Gdy Kirsty McKenzie była w trzeciej ciąży, bała się, że jeśli będzie miała cesarskie cięcie, zostanie osądzona przez swoją rodzinę i inne mamy. Ten irracjonalny strach przed byciem "gorszą" towarzyszy wielu ciężarnym, nie tylko Kirsty. Przeczytajcie, jak Kirsty poradziła sobie z lękiem i dlaczego cesarka nie jest powodem do wstydu!
"Widzisz, jestem jedną z tych anomalii, jedną z tych kobiet, które w jakiś sposób hodują w sobie dzieci za duże dla ich ciał. Nieważne, ile razy ktoś mi powie, że moje ciało nie stworzy dziecka większego, niż może, nie zmienia to faktu, że jednak tak się dzieje" – napisała Kirsty. Choć wydawało się, że ciąża mija bez komplikacji, podczas jednej z wizyt lekarz stwierdził, że zbyt duże dziecko może być wskazaniem do cesarskiego cięcia. "Nagle pojawiło się to słowo na c. Uderzyła mnie wizja cesarki. Nie wiem, dlaczego to słowo wywołuje u mnie taki lęk, nie tylko fizyczny. To również osąd, wstyd, poczucie winy. Dlaczego tak się czuję? Dlaczego myśl o cesarce wywołuje tak negatywne uczucia? Znam fakty, znam ryzyko, dlaczego mam co do tego wątpliwości? Dlaczego w tych czasach, w moim wieku, na myśl o cesarce ogarnia mnie wstyd? Czy bezpieczne przyjście dziecka na świat nie powinno być najważniejsze, niezależnie od sposobu?" – dodała Kirsty.
"Mam wrażenie, że na kobiety wywierana jest ogromna presja. Ciągle słyszymy, że kobiety rodzą naturalnie od tysięcy lat, że dziś kobiety nie radzą sobie z bólem, że tracimy zdolność do porodu siłami natury. Wiele z tych stwierdzeń to prawda. Jednak im dłużej o tym myślę, tym bardziej jestem pewna, że cieszę się, że żyję w 2017 roku, że mam różne opcje. Chociaż ogarnia mnie strach na myśl o cesarskim cięciu, cieszę się, że mam wybór, dzięki któremu moje dziecko będzie bezpieczne.
Mamy, które rodzą w wodzie bez znieczulenia, powinny mieć możliwość opowiadania swoich historii bez obaw, że ktoś może uznać to za przechwałki. Mamy, które nie chcą nic czuć i żądają znieczulenia zewnątrzoponowego, kłaniam się wam (rozumiem wasz ból... albo jego brak) – powinnyście mieć możliwość cieszenia się swoim bezbolesnym porodem. Mamy po cesarce, które porzuciły marzenia o naturalnym porodzie bez znieczulenia, bo coś nie poszło zgodnie z planem – jesteście o wiele odważniejsze, niż mogłoby się wydawać i podziwiam was" – wyznała Kirsty.
Zgadzacie się z tymi słowami? Czy wy też zauważyłyście, że mamy po cesarce często są traktowane gorzej od mam, które rodziły naturalnie? Czekamy na wasze komentarze!
Zobacz także: 10 zdjęć z porodu, których nie da się zapomnieć
Źródło: essentialbaby.com.au
Rabat 20% na cały asortyment dostępny na www.swederm.com. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie.
Rabat 25% na zakupy za minimum 499 zł w sklepie internetowym www.karcher.pl. Oferta dotyczy produktów nieprzecenionych z kategorii Home&Garden i nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie www.
Rabat 20% na cały asortyment marki Awesome Cosmetics. Oferta i szczegóły dostępne na awesomecosmetics.eu
Odbierz rabat -20% na naszyjniki złote oraz -20% na bransoletki srebrne. Rabat nie łączy się z innymi. Oferta i szczegóły promocji dostępne w salonach stacjonarnych i na jubilerschubert.pl.
Rabat nalicza się automatycznie w koszyku. Oferta dostępna na aniakruk.pl. Promocja obowiązuje na prawie całą ofertę, z wyjątkiem produktów przecenionych, kart podarunkowych i zestawów. Szczegóły na stronie.
Dodawanie zdjęć na Facebooku może powodować depresję Badanie zostało przeprowadzone na grupie wykształconych, w większości zamężnych kobiet, pracujących zawodowo mieszkanek Środkowo-Zachodnich Stanów Zjednoczonych. Aż 98 procent z nich publikowało na Facebooku zdjęcia swoich dzieci. Średnio, pierwsze zdjęcie pojawiało się już tydzień po narodzinach. Co więcej, 80 procent mam ustawiło jako główne zdjęcie z dzieckiem . Większość z nich stwierdziła, że " dziecko jest kluczowe dla ich tożsamości , przynajmniej teraz" - mówi autorka badania, Sarah Schoppe-Sullivan. Wyniki badania są wyjątkowo smutne: mamy, które publikują wiele zdjęć dzieci na Facebooku, po 9 miesiącach macierzyństwa mogą mieć objawy depresji – w przeciwieństwie do mam, które nie upubliczniają zbyt często zdjęć swoich pociech. Mamy żyją pod ciągłą presją To, co powoduje u mam depresję, to nie samo publikowanie zdjęć. Kluczową kwestią są wymagania i presja wywierana na młodych mamach . Społeczeństwo oczekuje, że zdjęcia będą "idealne" i to, jak zdjęcie jest odebrane przez znajomych, wywołuje silną reakcję emocjonalną mamy. Jeśli zdjęcie nie ma zbyt wielu lajków czy komentarzy, mamy czują się smutne i przygnębione. "Jeśli mama publikuje na Facebooku zdjęcie, żeby zdobyć potwierdzenie, że robi wszystko dobrze i nie dostaje tylu pozytywnych komentarzy czy lajków, ilu oczekuje, to może być dla niej problem. Zaczyna czuć się jeszcze gorzej" – wyjaśnia Schoppe-Sullivan. "Dzielenie się zdjęciami dzieci jest wspaniałe, ale oczekiwanie potwierdzenia, że jest się dobrą mamą , jest ryzykowne" – dodaje. Zastanów się dwa razy przed publikacją zdjęcia Zanim zaczniecie usuwać zdjęcia swoich pociech (albo nawet dezaktywować konta), pomyślcie, że grupa, na której przeprowadzono badanie, jest specyficzna. Przede wszystkim – prawdopodobnie żadna z Was nie jest mamą...
Chociaż przez większość czasu jesteś zbyt zajęta, żeby o sobie pomyśleć, są sytuacje, w których dominuje jedno uczucie: samotność. Kiedy czujesz się najbardziej samotna? 1. Kiedy twoje dziecko dostaje ataku histerii w miejscu publicznym Wstyd, strach, zażenowanie, bezsilność, samotność – lista uczuć, które to opisują, jest naprawdę długa. Każda mama to przerabiała. Jedyne, co może cię uratować to spokój i cierpliwość . Nie myśl, co pomyślą inni. Pomyśl o tym, co zrobić, żeby twoje dziecko wstało z podłogi. Porozmawiaj z nim, dlaczego to zrobiło. 2. Kiedy twojego męża nigdy nie ma Jesteś silna i dajesz sobie ze wszystkim radę, jednak czasem... nie dajesz rady. Natłok domowych i zawodowych obowiązków wysysa z ciebie energię. Chociaż starasz się ze wszystkich sił, czasem chciałabyś, żeby twój mąż trochę cię odciążył, pomógł. Kiedy chcesz prosić go o pomoc, przypominasz sobie, że jak zwykle go nie ma. 3. Kiedy twoje dziecko nagle przestaje cię lubić Większość mam to przerabia: twój ukochany maluszek, który płakał, jeśli wychodziłaś bez niego z domu, nagle nie chce mieć z tobą nic wspólnego. Nie je tego, co mu podasz, nie chce się z tobą bawić, nie chce, żebyś odbierała go z przedszkola. Ta faza szybko mija, ale nagłe uczucie pustki, które się wtedy pojawia, jest bardzo przytłaczające. 4. Kiedy nie możesz zasnąć, bo zastanawiasz się, czy jesteś dobrą matką Zdradzimy ci sekret: jesteś najlepszą mamą dla swojego dziecka. Zobacz także: Zła matka? Nie. Prawdziwa! 5. Kiedy spędzasz całe dnie wśród dzieci Każda mama wie, że można jednocześnie uwielbiać macierzyństwo i go nie znosić. Uczucie samotności pojawia się często w momencie, kiedy zauważasz, że już nie pamiętasz, jak to jest rozmawiać z dorosłymi o czymś innym niż dzieci. Pieluchy, zabawki, płacz, książeczki, przedszkole i 500 plus – to...
Często ludzie widzą świat krótkowzrocznie i nic w tym złego. Dolegliwości w czasie ciąży nie należą do najprzyjemniejszych i nic dziwnego, że przyszłe mamy się na nie uskarżają. Mają do tego prawo. Warto jednak czasem spojrzeć na sytuację innych mam, zwłaszcza tych, które są w ciąży, a mają już za sobą poronienie . Dla nich ciąża jest najtrudniejszym okresem w życiu. Ich poranne mdłości cieszą, wymioty radują, a ból piersi jest najwspanialszym objawem na świecie. Gdy przeczytaliśmy wypowiedź tej mamy, od razu wiedzieliśmy, że musimy się nią z wami podzielić. Ta opowieść zmienia. Posłuchajcie: "Poranne mdłości, hormony, wymioty? Nic mi nie przeszkadza. Moim największym koszmarem jest myśl – czy jeszcze jestem w ciąży? Ciąża powinna być najszczęśliwszym czasem w życiu kobiety. Dla mnie jest najtrudniejszym... Od 27 tygodni żyję w strachu i będę tak trwać, aż przytulę dziecko. Analizuję każdy ból, każdy odgłos, puls. Chodzę, śpię, jem, spaceruję, cały czas myśląc o jednym. Dlaczego? Tak wygląda kolejna ciąża po poronieniu. Staram się nie martwić za dużo, wierzę, że to, iż jestem w 27 tyg. ciąży to dobry znak. Wszystkie moje poprzednie trzy ciąże, skończyły się przed upływem 8 tygodni. Każdy tydzień, dzień jest świętem. Choć lekarze mówią, że ryzyko poronienia w tak zaawansowanej ciąży jest dużo niższe, to jednak ogarnia mnie strach. Boję się cieszyć zbyt wcześnie, żeby ta przedwczesna radość nie zamieniła się w rozpacz. Żebym znowu nie straciła dziecka. Wiem, jak to jest i jak to boli. Utrata dziecka to nie tylko ból, że zostało ci odebrane. To także strach, że stracisz następne. Teraz kiedy jestem w ciąży, nie mogę się nią cieszyć, boję się. Nie mówię też o niej nikomu, by nie zapeszyć. By nikt mnie nie pytał potem, a gdzie twoje dziecko, jeżeli znowu się nie uda. Gdy w końcu zdecydowałam...
