Lekarze kilkakrotnie ratowali jej synka. Oto jak się im odwdzięczyła!

2-letni Kubuś chory na AZS ( atopowe zapalenie skóry ) nigdy w życiu nie był umyty zwykłym niemowlęcym mydełkiem. Choć przeznaczone dla niemowląt, mogłoby podrażnić jego nadwrażliwą skórę.   – Do jego pielęgnacji zawsze stosowaliśmy specjalne, hipoalergiczne, bardzo delikatne kosmetyki. Ale i one rzadko pomagały: Kuba przez pierwsze lata życia wyglądał jak dziecko wyjęte z wrzątku: czerwony, z łuszczącą się skórą, ranami na całym ciele – mówi Agnieszka, jego mama.  AZS to choroba całej rodziny W 7. tygodniu życia Kuba miał już za sobą  pierwszą wizytę u alergologa i wstępną diagnozę: atopowe zapalenie skóry.   Nic strasznego? To zależy od stopnia natężenia choroby. Rodzice Kuby już wkrótce mieli się przekonać, że AZS to bardzo ciężka to choroba, na którą choruje nie tylko dziecko, ale cała rodzina. – Kiedy planujemy wakacje, najpierw myślimy o spakowaniu emolientów, czyli kosmetyków nawilżających i zmiękczających skórę. Jako, że Kubuś nie może jeść potencjalnie uczulających rzeczy, my tez ich nie jemy, przynajmniej na jego oczach. Od dwóch lat nie śpimy: ani ja, ani mój mąż – mówi mama chłopca. Bo noce są najgorsze.  Wieczorem Kuba zasypia po godzinie płaczu i drapania się, potem śpi od 40 min. do najwyżej 3 godz., budzi się, znowu godzinę walczy ze świądem, zasypia na godzinę, budzi się, drapie, kołysze w łóżeczku, płacze, zasypia, budzi i tak noc w noc od dwóch lat. Rano wstaje niewyspany i rozdrażniony, a zmęczenie i stres nasilają swędzenie. Klasyczne błędne koło. ”Ma wysypkę? Pewnie coś zjadłaś” – Na początku byliśmy przekonani, że wystarczy przestrzegać diety (karmiłam Kubę piersią), a objawy atopii wcześniej czy później znikną. Wbrew pozorom to nie jest takie proste – tłumaczy Agnieszka.   Uczulenie na jedzenie to tylko...

Do naszego plebiscytu na Supermamę 2019 wytypowałyśmy 8 wspaniałych mam, a to wy waszymi głosami wybraliście zwyciężczynię. Jesteśmy pod ogromnym wrażeniem waszego zaangażowania i dziękujemy za wszystkie oddane głosy. Zdecydowaliście, że wygrać powinna Katarzyna Błędowska. Serdecznie gratulujemy! Wybór Supermamy 2019 Wybranie jednej z ośmiu kandydatek nie było łatwą sprawą. Przecież tak naprawdę każda z nich zasługuje na miano Supermamy. Wśród mam wytypowanych do tytułu znalazły się np. Danuta Wałęsa (żona byłego prezydenta) czy aktorka Olga Frycz. Nie wszystkie kandydatki to osoby powszechnie znane, ale wszystkie łączy jedno – pasja do macierzyństwa . Np. nominowana Agata Komorowska to autorka bloga, na którym nie boi się mówić o swoich błędach i słabościach związanych z wychowywaniem czwórki dzieci. Patrycja Krzymińska, mama dwójki dzieci, to inicjatorka zbiórki do ostatniej puszki prezydenta Adamowicza, dzięki której uzbierano dla WOŚP dodatkowe 16 mln złotych. Anna Ojer, również poczwórna mama, od 3 lat pomaga rodzicom chorych dzieci przebywających w Centrum Zdrowia Dziecka, pokazując tym samym, że pomaganie wcale nie musi być trudne. A Patrycja Piekutowska, podwójna mama, wybitna skrzypaczka i pedagog, stworzyła cykl siedmiu koncertów „Otwarte Serca – Mistrzowie Muzyki, Biznesu i Kardiochirurgii Dzieciom”, z których dochód został przeznaczony na zakup sprzętu medycznego. Kto stanął na podium w plebiscycie na Supermamę 2019? Oto jak głosowaliście: 1 miejsce Największą liczbę głosów oddaliście na Katarzynę Błędowską , mamę nastoletniej córki, z którą wspólnie prowadzi vloga OMatkoiCórko!, a także jest autorką książki o tym samym tytule. Takich relacji, jak pani Katarzyna ma z własną córką, można tylko pozazdrościć! Jej vlog jest ogromnym wsparciem i inspiracją dla wszystkich rodziców. Uświadamia, że...

O strajku w Centrum Zdrowia Dziecka mówi się od dwóch tygodni i mówi się coraz gorzej. Że strajkujące nie myślą o dobru chorych dzieci. Że są skrajnie nieodpowiedzialne. Że jak się nie podoba, to droga wolna. Słucham tego i zastanawiam się, czy ktoś, kto to mówi albo pisze na Facebooku – naprawdę tak sądzi? A jeśli nawet tak, to czy wie, o czym my tu w ogóle mówimy? Strajk w CZD nie wziął się znikąd – Pielęgniarki kontraktowe, czyli te, które pracują nie na umowę o pracę, ale na umowę cywilno-prawną, dyżurują u nas po 300 godzin w miesiącu. I wcale nie dlatego, że chcą, ale dlatego, że muszą, bo nie ma nikogo innego, kto by te dyżury wziął! Właśnie dalsze godzenie się na to byłoby nieodpowiedzialnością  – tłumaczy mi anonimowo lekarz z Centrum Zdrowia Dziecka.  Czemu anonimowo? Bo większość lekarzy z CZD boi się wypowiadać na temat strajku pielęgniarek, a już na pewno trudno im pod własnym nazwiskiem powiedzieć, że go popierają – tak jak robi mój rozmówca:  – To nie jest tak, że nagle teraz w maju pielęgniarki się ocknęły i zaczęły protestować. Napięta sytuacja w CZD trwa od 2014 r. i naprawdę w ciągu tych dwóch lat pielęgniarki wiele razy składały do wszystkich świętych swoje postulaty. Nigdy nie dostały żadnego odzewu, więc co miały zrobić? Nadal godzić się na zabójczą liczbę godzin pracy i głodowe wynagrodzenie? Zmęczona, niewyspana pielęgniarka stanowi zagrożenie dla życia dziecka: nasze dziewczyny dobrze to wiedzą i chcą to zmienić – mówi.  Kiedy z nim rozmawiam, przypominam sobie ten jeden, jedyny raz, gdy sama musiałam zbadać moje dziecko w CZD. Nasza pierwsza wizyta tam zaczęła się – i skończyła – moim szokiem. Pierwszy szok przeżyłam, że przy obu pobieraniach krwi na badania moje roczne dziecko nawet nie...