Będzie więcej miejsc w komunikacji miejskiej dla rodziców z małymi dziećmi?

Brytyjska blogerka Anna Whitehouse przeprowadziła ostatnio eksperyment w londyńskim metrze, aby sprawdzić ile osób zareaguje na stojącą kobietę w ciąży i zrezygnuje dla niej z siedzenia. Kobieta w rzeczywistości nie była w ciąży, jednak sztuczny brzuch był bardzo duży i pokazywał, że jest już bliska porodu. Kobiety nie pomogą ciężarnej Wynik? 6 na 10 osób podniosło się z miejsca i zaoferowała je ciężarnej, ale w żadnym przypadku nie była to jednak kobieta!  Znieczulica? Sama blogerka przyznaje, że była zaskoczona wynikiem eksperymentu, gdyż ogólną zasadą przy podróżowaniu w londyńskim metrze jest rezygnacja z miejsca dla kogoś, kto tego potrzebuje. Mam przy nadziei na pewno jest taką osobą. "Biorąc pod uwagę gorące temperatury, które ostatnio mamy w Anglii, jazda w londyńskim metrze - szczególnie w porannej i wieczornej godzinie szczytu - jest odpowiednikiem 30-minutowego spędzania czasu w saunie w pełnym ubraniu" – opisuje blogerka. Bycie w ciąży w takich warunkach jest naprawdę bardzo męczące. Anna tym razem udawała ciąże, ale jest już doświadczoną mamą dwójki dzieci i dobrze wie jak ciężko czasami znieść trudy bycia ciężarną . – Tłok, gorąco w komunikacji miejskiej mogą być niewiarygodnie stresujące zarówno fizycznie, jak i psychicznie – stwierdza. Możliwość skorzystania z wolnego miejsca do siedzenia może w takiej sytuacji być sporą ulgą dla przyszłej mamy. Kobiety w ciąży powinny umieć poprosić  Niestety ludzi wolą patrzeć w swoje telefony i udawać, że nikogo nie widzą. Anna uważa, że kobiety w ciąży nie powinny w milczeniu znosić takiego traktowania. Jej zdaniem, powinny umieć poprosić o miejsce. "Zachęcam do nawiązania kontaktu wzrokowego. Jeśli to się nie powiedzie, nie cierp w milczeniu - poproś o miejsce " – apeluje. Brytyjskie badania dowodzą, że pasażerowie komunikacji miejskiej bardzo...

Czy małe dziecko w wieku trzech lub czterech lat musi siedzieć w autobusie lub tramwaju? Okazuje się, że wielu pasażerów ma bardzo skrajne wyobrażenie na temat tego jak powinno się podróżować z dziećmi komunikacją miejską. Chamskie zachowanie matki małego dziecka? Jeden z pasażerów wypowiedział się na ten temat na facebookowym fanpage’u Warszawskiego Transportu Publicznego i   wzbudził niezwykle gorącą dyskusję: "Łapaj miejsce", czyli potworna moda w komunikacji miejskiej . Rodzice sadzają dzieciaka na wolnym miejscu i zajmują drugie obok, albo sadzają samego dzieciaka, zamiast wziąć go na kolana. Jechałem tramwajem i jakaś "artystka" krzyczała do małego syna od wejścia "łapaj miejsce!". A on: "mamo, ja chcę usiąść z tobą na kolanach!". A ona "łapaj!" Oczywiście siedziała ona, siedział on, a starsze osoby stały. Czy rodzice teraz brzydzą się potomstwa, że nie chcą go brać na kolana? Natychmiast pojawiły się komentarze broniące rodziców małych dzieci: Jeżdżę z 4-latkiem i powiem wam tylko, że takie dziecko nie jest w stanie stać całą drogę i się trzymać. Nie ma na to fizycznie siły. Co do trzymania na kolanach, to niestety nie wszędzie jest to możliwe, bo jest za mało miejsca. Dziecko na kolanach jest dużo bezpieczniejsze, ale nawet siedzenia oznaczone mają bardzo mało miejsca . Ale też nie zabrakło wypowiedzi potępiających takie praktyki i nieco histerycznych: Matka, która każe w komunikacji miejskiej łapać dzieciakowi miejsce, wychowuje je przeciwko sobie. Za 30 lat, jak będzie stara i sama doświadczy, jak ciężko jest wystać, czasami o lasce, długo nie pociągnie, bo ten jej rozpieszczony dzieciak wskaże ją do eutanazji. Czy przepisy regulują kwestię przewożenia dzieci na kolanach? Otóż odpowiedź jest prosta i trochę dziwna - przepisy niczego nie regulują . Łukasz Majchrzyk z Zarządu Transportu Miejskiego dla tustolica.pl...

Czy powinniśmy ustępować małym dzieciom miejsca siedzące w autobusie ? Mam na myśli dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, dojeżdżające do przedszkoli i szkół. Wśród moich znajomych są różne zdania na ten temat. Część uważa, że nie ma takiej potrzeby – "dzieci mają sporo sił, mogą stać", "jeszcze się nasiedzą". Część – w tym i ja – uważa, że taki mały człowiek, zwłaszcza w zatłoczonej komunikacji miejskiej , jest w znacznie gorszej sytuacji niż pozostali współpasażerowie. Dlaczego? "Takie dzieci nie powinny jeździć porannym autobusem" Ta sytuacja miała miejsce w autobusie w godzinach największego szczytu . Do zatłoczonego autobusu wsiadł mężczyzna z przedszkolakiem (na oko trzylatkiem). Po kilku minutach jazdy, dziecko zgrzane (rodzic nie miał go jak rozebrać), ginące w morzu ludzkich nóg i znieczulicy współpasażerów, którzy wygodnie siedzieli obok, rozpłakało się. Tata próbował go uspokoić, mówić do niego czule, ale to nie pomagało. Przytulić malucha nie mógł, wysiąść z autobusu też nie. Dziecko płakało , a siedząca obok Pani, komentowała głośno, że z takimi dziećmi nie powinno się jeździć porannymi autobusami, że rodzice powinni siedzieć z nimi w domu. Później jeszcze dodała coś o głupich rodzicach małych dzieci, rozciągając swój wywód również na weekendowe spacery po supermarketach itp. Oczywiście nie przyszło jej do głowy, aby ustąpić dziecku miejsca lub wziąć je na kolana. Nie przyszło jej do głowy, że rodzic małego przedszkolaka musi jechać do pracy, a jeszcze wcześniej odwieźć dziecko do przedszkola , więc jazda porannym autobusem to nie wybór, tylko konieczność.  Ona odczuwała dyskomfort z powodu płaczu malca, manifestując głośno swoje niezadowolenie, nie myśląc o tym, że ten maluch w tej chwili robi dokładnie to samo - manifestuje swój dyskomfort, ale bez komentarza o "głupich babach"....