5 rodzicielskich porażek, których doświadczyła każda z nas

Tekst, który poruszył miliony Każdy rodzic, który chciałby choć na chwilę zatrzymać czas, odnajdzie siebie w tej piosence. "Myślę, że niezależnie od okoliczności, ta piosenka łączy ludzi na tym samym poziomie. Pokazuje uniwersalną prawdę, której doświadcza tak wielu z nas. My wszyscy próbujemy zwolnić choć na chwilę, by nie złamać sobie karku. Dlatego ludzie tak emocjonalnie zareagowali na ten tekst" mówi Nichole Nordeman, autorka piosenki. Przeczytaj tekst: To dla ciebie Byłeś różowiutki albo błękitny Byłeś wszystkim, czego chciałam To dla ciebie Nigdy nie przespałeś nocy od północy do rana Czołgałeś się zanim postawiłeś pierwsze kroki Zanim pobiegłeś Zanim wiedziałam Próbowałeś uwolnić swoje palce z mojej dłoni Bo już mogłeś to wszystko robić samodzielnie Przestań dorastać Nie chcesz zostać tu choć minutę dłużej? Wiem, że chcesz już przekroczyć ten próg Ale to wszystko dzieje się tak szybko Pozwólmy temu trwać jeszcze chwilę Wskazałam palcem niebo i chcesz już lecieć A ja jestem twoją największą fanką Mam nadzieję, że o tym wiesz Jak myślisz, możesz coś zrobić Żeby przestać dorastać? To dla ciebie Każdy brakujący ząbek Każda historia opowiedziana na dobranoc Dla ciebie samochody Barbie, walki na miecze świetlne Spanie do południa w niedzielę Musiałeś się czołgać Zanim poszedłeś Zanim pobiegłeś Zanim wiedziałam Uczyłeś mnie Jedynej rzeczy, której może uczyć miłość Trzymajmy się za ręce Kiedy się boisz, jestem zaraz obok Ciebie Proszę, nie przewracaj oczami Wiem, że cię zawstydzam Ale kiedyś zrozumiesz Kiedy weźmiesz w swoją dłoń małą rączkę I zapytasz czy może to zrobić Jestem twoją największą fanką Mam nadzieję, że o tym wiesz Jak myślisz, możesz coś zrobić? W jakiś sposób przestań Przestań dorastać Zobacz teledysk i posłuchaj piosenki:  ...

Kim jest Matka po Godzinach w godzinach pracy?  Pracuję w agencji reklamowej, ale nie jestem z wykształcenia grafikiem, nad czym ubolewam. W pracy też nie rysuję.  Ale sprzedajesz swoje rysunki na koszulkach. Czyli, oprócz pracy i bycia matką, próbujesz robić coś jeszcze. Tak, kiedyś dużo rysowałam, dla siebie. Potem z jakichś powodów przestałam, pojawiły się dzieci, praca, nie miałam na to czasu. Ale w pewnym momencie obiecałam sobie, że wrócę do którejś ze swoich starych pasji. I na początku stycznia 2014 r. zaczęłam rysować. Miałam mnóstwo pomysłów na inne rzeczy, ale zaczęłam rysować o tym, że chciałabym rysować, ale mi nie wychodzi, bo nie mam czasu, bo jestem zmęczona... i to chwyciło.  Wtedy zaczęłam rysować więcej o tym, że nie ogarniam, nie mam czasu. Nawet nie musiałam szukać pomysłów na rysunki - one są niewyczerpane, te sytuacje z dziećmi się dzieją cały czas.  Przeglądając twoje rysunki, zauważyłam, że nie pojawia się tam żaden mężczyzna. Dlaczego?   Dostaję czasami takie pytania, a nawet zarzuty w komentarzach pod rysunkami na moim blogu Matka Po Godzinach . Ale na początku było tak, że to ja fizycznie byłam z dziećmi - najpierw na urlopie macierzyńskim , potem wychowawczym. Mój mąż wtedy dużo pracował, więc go nie było. Nie dlatego, że nie chciał, bo bardzo chciał. Więc zaczęłam rysować, że go nie ma - i tak już zostało. W rysunkach jest nieobecny, ale w życiu moich dzieci na szczęście jest obecny. Wiele sytuacji, które przydarzają się mojej bohaterce, w rzeczywistości przydarzają się jemu.   Myślałam, żeby to odkręcić, bo ten mężczyzna - mój mąż - fizycznie jest u nas w domu i teraz dużo zajmuje się dziećmi. Ale nie wprowadzam męskiej postaci, bo po pierwsze tak sobie na początku założyłam, a po drugie wydaje mi się, że wciąż częściej jest tak, że to kobieta zajmuje się dziećmi i...

Dlaczego matki, które decydują się na dużą rodzinę, są tak źle postrzegane? Posłuchajcie tej mamy! "To nie powinien być temat dyskusji" "Kiedy nasz znajomy dowiedział się, że spodziewamy się 5.dziecka, zareagował podobnie jak wiele osób. - Zachowujecie się jak króliki – powiedział, nie zdając sobie chyba sprawy, jak wielką zrobił nam przykrość.  Moje życie seksualne i plany odnośnie ilości dzieci, nie powinny być tematem dyskusji, bo to moja sprawa. Ale jak widać,  nie jesteśmy w stanie tego uniknąć. Naprawdę staramy się uważać i liczyć dni płodne i niepłodne, ale czasem tak się zdarza. Życie... Chociaż cieszę się, że spodziewamy się kolejnego dziecka, to mimo wszystko... czuję się też tym trochę zawstydzona.  Zawstydzona swoją chciwością. Zamiast cieszyć się, że mam czwórkę zdrowych i wspaniałych dzieci, ciągle rodzę nowe.  Zawstydzona tym, że wszyscy mnie oceniają, moją inteligencję, moje zdolności wychowawcze, moje wybory życiowe.  Zawstydzona, że ludzie patrzą na nas jak na patologiczną rodzinę, która na pewno ciągnie od państwa masę pieniędzy. Zawstydzona, gdy powiem choć słowo, że jest mi ciężko, bo wszyscy wtedy mówią: sami tego chcieliście , albo chyba wiedzieliście co was czeka. Zawstydzona gdy ktoś mówi mi, że muszę być albo bardzo bogata, albo szalona i nie umiem planować.  Zawstydzona, bo myślałam, że jestem mądrą, inteligentną kobietą po szkołach, a przez opinie ludzi czuję się jak głupią, zmęczoną, sfrustrowaną matka z rozstępami , nadwagą i nieładem na głowie.  "Jestem szczęśliwa, zrozumcie to!" Nieważne czy ma się pięcioro, czy dwoje dzieci.Nigdy nic nie wygląda tak jak to piszą ludzie.Czasem matka pięciorga ma mniej z nimi kłopotu, niż inna z dwójką łobuziaków. Urodzenie dzieci nie powinno być dla nikogo wstydliwe, nawet gdy po raz piąty chodzimy z...