Magda jest w 36 tygodniu ciąży. Za 2 tygodnie będzie miała cesarskie cięcie. Zamiast zajmować się ostatnimi przygotowaniami do porodu, choruje na grypę jelitową przez cudzą niefrasobliwość. Jej starsze, 3-letnie dziecko także jest chore.
– Ledwo żyję – mówi Magda – Od piątku wymiotuję, mam podwyższoną temperaturę. Słaniam się na nogach i z trudem docieram do toalety, a wiadomo, co się wiąże z jelitówką… Teraz w dodatku muszę zajmować się chorym synkiem, chociaż kompletnie nie mam na to siły. nie wiem, czy będę mogła liczyć na pomoc, bo moja mama też się zaraziła...
Magda straciła na wadze prawie 3 i pół kilo, a jest w zaawansowanej ciąży i odwodnienie nie jest dla niej niczym dobrym (przed porodem organizm powinien gromadzić zapasy wody, by zabezpieczyć się przed ewentualnymi brakami związanymi z upływem krwi).
Musiała też wydać 100 zł na leki, i kolejne 100 na dodatkowe, związane z grypa jelitową badania. A przecież wydatków jej teraz nie brakuje.
– Bardzo ci dziękuję za ten prezent! – mówi z przekąsem do mamy, która przyprowadziła do przedszkola chore dziecko, bo aż tak jej zależało, by nie przegapiło pasowania na przedszkolaka.
Przeczytaj: Mam chore dziecko – niech świat się dostosuje
Magda uważa, że gdy dziecko jest chore, nie można posyłać go do przedszkola, tłumacząc się pasowaniem czy jakąkolwiek inną okazją. – Mój syn przegapił wszystkie przedszkolne wydarzenia: Dzień Matki, jasełka itd. – mówi. – Trudno, był chory, więc to chyba jasne, że nie mógł brać w nich udziału?
Zgadzamy się z Magdą: nie wolno przyprowadzać chorych dzieci do przedszkola. Z wielu powodów.
Polecamy: O co proszą panie z przedszkola?
Historie o tym, jak rodzice przyprowadzają do przedszkola dzieci z katarem lub kaszlem i próbują zamaskować te objawy uczuleniem bądź chwilowym zachłyśnięciem, to nie bajki. Coraz więcej dorosłych tak robi, przez co zagęszczenie bakterii i wirusów w pomieszczeniach placówek opiekuńczo-wychowawczych znacznie wzrasta. Dzieci zarażają się nawzajem i chorowanie nie ma końca. Od kataru do biegunki. Od wszy do grypy. Od ospy do zapalenia ucha. I tak w kółko. W tej sytuacji jedyne, co możemy zrobić, by ochronić dziecko (i nie ukrywajmy – pozostałych domowników też) przed łańcuchem zakażeń, to wzmocnić jego odporność. Niech będzie to taka zdrowotna wyprawka do przedszkola. Rodzicielska checklista Odporność bierze się z natury. Naprawdę nie trzeba wiele, by organizm dziecka był przygotowany do kontaktu z mikrobami i umiał się z nimi rozprawić. • Wspomnij przebyte choroby. Przeciętnie dzieci chorują około 10 razy w roku, przy czym większość zakażeń występuje w okresie jesienno-zimowym. Z reguły są to wirusowe zakażenia górnych dróg oddechowych. Paradoksalnie właśnie takie infekcje są najskuteczniejszym sposobem pobudzania odporności dziecka. Łagodne zakażenie działa jak naturalna szczepionka pozwalająca skuteczniej odpierać kolejne ataki mikrobów. Dlatego nie panikuj, gdy smyk się rozchoruje, ale zatrzymaj go w domu, by wrócił do pełni sił. Jeśli będzie wśród rówieśników, jego organizm będzie zmuszony odpierać ataki dodatkowej ilości wirusów, a powinien zajmować się teraz tylko regeneracją. Dzięki temu choroba przebiega łagodnie, krócej i bez powikłań. • Dbaj o komfort snu. Kilkulatki śpią mniej więcej 11-13 godzin na dobę. W tym czasie organizm się regeneruje, mózg porządkuje wszystkie informacje. Maluch, który śpi wystarczająco długo, z mniejszym prawdopodobieństwem „złapie” kolejną infekcję. Dbaj o to, aby dziecko...
Jak może wyglądać pierwszy dzień w przedszkolu ? Przeczytajcie relacje mam, które przedszkolny debiut swoich pociech mają już za sobą. Polecamy także: Będzie dobrze! Rady na pierwsze dni w przedszkolu Magda Kantorska :"Siedziałam w domu jak na szpilkach" Karol (3 i pół roku) poszedł do przedszkola 2 tygodnie temu. Przez kilka dni chodziliśmy tam popołudniami, a ja zostawałam na zajęciach razem z nim. We wtorek miał zostać na 2 godziny sam. Śniadanie zjadł w domu. Umowa była taka, że przyjdę po niego przed zupką. Chociaż wiedział, że dziś zostanie w przedszkolu beze mnie, nie obyło się bez płaczu . Nie chciał się ode mnie odkleić, ale panie zaprowadziły go do sali. Siedziałam w domu jak na szpilkach. Może płacze? Może wpadł w histerię? Zastanawiałam się, czy zadzwonić. Po godzinie dostałam MMS-a ze zdjęciami: Karol świetnie się bawił . Kilka razy pytał, kiedy przyjdę, ale kiedy przyszłam zgodnie z umową (przed zupką) był tak zajęty, że zauważył mnie dopiero po kilku minutach. Nie chciał powiedzieć jak było. Po przedszkolu zabrałam go na lody. Szokiem było dla mnie to, że musiałam tak po prostu go zostawić. Myślałam, że może posiedzę z nim chwilę, żeby się oswoił. Panie stwierdziły jednak, że tak byłoby pewnie codziennie. Teraz też szybko wychodzę. Jeśli Karol płacze, jedna z pań siedzi z nim chwilkę na ławce. To sprawdza się najlepiej. Magdalena Mielczyk: "Pierwszego dnia odprowadził go tata. Ja szłam kilka kroków za nimi" Mój Antek pierwszy raz poszedł do przedszkola rok temu. Miał wtedy niecałe 3 lata. Zanim tam trafił, zamartwiałam się przez całe wakacje . Jak sobie poradzi? Czy nie będzie za mną płakał? Czy nie będzie się bał zostać sam? Itp, itd. Wiedziałam, że bardzo rwie się do dzieci, do towarzystwa. Gdy podczas spacerów mijaliśmy przedszkole w naszej okolicy, zaglądał...
Łatwo przejść na pracę w domu , gdy wykonuje się wolny zawód. Tłumaczka czy dziennikarka po urodzeniu dziecka mogą kontynuować karierę zawodową. Nasze bohaterki: Tekla, Beata, Agnieszka i Kasia przekonują, że i w innych zawodach jest to możliwe. Liczy się kreatywność, upór i doskonała organizacja czasu. Grunt to pomysł Dzień pracy Agnieszki Grotkowskiej, mamy czteroletniej Oleńki, zaczyna się o ósmej i trwa mniej więcej do osiemnastej. Agnieszka prowadzi „domowe przedszkole”. Przygotowuje posiłki dla czwórki dzieci, bawi się z nimi, wychodzi na spacery… Pomysł zrodził się przypadkiem – trzy lata temu kuzynka Agnieszki poprosiła o pomoc w opiece nad córeczką . – Inne mamy, które przychodziły z dziećmi do osiedlowej piaskownicy, widziały, że zajmuję się nie tylko swoją córką, ale i Julką – wspomina Agnieszka. – Zaczęły pytać, czy nie zaopiekowałabym się również ich dziećmi. W ten sposób „dorobiłam się” czwórki maluchów. Gdybym miała większe mieszkanie, pewnie zdecydowałabym się na większą gromadkę – przyznaje. Pytana, co zyskała, zostając w domu, Agnieszka mówi krótko: spokój. Katarzyna Sokołowska, specjalistka ds. marketingu, wybrała inne rozwiązanie. Po urodzeniu Aleksandry (pięć i pół roku) szybko wróciła do pracy . Postanowiła sama zajmować się trzy lata młodszym Łukaszem, ale także pracować. – Chciałam zarabiać i jednocześnie być z dziećmi. Dlatego zostałam konsultantką firmy kosmetycznej – mówi. – Czuję, że to zajęcie właśnie dla mnie. Jestem bardzo otwarta, lubię kontakty z ludźmi, a mamy na spacerkach chętnie rozmawiają o nowinkach kosmetycznych. Mogę więc pracować, gdy maluchy bawią się w piaskownicy. Cieszę się, że nie siedzę zamknięta w domu. I mam czas dla swoich pociech! Idealne wyjście Znalezienie pracy bardzo ułatwia posiadanie...
