6 minut – a  przypomni Wam się wszystko. Musicie zobaczyć ten film!

Poród nie zawsze przebiega zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Mamy w głowie jakiś plan, jakieś wyobrażenia i oczekiwania (zwłaszcza, gdy nie rodzimy po raz pierwszy), a potem okazuje się, że nigdy tak naprawdę nie można przygotować się na coś tak nieobliczalnego, jak przyjście dziecka na świat. Pod opowieścią tej mamy, mogłoby się pewnie podpisać wiele kobiet, które także zostały postawione w obliczu przerażającej sytuacji. Posłuchajcie... "Nie miałam planu jak mam rodzić, nie zamawiałam douli , nie chciałam rodzić w wodzie, nie myślałam o żadnych innowacjach. To był mój drugi poród więc wiedziałam jak będzie wszystko przebiegać. Chciałam tylko by poród trwał krótko, a dziecko całe i zdrowe pojawiło się na świecie. Wody odeszły mi o 2.nad ranem. Zabraliśmy z mężem najpotrzebniejsze rzeczy, zapewniliśmy opiekę starszemu dziecku i pojechaliśmy do szpitala. Po kilku godzinach już wiedziałam, że coś jest nie tak. Nic nie szło tak jak powinno. Skurcze były bardziej bolesne jak poprzednio, mocniejsze, a mniej efektywne. Położna cały czas przychodziła, sprawdzała rozwarcie i była bardzo zawiedziona brakiem postępu.  "Cały czas zastanawiałam się co jest nie tak..." Czy to ja jestem starsza i inaczej odczuwam ból i zmęczenie, czy to może moje ciało nie przygotowało się na poród? Mój mąż starał się mnie pocieszać i rozweselać, ale i po nim było widać niepewność. Potem nawet on przestał żartować. Kiedy położna weszła i zapytała, czy czuję że chcę przeć, okazało się, że nie. Skurcze były coraz lżejsze, mniej bolesne.Tak jakbym nie miała rodzić. Podano oksytocynę . Dziecko pojawiło się w kanale rodnym, ale to nie główka była pierwsza... Potem długo się zastanawiałam jak do tego doszło, że dziecko ułożone było pośladkowo, a nikt o tym nie wiedział. Na USG w 36.tyg ciąży mój synek był ułożony...

Jeśli jesteś mamą, która czasem ma wszystkiego dość i myśli, że wszystko jest na jej głowie – ten wpis jest dla ciebie. Blogerka Meredith Ethington myśli podobnie – porównała, jakie są jej pierwsze myśli po powrocie z pracy, a jakie są pierwsze myśli jej męża. Chociaż przyznała, że jej mąż jest wspaniałym partnerem i ojcem, tych różnic nie da się przeoczyć. To nie żart, tylko smutna rzeczywistość Wpis opublikowany przez Meredith na Facebooku udostępniono kilkaset razy. Wiele mam przyznało w komentarzach, że trafnie opisała ich życie. Chociaż autorka przyznaje, że post miał być żartobliwy i nie chciała nikogo obrazić, a na pewno nie męża, który zawsze stoi po jej stronie, po przeczytaniu tych słów wielu mamom nie było do śmiechu. Bo jak mają się śmiać, gdy ktoś opisał ich życie z najdrobniejszymi szczegółami: one, gdy wracają z pracy do domu, gotują, sprzątają, robią pranie, karmią zwierzęta, pomagają dzieciom przy pracach domowych. A mężowie? No właśnie. Przeczytajcie wpis Meredith na Facebooku. Już samo zdjęcie zdradza wszystko!   Mama kontra tata: co myślą po powrocie z pracy? "Co myśli mama po powrocie z pracy: O mój boże. W domu jest bałagan. Mamy chleb na jutro? Muszę porozmawiać z dzieckiem o szczerości i kazać mu zwrócić zabawkę, którą pożyczył. Może dziś się wyśpię. Może tak naprawdę się wyśpię, przyśni mi się coś. Chyba kupię opaskę na oczy do spania. Włożyłam pranie do suszarki? Wysłałam maile? Czy już za późno, żeby zapisać dzieci na zajęcia, które rozpoczynają się za pół roku? Czy będzie ich widać na klasowych zdjęciach? Mamy jeszcze karmę dla kota? Powinnam posprzątać w szafach. Jaka ta lampa jest zakurzona. Serio. Skąd się bierze cały ten kurz? Znowu mamy jakieś pająki. Muszę załatwić jakiegoś pogromcę pająków. Mam nadzieję, że dostaniemy to dobre...

Pewne decyzje są podejmowane pod wpływem chwili. Staramy się by mimo to były przemyślane i jak najlepsze dla wszystkich. Obecność dziecka w czasie porodu może być kwestią sporną, ale pamiętajmy, że każde dziecko jest inne . To co dla jednego może stać się traumą, dla innego będzie miłym wspomnieniem. Jools Oliver postanowiła podzielić się opowieścią o swoim porodzie. Przyjście na świat Grace, w czasie porodu w domu , w wodzie i to w obecności męża i drugiego dziecka, było dla niej kwintesencją szczęścia. Posłuchajcie... "Nie planowałam, by Allana była w czasie porodu w domu. Ale tak się stało..." Wybraliśmy poród domowy, tak jak to było z Allaną. Miałam cudowną położną , która specjalizuje się w takich porodach. Ma ona bardzo innowacyjne metody. Np. w czasie akcji porodowej puszcza swoim pacjentkom odpowiednią muzykę. Ma trzy płyty, każda z nich na inny okres porodu. Relaksującą, dynamiczną - skłaniającą do tańca, oraz dodającą odwagi. Pomagają także zdjęcia bliskich rozstawione wokół mnie w pokoju. Świetnym pomysłem było także wspólne pieczenie ciasta z mężem w czasie długich godzin oczekiwania na dziecko. Oprócz mobilizacji do stania, by zadziałała siła grawitacji, mój umysł nie koncentrował się tylko na bólu. Allany miało tu nie być ze mną, w tym czasie miała przebywać z babcią w jej domu. Ale kiedy zaczęły się skurcze i moja mama przyszła po Allanę, wspólnie zdecydowaliśmy, by z nami została, będąc pod opieką babci.Uznaliśmy, że zabranie jej teraz z domu, a potem przywiezienie gdy dziecko będzie już na świecie, może być bardziej traumatyczne dla niej, niż pozwolenie jej na bycie w pobliżu. "To było niesamowite uczucie" Allana bawiła się świetnie. Skakała w wodzie, przytulała się, bawiła w pobliżu z babcią. Pomagała w pieczeniu ciasta i w leżeniu w wodzie. Zaglądała mi głęboko w oczy i...