Błysk w oku Tymka to nowotwór złośliwy. Pomóż Tymkowi, zanim siatkówczak zabierze mu oczko!

Mała Marcelinka ma dopiero 11 miesięcy i sama w walce z rakiem nie ma żadnych szans. Potrzebuje pomocy ludzi dobrej woli, aby ocalić chore oczko i życie. Wszystko zaczęło się w urodziny taty Marceliny… Tata dziewczynki na stronie facebookowej Oko Marceliny opisuje: 7 października to dzień moich urodzin. Marcelina miała 8 miesięcy. Rodzina, która się zjechała, nie mogła się na nią napatrzeć. Żona mojego brata patrzyła tak uważnie, że zobaczyła "coś dziwnego w oku Marceliny". Jakiś błysk. Jestem jej bardzo wdzięczny za tę spostrzegawczość. Od razu pojechaliśmy z tym do lekarza pierwszego kontaktu, ale... nie mógł nic zauważyć. Stwierdził, że być może to oko jeszcze nie do końca się ukształtowało, w końcu to małe dziecko. Niepokój zniknął, ale zdecydowaliśmy się zwracać na to oko uwagę".  Kolejne dwie wizyty, tym razem już u okulistów, nie pozostawiły żadnych wątpliwości. Dziewczynka ma raka, siatkówczaka. Obejrzyj film w apelem rodziców Marceliny: (function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/pl_PL/sdk.js#xfbml=1&version=v2.3"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, 'script', 'facebook-jssdk')); Ania i Radek walczą o życie córki Marceliny Ania i Radek walczą o życie córki Marceliny. Wesprzyjmy ich.Brak kosztownego leczenia może skończyć się usunięciem oka a nawet śmiercią.Ile dla Ciebie jest wart twój wzrok i życie? Podziel się z nimi. Wspomóż.● Wpłać chociaż drobną sumę. Naprawdę, nie liczy się kwota, ale czas – każdy dzień zwłoki to powiększający się rak i większa utrata wzroku. Jeśli będziemy zwlekać za długo, grozi mi utrata oczka, ślepota, a nawet.... śmierć. Nie chcę nawet o tym myśleć. ● Udostępnij nasz apel jak największej ilości ludzi o dobrym...

Ta historia poruszyła całą Polskę: trudno przejść obojętnie na widok uśmiechniętej dziewczynki, ze skórą w ranach i pęcherzach, której małe rączki nie mają palców. Na eksperymentalne leczenie , którego podjęli się lekarze w USA, zebrano 1,5 mln USD. Dziś Zuzia Macheta jest już po przeszczepie szpiku i ma nowe palce. Jak do tego doszło - opowiada Sylwia Macheta , mama dziewczynki.  Na zdjęciach Zuzia jest zawsze radosna. Nawet gra w piłkę! A przecież EB (Epidermolysis Bullosa) to straszne cierpienie dla dziecka: rany nie goją się, wszystko boli, nie można jeść... Zuzia zawsze taka była: radosna, szczęśliwa. W okresie niemowlęctwa uśmiech nie schodził z jej buzi. Uczyliśmy ją cieszyć się z drobnych rzeczy . Świętowaliśmy każdy jej mały sukces: ułożenie klocków, pierwszy krok, pierwszy namalowany obrazek. Staraliśmy się odwracać jej uwagę od bólu , zawsze we wszystkim szukaliśmy pozytywnej strony. I Zuzia robi to samo! Zobacz także:  Medyczny cud Jak Zuzia podchodzi do swojej choroby? Wygląd bardzo ją różni od rówieśników… Zuzia od zawsze wiedziała, że jest bardzo chora . Nigdy przed nią tego nie ukrywaliśmy. Od maleńkości tłumaczyliśmy jej, że ma ranki i pęcherze. Naszym celem było wpojenie jej, że musi bardziej uważać na siebie, ale zawsze traktowaliśmy ją jak zdrowe dziecko. Staraliśmy się jej nie ograniczać, pokazywaliśmy jej świat, zabieraliśmy w miarę możliwości na wycieczki. Widziała morze, góry, skakała na trampolinie , jeździła na hulajnodze, chodziła kilka godzin w tygodniu do przedszkola, szkoły. Niestety im była starsza, tym było trudniej. Zaczęła zauważać, że jest inna, że wielu czynności nie może wykonać. Zaczęła zadawać pytania, dlaczego urodziła się chora . Wtedy zaczęliśmy kilkuletnią pracę z psychologiem. Pomogło to Zuzi odnaleźć się w swojej inności, a nas nauczyło z nią...

To była "książkowa" ciąża, bez powikłań. Wszystko było przyszykowane. Synek miał przyjść na świat zdrowy. Świat zmienił się jednak w jednej chwili. – Krwotok , byłam sama w domu. Ledwo wykręciłam numer 112 . Odklejone łożysko. Piotruś był niedotleniony, wykrwawiony, reanimowano go przez 45 minut. Kilkanaście dni był zaintubowany – mówi Olga, mama chłopca. To moje ukochane dziecko W efekcie niedotlenienia Piotruś ma mózgowe porażenie dziecięce i padaczkę. – Od tego momentu skończyło się życie, jakie znałam, a zaczęło inne: mamy ciężko niepełnosprawnego chłopca . Opiece nad Piotrusiem jest teraz podporządkowane moje życie. Nie traktuję tego jako poświęcenie. To moje ukochane dziecko – opowiada Olga. Piotruś jest rehabilitowany od 3. miesiąca życia . – Wszystko, co innym dzieciom przychodzi normalnie, nam udaje się osiągnąć tylko przez ciężką, bolesną, intensywną rehabilitację. Najgorsza jest jednak padaczka . Każdy atak to ogromne obciążenie dla mózgu – pisze Olga. Poprawa po terapii komórkami macierzystymi Chłopiec jest stale rehabilitowany , dostaje też leki na padaczkę, jest stale pod opieką lekarza. Mama próbuje zrobić wszystko, by poprawić stan synka .  Od 2 lat chłopiec jest leczony komórkami macierzystymi . Pierwsze podania miał w Lublinie, pod nadzorem neurolog dr Magdaleny Chrościńskiej-Krawczyk – pierwsza seria w Dziecięcym Szpitalu Klinicznego w Lublinie, druga w prywatnym szpitalu. Stan chłopca poprawia się, mama zauważa zmiany. – Gdy zaczynaliśmy terapię komórkową , Piotruś przyjmował 4 leki na padaczkę. Do dziś wycofaliśmy jedno lekarstwo oraz jesteśmy w trakcje odstawiania drugiego. Bardzo zmniejszyły się ruchy mimowolne, synek jest też dużo spokojniejszy. Lepiej się koncentruje, polepszyła mu się koordynacja wzrokowo-ruchowa, zaczął przesypiać całe noce,...