Rodzice przyznali, co najbardziej ich stresuje. Lista jest naprawdę długa!

Badania pokazują, że spada akceptacja dla bicia dzieci, jednak nadal gros rodziców uważa, że dzieci można bić i co więcej - trzeba. Nie brakuje zwolenników zarówno „niewinnych klapsów”, jak i „porządnego wychowawczego lania”. Jednocześnie mało kto widzi, by takie metody pomagały . O co w tym wszystkim chodzi? Nie zawsze większość ma rację Ostatnio opublikowałyśmy wyniki badań dotyczące stosowania kar cielesnych wobec dzieci. Umieściłyśmy także na naszej stronie sondę, by poznać wasze zdanie. Wyniki bardzo nas zaskoczyły . Aż 45 proc. z was uważa, że klaps nie jest przemocą wobec dziecka, a 14 proc. uważa, że czasem to jedyna metoda. Czy jeśli większość rodziców tak uważa, to mają rację? Czy naprawdę bez takiego stresu nie da się wychować dziecka? Nic bardziej mylnego! Oznacza to jednak, że rodziców nadal trzeba edukować i uświadamiać, że nie ma czegoś takiego jak „wychowawczy klaps.” Choć do tej pory żadne badania nie udowodniły dobroczynnego wpływu kar cielesnych i ich wychowawczej efektywności, rodzice nadal są święcie przekonani, że to najlepsza metoda. Niejednokrotnie słyszałam opinie, że bez bicia nie da się wychować dziecka, a bezstresowe wychowanie do niczego nie prowadzi. Tyle że stres, jaki funduje bijący rodzic, szkodzi dziecku i to akurat dowiedziono już niejednokrotnie. Dziecko karane w ten sposób jest bardziej nerwowe, samolubne, częściej się buntuje i się nie słucha. Co więcej, klapsy mogą prowadzić do zaburzeń psychicznych i niespołecznych zachowań. Dlaczego? Kara fizyczna nie wyjaśnia dziecku, co źle zrobiło i jak może poprawić swoje zachowanie . Za to uczy się, że agresja jest jedynym sposobem na rozwiązanie problemów. To nie działa! Niektórzy zwolennicy bicia mówią, że przecież dziecko jest grzeczniejsze, więc chyba działa. Tyle że ono unika kary i uczy się, jak nie dać się przyłapać, a nie tego, że...

Brakuje nam samotności. Brzmi przewrotnie? A jednak. Nie mamy czasu na złapanie oddechu, chwilę ciszy, samotny spacer i moment refleksji. To źle, bo po jakimś czasie zaczyna nam tego brakować. Wymagania, którym musi sprostać rodzic małego dziecka są wysokie, a cena, którą przychodzi nam za to zapłacić jest nieuchronna, choć czasami oddalona w czasie: stres, depresja , frustracja, brak cierpliwości i złość – to wszystko efekt niezaspokojonych potrzeb własnych. Tak bardzo skupiamy się na zaspokajaniu potrzeb najbliższych, że dla siebie nie znajdujemy już czasu. To zemści się kiedyś i na nas, i na naszych dzieciach, ponieważ sfrustrowany i zmęczony rodzic nie jest najlepszym towarzyszem dla dziecka. Samotność jest potrzebna rodzicom Nie wolno nam zapominać o własnych potrzebach. Dbanie o siebie powinniśmy traktować tak samo priorytetowo, jak dbanie o dzieci.  Jeśli to właśnie dziecko jest dla ciebie najważniejsze na świecie – świetnie, nie traktuj jednak nawoływania do zadbania o siebie jako pochwały egoizmu. Tu chodzi właśnie o dzieci – żeby przez długie lata miały szczęśliwą i spełnioną w życiu mamę . Nawet jeśli teraz jesteś w 100 proc. szczęśliwa i nie pragniesz tylko spędzać czas z dzieckiem, jeśli już teraz nie znajdziesz dla siebie chociaż 5 minut dziennie, możesz być niemal pewna, że w pewnym momencie - może to być nawet za kilka lat) - poczujesz, że czegoś ci brakuje, że coś nie jest tak, jak być powinno. To dlatego ważne jest, żeby od samego początku macierzyństwa pamiętać też o sobie. I poświęcać czas dziecku, wiadomo. Jak Polacy spędzają czas z dziećmi? Współcześni rodzice są bardziej zaangażowani w zabawę , skupieni na dziecku i jego potrzebach, co niejako wiąże się z brakiem czasu dla siebie, o ile odpowiednio się nie zorganizujemy. A jak spędzamy czas z dziećmi? Dwadzieścia lat temu polscy rodzice najczęściej chodzili z dziećmi...

Badanie pokazuje to, co same niejednokrotnie gdzieś tam w podświadomości czujemy, że gdybyśmy nie miały tylu obowiązków, nasze życie byłoby spokojniejesze. A zwłaszcza gdybyśmy nie miały tylu dzieci - bo jak wyliczyli naukowcy, stres idzie w parze z ich liczbą. Czy to oznacza, że najlepiej nie mieć ich wcale? Pracujące matki aż o 40 proc. bardziej zestresowane Profesorzy i naukowcy z Uniwersytetu w Manchesterze oraz Instytutu Badań Społeczno-Ekonomicznych na Uniwersytecie w Essex przebadali poziom stresu u ponad 6 tys. kobiet. To największa tego typu ankieta na świecie. Aby badania były jak najbardziej rzetelne, wykluczyli takie czynniki jak wiek kobiet, ich pochodzenie etniczne, wykształcenie, zawód i dochód, skupiając się wyłącznie na godzinach pracy i warunkach rodzinnych kobiet. Naukowcy odkryli, że biomarkery wskazujące na przewlekły stres, w tym poziom hormonów i ciśnienie krwi, były aż o 40 proc. wyższe w przypadku kobiet pracujących w pełnym wymiarze godzin i wychowujących dwójkę dzieci, niż wśród kobiet pracujących w pełnym wymiarze godzin bez dzieci. Pracujące kobiety, które wychowywały jedno dziecko, miały o 18 proc. wyższy poziom stresu niż kobiety bezdzietne. Konflikt między pracą a rodziną wiąże się ze zwiększonym napięciem psychicznym, wyższym poziomem stresu i niższym poziomem samopoczucia" - powiedział prof. Tarani Chandola z Uniwersyteu w Manchesterze. Jego zdaniem rodzice małych dzieci są szczególnie narażeni na konflikt między pracą a rodziną.„Warunki pracy, które nie są elastyczne w stosunku do wymagań rodziny, w tym szczególnie długie godziny pracy , mogą niekorzystnie wpłynąć na reakcje stresowe danej osoby" - cytuje wypowiedź profesora brytyjskie czasopismo„Sociology", które opublikowało wyniki badań. Elastyczna praca niewiele pomoże Do tej pory uważano, ze wybawieniem dla pracujących rodziców może być zdalny system...