Dawno nie czytałyśmy czegoś tak pięknego i prawdziwego, jak ten list do wszystkich matek, zatytułowany "Ciężar macierzyńskiej miłości". Napisała go Annie Reneau, matka trojga, prowadząca bloga "Motherhood and More". Sama przeczytaj:
"Cześć Mamo,
być może mnie nie znasz, ale ja znam Ciebie. Chodziłam w Twoich butach (oczywiście powolutku, żeby nóżki mojego dziecka mogły nadążyć). Nosiłam Twoje nosidełko dla dziecka, czułam ciężar mojego rosnącego dziecka wpinający się w biodra i ramiona. Prowadziłam Twój samochód, załadowany kobylastymi fotelikami samochodowymi, wózkami, zabawkami, torbami do przewijania, niekapkami i rozsypanymi chrupkami. Spałam w Twoim łóżku, budząc się wielokrotnie każdej nocy po to, by karmić, koić, odganiać złe sny albo zwyczajnie potwierdzać światu swoją matczyną obecność.
Byłam w niebie i piekle Twojej miłości.
Tej miłości – mój Boże, tej miłości. Czasami jest tego zbyt wiele, prawda? Ta miłość i zmartwienia, które za sobą ciągnie. Ta miłość i frustracja, które za sobą ciągnie. Ta miłość i wycieńczenie, które za sobą ciągnie. Ta miłość jest pełna obciążeń, Mamo. Jest ciężka i pochłaniająca, i zachwycająca, i przerażająca. Jest urocza i afirmująca życie, błogosławiona i święta. Miłość matki nie jest łatwa ani na początku, ani w trakcie, ani w ogóle nigdy. To ogromna skrzynia skarbów, załadowana bogactwem i zarazkami, prawdziwie bezcenna. Ale nie jest lekka i nie jest łatwa. Nie możesz mieć tej miłości bez odczuwania jej ciężaru. Te dwie rzeczy są nierozłączne.
Ale te wczesne lata, Mamo, uczynią Cię silną. A siła, której nabierzesz teraz, pomoże Ci nieść tę miłość przez krajobrazy, których nawet się nie spodziewasz. Ta miłość jest wielka i ciężka, ale zaufaj mi, kiedy mówię Ci, że udźwigniesz ją na swoich barkach i przeniesiesz przez góry. Będziesz płynąć przez wzburzone morza z tą miłością przykutą łańcuchami do serca. Będzie Cię ciągnąć i pchać do miejsc, o których istnieniu nie miałaś pojęcia. Miejsc zapierających dech w piersiach, miejsc magicznych, miejsc przerażających. Te lata przygotowują Cię, warunkują, budują Twoją siłę i wytrzymałość, po to, byś mogła przenieść tę miłość przez wszystko. Zawsze.
Wiem, że czasem jest ciężko. Może nawet często. Wiem też, że często jest niewyobrażalnie pięknie. Mogę nie wiedzieć wszystkiego, ale mogę Ci przysiąc, że całe Twoje macierzyństwo będzie właśnie takie. W górę i w dół. Jasne i ciemne. Radość i rozpacz. Przyjemne żeglowanie i wściekłe sztormy. I zawsze – zawsze – będziesz niosła tę miłość. To ciężkie, niepojęte naczynie wypełnione pięknem i radością, nadzieją i drżeniem. Nie staje się lżejsze, ale Ty będziesz stawać się silniejsza, obiecuję Ci to.
Wiem, że teraz jest ciężko, ale nie marz o innych czasach, nie pragnij tęsknie innej pory roku, nie wyobrażaj sobie, że nadejdzie taki czas, kiedy ta miłość przestanie stawiać Ci wyzwania. Nie powiem Ci, że masz się cieszyć tymi dniami, bo szybko mijają, ale chcę, żebyś wiedziała, że kiedy te chwile, dni lub tygodnie wydają się ciężkie – to jest właśnie ta miłość, która przygotowuje Cię na to, by ją nieść. Jest trudno. Tak bardzo trudno. Ale Twoja siła i wydolność są o wiele większe, niż myślisz. Macierzyństwo pokaże Ci to w końcu, o ile już tego nie zrobiło. Ta trudność jest błogosławieństwem.
A radość... dzięki Bogu za tę radość. Radość jest najlepszym rodzicielskim narzędziem, jeśli dobrze go używasz. Chwytaj każdy radosny moment, kiedy się wydarza i trzymaj się go dopóki nie wsiąknie do Twojej duszy. Nie znajdziesz go w każdej chwili macierzyństwa, ale skup się na tych momentach, które się przydarzają. Radosne chwile są taśmami, wózkami, dźwigniami i kołami, które sprawiają, że niesienie tej miłości staje się o wiele łatwiejsze.
I inni – och, Mamo, proszę znajdź inne matki, które też niosą tę miłość. Rozmawiajcie o tym, jakie to uczucie, o pięknych rzeczach, które przynosi i o jej ciężarze. Nie ma nic złego w tym, żeby mówić zarówno o pięknie, jak i o trudnościach. Nie ma być łatwo. Ale możemy sobie nawzajem pomóc dzieląc się swoimi radościami, przypominając sobie nawzajem o naszej sile i mówiąc: "Tak, Siostro. Wiem. Jest trudno". W dni, kiedy nasza własna miłość toczy się gładko w dół zbocza, możemy ofiarować trochę naszej siły mamie, która z mozołem pcha swoją w górę. Potrzebujemy siebie nawzajem, Mamo. My wszystkie.
Mam w sobie tyle wielkich uczuć, kiedy rozmyślam o pierwszych dniach macierzyństwa. Maleństwa są takie nieskażone, ich przyszłość taka bez ograniczeń, a miłość do nich tak pełna zadziwienia i troski. Pamiętam, że czasami czułam, że to zbyt wiele, bym mogła to udźwignąć - ta cała miłość. Czasami nadal tak czuję, pomimo tylu lat warunkowania. Ale ta miłość i ja przeszłyśmy razem wiele. Uczyniło mnie to silną. Wciąż czyni mnie to silniejszą. Każdego dnia.
I Ciebie też będzie wciąż czynić silniejszą, obiecuję.
Nie poddawaj się, Mamo".
Źródło: Scary Mommy
Zobacz też:
Czasem macie dość, jesteście zmęczone, przygnębione i nie wiecie, czemu Wasze maleństwo ciągle płacze. Ten list, znany jako „spowiedź niemowlaka”, pozwoli Wam zrozumieć wiele spraw... Słowa zostały napisane przez autorkę bloga "Matka na prowincji". Post nazwano "Spowiedź niemowlaka", przytaczamy kilka najbardziej poruszających fragmentów. „Mamusiu! Bardzo chciałbym wytłumaczyć Ci wszystko. Wszystko, co się działo ze mną, przez pierwszy rok mojego życia, a nawet wcześniej.... abyś Ty mogła mnie lepiej zrozumieć, wtedy byłoby Ci łatwiej. Ale nie mogę tego zrobić, nie umiem pisać listów, ani nawet SMS-ów. Nigdy tego nie przeczytasz. Nigdy tego nie powiem. Bo wtedy gdy będę umiał już się z Tobą komunikować, zdążę zapomnieć co chciałem Ci powiedzieć. Co chciałem Ci powiedzieć Mamo, gdy się urodziłem, gdy opiekowałaś się mną razem z Tatą przez pierwszy rok mojego życia. Dlatego wysyłam tę wiadomość do Twojego serca Mamo. Żebyś mogła to poczuć i zrozumieć. Mamo. Żebym mógł Ci podziękować. Gdy tylko pojawiłem się na tym świecie, jeszcze nie wiedziałem co będzie, ale czułem, że jest ktoś lub coś, kto na mnie czeka. Wtedy pod Twoim sercem Mamo, czułem, że jesteś i że mimo tego, że się boisz, to już mnie kochasz, chociaż nawet jeszcze o tym nie wiesz... Pewnie w to nie uwierzysz, ale ja czułem i słyszałem bardzo wiele, będąc wtulony w Ciebie w Twoim brzuchu. Lubiłem to miejsce, czułem się bezpiecznie. Nie chciałem nigdy go opuszczać, myślałem, że tak już będzie na zawsze, że tak wygląda życie. Dźwięk bicia Twego serca, Twój głos Mamo... Chciałem tak trwać... Jednak czułem, że jesteś już zmęczona, rosłem... Było mi ciasno... Słyszałem Twój krzyk Mamo. Bałem się... Myślałem, że umieram... Że już nigdy nie usłyszę Twojego...
- Czy będę kochać drugie dziecko tak, jak moje pierworodne? - martwiły się moje koleżanki, będąc w drugiej ciąży. - Z każdym kolejnym dzieckiem miłość się mnoży, nie dzieli .- odpowiadałam. Sąd to wiem? Mam ich troje. Wiem też, że nie mnoży się równie szybko i wprost proporcjonalnie. Jak to? Odpowiedź jest całkiem prosta. Wyobraź sobie małą dziewczynkę, która zerka na ciebie wzrokiem doskonale ci znanym. Próbujesz odszukać w myślach, gdzie już widziałaś to spojrzenie. Jest takie ciepłe i dające bezpieczeństwo. No tak, doskonale je znasz z ... lustra. Przecież to twoje oczy, ten sam kształt i przenikliwość. Do oczu dołóż doskonale ci znany grymas twarzy i sposób uśmiechania się. Patrzysz na dziecko będące kopią ciebie . Biegniesz do pudła schowanego głęboko w szafie. Pośpiesznie wyciągasz stare fotografie, przeglądasz zdjęcia, które zdążyła już pokryć warstwa kurzu. Porównujesz dziewczynkę stojąca przed tobą z tą na zdjęciu. Są identyczne! Ten sam sposób śmiania się, ta sama wrażliwość i sposób reagowania na sukcesy i porażki. Jej widok sprawia, że twój umysł udaje się w podróż o kierunku "dzieciństwo", aż ściska cię gdzieś głęboko w sercu. Wracają wspomnienia. Doskonale wiesz, jak ta mała istota zareaguje, gdy się przewróci, gdy rzuci ją chłopak, gdy nie zda egzaminu. Wiesz to, bo znasz siebie, a ona postąpi w doskonale znany ci sposób. Czy ją lubisz? Oczywiście! Jak mocno ją kochasz? Jak stąd do księżyca i z powrotem. Jak układają się relacje między wami ? Doskonale! Z łatwością rozwiązujesz jej problemy, rozumiesz, dlaczego jest zła i co ją boli, gdy płacze. Zobacz też: Wychowanie dzieci bez pomocy teściów?? Łatwo kochać kogoś, kto jest do nas podobny Lecz nie jest to jedyna istota pukająca do twojego serca. Tuż obok niej z całych sił wali w nie mały człowiek, który jest dla ciebie istną...
