4-letni Antoś przygnieciony zbiornikiem na deszczówkę. Chłopiec walczy o życie

Czy przegrałam walkę o własne dziecko? Czy jestem jedyną, która widzi to, że ten facet wykorzystał kruchą psychikę mojej córki, aby przejąć nad nią władzę? I gdzie w tym wszystkim jest etyka lekarska? Natalia od zawsze była bardzo wrażliwa i delikatna Od urodzenia patrzyła na świat wielkimi przestraszonymi oczami, jakby zastanawiała się, co jej może zrobić złego. Ale być może z wiekiem poradziłaby sobie ze swoimi lękami, gdyby nie tragedia, którą przeżyła. Kiedy miała siedem lat przeżyła straszny wypadek. Na samochód, którym podróżowała ze swoim tatą, spadł ładunek z jadącej przed nimi ciężarówki. Jakaś część od rolniczej maszyny, która odbiła się od maski naszego forda i trzasnęła z całym impetem w przednią szybę. Mój mąż zginął wtedy na miejscu, a rozpędzony samochód zjechał do rowu, gdzie dachował. Natalka, siedząca z tyłu w foteliku, miała mnóstwo szczęścia, że auto przejechało wtedy między drzewami porastającymi pobocze, bo inaczej pewnie także by zginęła. A tak, nie miała właściwie żadnych fizycznych obrażeń. To wydarzenie zostawiło jednak silny ślad w jej psychice. Trudno się temu dziwić… Dorosły pewnie długo nie mógłby sobie poradzić z takimi traumatycznymi przeżyciami, a cóż dopiero dziecko. Po wypadku moja córeczka zaczęła się moczyć w nocy Budziła się także często z krzykiem, zalana łzami, a nawet zwyczajnie płakała przez sen. Ale najgorsze było to, że moje dziecko zaczęło tracić kontakt z rzeczywistością, zamykając się w swoim świecie. Nauczyciele w szkole byli zaniepokojeni tym, że Natalia się często zamyśla i kompletnie wtedy nie zwraca uwagi na to, co się wokół niej dzieje. – Staje na środku korytarza w czasie przerwy i tak stoi – relacjonowały. – Nie przeszkadza jej, że dzieci wokół biegają, potrącają ją... Jest jak zaczarowana. Ja także...

Nigdy nie zapomnę tego dnia. Pamiętam każdą jego godzinę. Skończył się tragicznie, ale zaczął pogodnie i wesoło… Od samego rana świeciło słońce i wszyscy byliśmy w dobrych nastrojach. Żona przygotowywała śniadanie, a ja ubierałem syna w jego pokoju. Jak co dzień droczył się ze mną przy zakładaniu skarpetek, zabierając stópki w ostatniej chwili. To była nasza codzienna zabawa, poranna porcja śmiechu Potem usiedliśmy razem do stołu, pogadaliśmy chwilę i wyszliśmy z domu. Odwiozłem Magdę i syna do przedszkola, pożegnałem się z nimi i pojechałem do roboty. Tam też wszystko układało się znakomicie. Szef przyszedł do pracy w dobrym nastroju, bo otrzymaliśmy właśnie wyniki za ostatni miesiąc i okazało się, że jesteśmy najlepsi w kraju. Zdecydował więc, że należy nam się trochę odpoczynku i ogłosił, że kończymy dziś wcześniej. Bardzo się ucieszyłem, bo to oznaczało, że może zdążę odebrać synka z przedszkola przed żoną. Gdy wybiła czternasta, wyłączyłem komputer i wybiegłem z biura. Wsiadłem w auto i jechałem przez miasto jak szalony. Nie miałem zbyt dużo czasu, jeśli chciałem być w przedszkolu przed żoną. Dojechałem na miejsce i zaparkowałem po drugiej stronie ulicy. Wysiadłem z samochodu przekonany, że zdążyłem, ale kiedy popatrzyłem w stronę budynku przedszkola, zobaczyłem Magdę prowadzącą syna za rękę. To był impuls, chwila, moment. Nie powstrzymałem się i z entuzjazmem zawołałem: – Adaś, hej! Adam! – krzyknąłem, a on obrócił się w moją stronę. Na twarzy wykwitł mu od razu promienny uśmiech. Pamiętam swoje emocje. Pamiętam, że serce podskoczyło mi z radości, kiedy zobaczyłem jego uśmiechniętą buzię. A potem stanęło na chwilę, zatrzymało się w pół uderzenia, bo Adaś nagle wyrwał swoją rączkę z dłoni mamy i bez zastanowienia zaczął biec naprzeciw mnie. Zanim...

Policjanci z Komendy Powiatowej Policji w Kętrzynie zatrzymali na drodze publicznej quad, prowadzony przez 13-latka. Pasażerem było... 3-letnie dziecko! Wszystko za zgodą rodziców, którzy zgodzili się na przejażdżkę dzieci, a teraz będą musieli tłumaczyć się z tego przed sądem rodzinnym. Przesada? Wcale nie! Wypadki na quadzie to fakt Nie chodzi tu o odbieranie dzieciakom frajdy z dzieciństwa, a przeciwnicy przewożenia dzieci tymi pojazdami i pozwalania im na prowadzenie tych czterokołowców, nie są zgorzkniałymi sztywniakami – po prostu są świadomi tego, jak niebezpieczne są quady. To ciężkie i wywrotne pojazdy , które podczas wypadku przewracają się, przygniatając swoim ciężarem podróżujące na nim osoby. Wśród obrażeń ciała w wyniku wypadków na quadzie, lekarze wymieniają między innymi obrażenia głowy (wymagające nawet trepanacji czaszki) i kończyn (kończące się amputacją), obrażenia narządów wewnętrznych. Dochodzi też do wypadków śmiertelnych. Oto tylko kilka przykładów wypadków z quadami i dziećmi w rolach głównych, które miały miejsce w ciągu ostatnich lat. Te liczby mówią same za siebie: w Wielkopolsce w wypadku quada zginął 5-latek. Jego 10-letni brat trafił do szpitala. Chłopcy rozpędzili się quadem na polnej drodze. Kierujący quadem 10-latek stracił panowanie nad kierownicą i uderzył z dużą prędkością w drzewo; Lubuskie: 11-letni chłopiec przewoził quadem 4-latka. Stracił panowanie nad pojazdem, quad przewrócił się i przygniótł młodsze dziecko. Chłopczyk zmarł w karetce; na Śląsku kierujący quadem 8-letni chłopiec, zderzył się z autobusem. Chłopiec odniósł poważne obrażenia i musiał być operowany; w Lubelskiem 6-latek trafił do szpitala z obrażeniami głowy, po tym, jak prowadząc mały quad, miał wypadek na podwórku; w woj. mazowieckim mężczyzna na przejażdżkę quadem zabrał swojego 10-letniego syna....