAGA! Szukamy idealnego ojca! Zagłosuj w naszym plebiscycie!
"Za wysokim zadośćuczynieniem dla dziecka przemawia nie tylko jego stan, ale i to, że trwał będzie przez całe jego życie, trudno powiedzieć jak długie" - argumentowała sędzia Sądu Najwyższego Katarzyna Tyczka-Rote. Podkreśliła, że dziewczynka może przeżyć rodziców i musi mieć zabezpieczenie finansowe, a zadośćuczynienie wypłacone jest jednorazowo.
Szpital w Wołominie nie zgadza się z wysokością odszkodowania. Dyrektor szpitala Andrzej Gruza stwierdził, że dla jego placówki są to rujnujące kwoty. Pełnomocnik szpitala mec. Anna Płatkowska uznała wysokość zadośćuczynienia za wygórowaną, będącą ogromnym obciążeniem dla szpitala. Podkreśliła, że dziecko pobiera już rentę i że szpital wypłacił już rodzicom 1,2 mln złotych.
Pełnomocnik rodziny mec. Jolanta Budzowska nie zgadza się z taką argumentacją. Przypomniała, że proces trwał tyle lat i zasądzone kwoty są też wynikiem właśnie przeciągającej się batalii sądowej. Podkreśliła, że szpital mógł zakończyć proces za pomocą ugody. "Zasądzona kwota nie stanowi odpowiedniej rekompensaty dla cierpienia rodziców" - powiedziała mecenas.
Wyrok Sądu Najwyższego jest ostateczny i poprzez swoją precedensowość będzie "punktem odniesienia" do ewentualnych przyszyłych (oby nie!) podobnych spraw. Przypomnijmy, że do tej pory zasądzane kwoty w wyniku błędów lekarskich były znacznie mniejsze i bardzo trudno było udowodnić winę. Dwa lata temu na sali sądowej sprawiedliwości dochodził sztangista i olimpilczyk Bartłomiej Bonk i jego żona, po tym jak w wyniku zaniedbań lekarskich ich córeczka Julia przyszła na świat z ostrym niedotlenieniem mózgu. Dziewczynka po 15 miesiącach życia zmarła. Bonk walczył o 2 mln złotych odszkodowania. Szpital uznał, że rodzicom za śmierć ich dziecka i zaniedbania lekarzy należy się 500 tys. złotych. I tyle im wypłacił. Rodzice nie zrezygnowali z dalszej walki. Sprawa trafiła do Sądu Okręgowego w Opolu, który zasądził dodatkowe 500 tys. złotych zadośćuczynienia. Oznaczało to, że rodzice otrzymali łącznie z wcześniejszą kwotą, milion złotych.
Jak sądzicie, czy tak wysokie kary będą działały odstraszająco i przyczynią się do poprawy opieki lekarskiej w polskich szpitalach? Podzielcie się swoim zdaniem w komentarzach.
Źródło: gazeta.pl, wp
Zobacz też:
Alimenty na dziecko to często drażliwa kwestia. Ich wysokość oraz zasady przyznawania zależą od wielu czynników. Z reguły alimenty są ustanawiane przez sąd, ale nie zawsze. Jeżeli rodzice zgadzają się co do wysokości i sposobu wypłacania alimentów, wystarczy, że zawrą stosowną umowę, najlepiej w formie aktu notarialnego. Może się również zdarzyć, że osoba sądownie zobowiązana do płacenia alimentów uchyla się od tego obowiązku. W takich przypadkach przysługuje prawo do ubiegania się o środki z Funduszu Alimentacyjnego. Podpowiadamy, jakie warunki trzeba spełnić, by starać się o alimenty na dziecko. Sprawdź, kiedy alimenty na dziecko nie przysługują. Wszystko o alimentach na dziecko: Jak starać się o alimenty: jakie dokumenty złożyć? Alimenty natychmiastowe na dziecko: od kiedy? Od czego zależy wysokość alimentów na dziecko? Alimenty na dziecko: co zrobić, gdy ojciec dziecka nie płaci? Co grozi za niepłacenie alimentów na dziecko? Alimenty na dziecko: kto jeszcze może je płacić? Alimenty na dziecko z Funduszu Alimentacyjnego: dla kogo? Czy alimenty na dziecko wliczają się do dochodu? Czy trzeba płacić alimenty na dorosłe dziecko? Jak starać się o alimenty: jakie dokumenty złożyć? Alimenty przysługują dziecku zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wysokość alimentów ustala sąd. Aby jednak uzyskać alimenty na dziecko, musisz przede wszystkim wnieść do sądu pozew o alimenty . Trzeba do niego dołączyć: odpis skrócony aktu urodzenia dziecka; wyrok rozwodowy lub akt ślubu (jeżeli nadal jesteś mężatką); oświadczenie o uznaniu dziecka lub wyrok ustalający ojcostwo (gdy dziecko jest z wolnego związku); zaświadczenie o zarobkach z twojego zakładu pracy lub z urzędu pracy, jeżeli jesteś bezrobotna i pobierasz zasiłek; wyliczenie kosztów utrzymania dziecka (warto gromadzić...
Zmowa z koncernami farmaceutycznymi lekarzy propagujących szczepienia dzieci to częsty argument padający z ust antyszczepionkowców podczas dyskusji na temat zasadności szczepień dzieci. Tym razem Justyna Socha użyła go w odniesieniu do bardzo znanego lekarza pediatry, epidemiologa dr Pawła Grzesiowskiego, eksperta w dziedzinie profilaktyki zakażeń. Sąd w Poznaniu uznał te słowa za pomówienie i ukarał Sochę. "Bezkarnie obrzucano mnie pomówieniami" Justyna Socha z Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Wiedzy o Szczepieniach STOP NOP przegrała w Poznaniu proces wytoczony jej przez dr n. med. Pawła Grzesiowskiego. – Musiałem wnieść pozew, bo nie jestem oszustem, nie wykańczam ludzi. Nie mogę zgodzić się na to, by bezkarnie obrzucano mnie pomówieniami i insynuacjami – tak złożenie pozwu uzasadniał dr Grzesiowski. Po czterech latach od złożenia pozwu w końcu zapadł wyrok. Sąd uznał, że Justyna Socha pomówiła epidemiologa, sugerując, że jest lobbystą firm farmaceutycznych. Według sądu Socha "przekroczyła granice dozwolonej krytyki", poniżyła lekarza w opinii publicznej i naraziła na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu. Sąd nakazał liderce antyszczepionkowców zapłacenie dwóch tysięcy złotych grzywny i dziesięć tysięcy nawiązki na rzecz Samodzielnego Publicznego Centralnego Szpitala Klinicznego w Warszawie oraz poniesienie kosztów sądowych. W sumie Socha ma zapłacić 15 tys. złotych. "W Polsce nie ma wolności słowa" - To jest wyrok, który znaczy, że w Polsce nie ma wolności słowa - skomentowała decyzję Socha po wyjściu z sali sądowej. - Są obywatele, których dzieci cierpią na powikłania poszczepienne , a państwo Polskie nie chce ponosić odpowiedzialności za te powikłania . Ten system jest głęboko niesprawiedliwy - dodała. Przy ogłaszaniu wyroku Justynę Sochę wspierało w sądzie w Poznaniu kilkadziesiąt osób, zarówno rodzice...
Czy ta dramatyczna historia będzie miała szczęśliwe zakończenie? Chociaż od zdarzenia minęły lata, lekarka wciąż nie bierze odpowiedzialności za utratę wzroku u Darii. Błąd lekarski odebrał Darii wzrok W maju 2005 roku 8-letnia Daria z okolic Głogowa trafiła do szpitala. Miała wysypkę na całym ciele , bolały ją rączki, z dnia na dzień czuła się coraz gorzej. Miała zaburzenia równowagi, nie mogła stać o własnych siłach, podawano jej kroplówkę. Mimo takich objawów, ówczesna ordynator wypisała dziewczynkę ze szpitala, opisując jej stan jako "dobry". Stan Darii się nie poprawiał. Pojechała z mamą na badanie wzroku, okulista stwierdził możliwość guza mózgu i natychmiast skierował dziewczynkę do szpitala. Ordynator oddziału dziecięcego odmówiła przyjęcia Darii na oddział, zamiast tego nakazała zrobienie kolejnych badań. Po badaniu neurologicznym neurolog, podobnie jako okulista, kazał umieścić 8-latkę w szpitalu. Ordynator po raz kolejny odmówiła i zleciła badanie tomograficzne . Badanie wykazało wodogłowie spowodowane zapaleniem opon mózgowych. Daria straciła cenne tygodnie, w czasie których mogła już być leczona. W wyniku choroby i zbyt późnego rozpoczęcia leczenia dziewczynka straciła wzrok. Sprawa w sądzie zakończyła się po 10 latach Rodzice Darii przez ponad 10 lat walczyli o odszkodowanie dla córki. W marcu tego roku sąd uznał, że dziś 20-letnia Daria otrzyma od szpitala rekompensatę w wysokości 450 tys. złotych. Będzie również otrzymywać rentę w wysokości 650 zł miesięcznie. Mimo utraty wzroku, Daria studiuje, osiąga sukcesy na uczelni i nie chce rozmawiać o wydarzeniach sprzed 12 lat. "Efekt błędu lekarskiego nie tylko utrudnił jej życie, ale również pokrzyżował wiele planów" - przyznał mecenas Hubert Szarata. Przeciwko ordynator szpitala toczył się osobny proces. Lekarka nie przyznała się do popełnionego błędu, winą...
