Po porodzie okazuje się, że na małych dzieciach znają się wszyscy – i w dodatku tacy są kochani, że hojnie się swoją wiedzą z tobą podzielą.
A ty wtedy najlepiej zrobisz, jeśli: wysłuchasz, pokiwasz głową i większość rad, które dostaniesz, włożysz do maszynki do mięsa i mocno zakręcisz korbką.
Zostaw sobie tylko te, które naprawdę mogą ci pomóc.
Przez 1. miesiąc po porodzie wstawanie w nocy jeszcze człowieka nie boli – ale już w 3-4. miesiącu każda kolejna nocna pobudka będzie wwiercać się ci prosto w mózg. Naprawdę potrzebujesz takiego życiowego doświadczenia?
Są mamy, którym wstawanie w nocy AŻ TAK nie przeszkadza – no i dobrze, niech im się szczęści. Mnie jednak przeszkadzało strasznie, dlatego za radą już nie pamiętam której koleżanki najpierw przysunęłam łóżeczko do naszego łóżka, a potem, po kilku kolejnych tygodniach, w ogóle przeniosłam córkę do nas.
Boisz się, że obecność dziecka w sypialni popsuje wasze życie intymne? Uwierz, jeszcze łatwiej może je popsuć twoje zmęczenie i niewyspanie.
Na Twojego małego smoka działa ssanie smoczka? To ciesz się tym (na niektóre dzieci nie działa i wtedy dopiero jest kłopot!) i podawaj mu smoczek bez żadnych wyrzutów sumienia. Wszelkiego rodzaju konkursy: "jestem lepsza, bo bardziej się poświęcam" zostaw tym bardziej ambitnym mamom.
Ssanie smoczka nawet do 2. roku życia nie ma żadnego wpływu na zgryz dziecka. Co więcej, Amerykańska Akademia Pediatrii, czyli jeden z największych na świecie ośrodków zajmujących się dziecięcym zdrowiem, nawet zaleca stosowanie smoczka u niemowląt powyżej 1. miesiąca życia. Według nich warto, żeby każde niemowlę używało smoczka do zasypiania i podczas snu (chyba, że wypluje go samo). Czemu tak? Bo badania pokazują, że spanie ze smoczkiem w buzi zmniejsza u niemowlęcia ryzyko nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS).
Jak noszenie dziecka ma się do ratowania życia matki? Ano tak, że noszenie (a także tulenie, głaskanie, patrzenie dziecku w oczy) pomaga mamie pokochać swoje dziecko (są na to naukowe badania!). A kiedy się kogoś już mocno kocha, to łatwiej znosi się jego płacze, kaprysy, opory przy ubieraniu, zasikane ubranka, kupkę, która wypłynęła górą…
Są też badania, które udowadniają, że bliski kontakt fizyczny z niemowlęciem w dużym stopniu przeciwdziała depresji poporodowej i co więcej mamie szybciej odzyskać siły po porodzie.
Nie próbuj być prymuską w macierzyństwie. Nie męcz się więcej niż musisz. W pierwszych miesiącach po porodzie chodzi głównie o to, żeby przetrwać.
Ta rada jest szczególnie ważna w kolkowym okresie (między 3. tygodniem a 5. miesiącem życia dziecka), kiedy maluch płaczą naprawdę dużo. Najważniejsze, co możesz wtedy dla siebie zrobić, to odpoczywać jak najwięcej! Obowiązki, które możesz odpuścić (czyli tak naprawdę większość!) – odpuść. Te, które muszą pozostać (np. zakupy) – postaraj się uprościć do maksimum.
Sprawdź na Bebiklub.pl, co powoduje kolkę u niemowlęcia i jak ją łagodzić.
Wychowanie dziecka to nie wyścigi.
Powrót do wagi po porodzie to nie wyścigi.
Nauka przewijania to nie wyścigi.
Wyluzuj – a wtedy każda czynność stanie się przyjemniejsza.
”...bo potem będziesz musiała je nosić i nosić, aż ci kręgosłup pęknie.” Ile razy już słyszałaś tę przestrogę? To totalna bzdura! Wieloletnie badania jasno pokazują, że dzieci, które były noszone w pierwszych miesiącach życia, już pod koniec 1. roku były odważniejsze i bardziej samodzielne niż ich rówieśnicy, którzy całe pierwsze pół roku głównie przeleżały w łóżeczku czy w wózku.
A poza tym, jak to mówi mój pediatra: "jak się dziecko przyzwyczai, to się potem odzwyczai". I będzie po kłopocie.
Po pierwsze samodzielne zasypianie to trudna i żmudna nauka, która kosztuje i dziecko, i jego mamę bardzo dużo siły i nerwów.
Po drugie samodzielne zasypianie niemowlęcia jest sprzeczne z jego naturą – każde pisklę, kocię, szczenię zasypia razem z mamą, grzejąc się jej ciałem i ciesząc się z jej bliskości.
Po trzecie umiejętność samodzielnego zasypiania często kończy się już przy pierwszym katarze czy gorączce dziecka. Albo przy ząbkowaniu. Albo po powrocie mamy do pracy. Po co więc się męczyć (i dziecko?
Uwielbiam, kiedy ktoś mówi, że makijaż to "dbanie o siebie" i kiedy przekonuje mnie, że nawet po nieprzespanej nocy łatwo znaleźć siłę na zrobienie oka i włosów. Jasne, znam mamy, którym rzeczywiście chwila przed lustrem pomaga poczuć się lepiej. Ale znam też takie, u których rady w stylu: "zrób coś z sobą" budziły tylko frustrację i poczucie winy.
Chodzenie w szlafroku w pierwszych tygodniach (miesiącach) po porodzie nie znaczy, że jesteś leniwą, zaniedbaną fleją. Jesteś zmęczoną mamą, która ma inne priorytety niż pudrowanie nosa czy robienie 150 brzuszków – i naprawdę nikomu nic do tego.
Na początek uporządkuj zwyczaje dziecka i postaraj się nauczyć je prawidłowego zasypiania jak najwcześniej. Niestety w pierwszym okresie po urodzeniu niewiele da się zrobić, aby kontrolować rytm snu noworodka – zasypia wtedy, kiedy chce. Jeśli jest zmęczony, nic nie powstrzyma snu, a jeśli nie śpi, cóż, wtedy po prostu nie śpi. Już od pierwszego dnia życia dziecka możesz jednak zrobić kilka rzeczy. Podsuń dziecku "przedmiot pomocniczy" Bardzo możliwe, że taki bezpieczny przedmiot - na przykład pluszak lub kocyk – stanie się dla dziecka ważny i będzie mu pomagać w zasypianiu. Jednym z lepszych sposobów na przywiązanie dziecka do misia lub kocyka jest najpierw noszenie go przez jakiś czas przy sobie, aby nabrało zapachu mamy. Dzieci mają bardzo wyostrzony zmysł węchu; kiedy obudzą się nagle, co nocą często się zdarza, zapach mamy może je uspokoić i pomóc znów zasnąć. Oddziel dziecięcy sen od senności W okresie niemowlęcym dziecko może szybko zmieniać stany snu i czuwania. Zauważaj sygnały dziecka i stosuj się do nich: jeśli zaśnie podczas karmienia lub noszenia, odłóż je do miejsca, w którym śpi, jak kołyska, łóżeczko czy wózek. Jeśli dziecko czuwa, zachęcaj je do większej czujności bawiąc się z nim. Tworząc wyraźne rozróżnienie między okresami snu i czuwania pomożesz dziecku skojarzyć spanie z określonym miejscem. Naucz dziecko oddzielać dzień od nocy Chociaż niemowlę nauczy się kiedyś spać dłużej w nocy, noworodki mogą mieszać dzień i noc. Aby pomóc dziecku wykorzystywać godziny nocne na dłuższe okresy snu, wprowadź wyraźne rozróżnienie między drzemkami i snem nocnym. Wieczorem zacznij budować rytuał zasypiania – spokojna zabawa, czytanie, ciepła kąpiel, przebieranie w piżamkę, śpiewanie, kołysanie, spowijanie i zaciemnianie pokoju. Traktuj nocne posiłki inaczej niż te w ciągu dnia Ponieważ noworodek...
Niemowlęce nawyki zapewniają dziecku poczucie bezpieczeństwa, ale z niektórymi lepiej rozstać się w miarę wcześnie. Pamiętaj, że każde odejście od dawnej rutyny to dla dziecka ogromny stres, dlatego bądź delikatna i czuła dla swojego maluszka. Zobacz, jakie zmiany wprowadzić i jak możesz to zrobić: Smoczek zamień na przytulankę Smoczek uspokaja, pociesza, pomaga zasnąć... – w pierwszych miesiącach życia dziecka to prawdziwy przyjaciel. Jednak przedłużające się ssanie smoczka może źle wpływać na rozwój ząbków i zgryzu malca, a także opóźnić prawidłowy rozwój mowy. Dobry moment na „zgubienie” smoczka nadchodzi, gdy niemowlę ma pół roku. W tym czasie potrzeba ssania nieco słabnie. Aby zniechęcić smyka do ssania, odetnij kawałek gumowej końcówki. Ze starszakiem zorganizuj pożegnanie smoczka połączone z wyprawą na ciastka i kupnem nowej przytulanki. Butelkę zamień na kubek Choć picie z butelki jest wygodne, lepiej zrezygnować z tego już w połowie 1. roku życia. Butelkowy nałóg nie jest jeszcze tak silnie ugruntowany u kilkumiesięcznego maluszka, jak w przypadku starszego dziecka, dlatego rozstanie będzie przebiegać łagodniej. 6–7-miesięczny bobas po kilku dniach nauki na pewno poradzi sobie z jedzeniem z łyżeczki i piciem z kubka. Naukę zacznij wtedy, gdy dziecko umie już siedzieć – podawanie picia leżącemu dziecku może się skończyć jego zachłyśnięciem. Na początek wybierz plastikowy kubek treningowy z miękkim, profilowanym dzióbkiem – to ułatwi malcowi odzwyczajenie od butelki. Wlej do środka mleko lub sok i przystaw ustnik pod lekkim kątem do buzi maluszka. Po kilku próbach powinno się udać! Kiedy twoja pociecha nauczy się pić z kubka treningowego, zamień go na niekapek . Ale zanim podasz ten kubek, sprawdź, czy posiada on system, który uniemożliwia wypływanie płynu w chwilach, gdy maluch nie ssie. Dzięki...
Opatentowaliście usypianie przy włączonym odkurzaczu? No to pomyślcie o wakacjach – czy chcecie zabrać go ze sobą? Nie każdy sposób na usypianie jest jednak niewłaściwy. Zresztą, sprawdź sama. Usypia tylko na rękach - To zły nawyk Pediatra: W ten sposób maluszek nie uczy się zasypiania w łóżeczku, a jego mama jest coraz bardziej zmęczona (długie noszenie źle wpływa na jej kręgosłup) i sfrustrowana (stres może nawet spowodować zmniejszenie laktacji). Psycholog: W ramionach możesz dziecko wyciszyć, ale potem odłóż je do łóżeczka i trzymaj za rączkę albo nuć kołysankę. Powinno zasnąć tam, gdzie się obudzi. W przeciwnym wypadku poczuje się zagubione i ciągle płaczem będzie się domagać bliskości mamy lub taty. Z przytulanką u boku - To dobry pomysł Pediatra: Maskotka lub kocyk, do których można się przytulić, to godny zastępca mamy. Lepiej jednak nie wkładać tego typu rzeczy do łóżeczka młodszego niemowlaka (mógłby przysłonić nimi nosek i utrudnić sobie oddychanie). Psycholog: Przytulanka to sprzymierzeniec niewyspanych rodziców. Dziecko, które budzi się w nocy i może dotknąć ukochanego misia, upewnia się, że nic się wokół niego nie zmieniło i zasypia ponownie. Dostaje pierś na dobranoc - To zależy od ciebie Pediatra: Dla maleństwa to normalne, że po najedzeniu się przychodzi sen. Jeśli jednak starsze niemowlę zjadło już kolację, ale na dobranoc żąda piersi, to raczej nie robi tego z głodu, ale dlatego, że nauczyło się w ten sposób zasypiać. Na ten nawyk można jednak przymknąć oko, minie bowiem, gdy zdecydujesz się zakończyć karmienie. Psycholog: Zasypianie przy piersi to nic innego jak zaspokajanie poczucia bezpieczeństwa. Ale traktowanie piersi jak smoczka uspokajacza może obrócić się przeciwko mamie, która nie będzie miała chwili dla siebie. Lepiej więc po wieczornym karmieniu odkładać malca do łóżeczka, by zasnął...
