Nie chcą mieć więcej dzieci, bo uważają, że nasza planeta umiera

Seks po porodzie często wiąże się z obawami młodych mam. Boją się bólu, odczuwania dyskomfortu , często mają coś do zarzucenia swojemu ciału, obawiają się, że partner będzie czuł, że coś się zmieniło. Świeżo upieczone mamy najczęściej padają ze zmęczenia i zamiast myśleć o seksie, zapadają w głęboki (i krótki) sen. Młody tata nie ma ochoty na seks Jak się okazuje panowie również mają mniejszą ochotę na seks po urodzeniu potomka. Journal of Sexual Medicine opublikował badania, z których wynika, że jedynie w przypadku co trzeciej pary dochodziło do zbliżenia w trakcie pierwszych 6 tygodni po porodzie. Badanie zakładało, że partnerki nie miały nic przeciwko zbliżeniom. Dlaczego mężczyzna unika seksu po porodzie? Świeżo upieczony tata, jak się okazuje, czuje się niemal tak samo wyczerpany i zestresowany jak mama, tylko u panów źródłem tego stanu jest głównie psychika. Tata obawia się zbliżenia niemal tak samo jak mama, nie chce spowodować jej bólu i stresuje się jak przed pierwszym razem. Do tego dochodzi poczucie obecności w domu nowego członka rodziny, który często sypia razem z rodzicami i może wywoływać zakłopotanie. Badania pokazują, że to zdenerwowanie, wyczerpanie i obawy są powodem, dla którego 1 na 5 par uprawia seks dopiero 3 miesiące po porodzie. Mężczyzna po porodzie staje się przede wszystkim tatą Dla wielu mężczyzn to urodzenie dziecka jest momentem, w którym zaczynają czuć odpowiedzialność za rodzinę . Zamiast czuć się odprężonymi i zrelaksowanymi po pracy, najczęściej męczą ich nowe obowiązki. Dotychczasowi partnerzy stają się przede wszystkim rodzicami dla dziecka i brak czasu nie zachęca ich do szukania chwil intymności. Przeczytaj też: 5 okrutnych prawd na temat seksu po porodzie Mity na temat seksu po porodzie Jak odzyskać bliskość po porodzie - rady seksuologa    

Ponad 15 lat temu TNS OBOP przeprowadził ankiety wśród Polaków i 36 procent z nich przyznało, że nie mają żadnych autorytetów . Nikt im nie imponował, nikogo nie próbowali naśladować . Dziesięć lat później powtórzono badania. I tu wielkie zaskoczenie – okazało się, że młodzi ludzie coraz częściej liczą się ze zdaniem swoich rodziców, dziadków i innych członków rodziny... nawet jeśli czasem trudno to zauważyć. Co możesz zrobić, byś i ty stała się autorytetem dla swojego dziecka? Bądź dla dziecka przewodnikiem Najważniejszą i jednocześnie najtrudniejszą rolą rodzica jest mądre wyznaczanie granic . Na tyle dalekich, by dziecko czuło, że ma wybór i na tyle bliskich, by nie działało na swoją szkodę. Dobry rodzic nie boi się też rozmów o swoich emocjach, uczuciach i zachowaniach. Wszystkich! A nie tylko tych wzorcowych. Dzieci o wiele bardziej ufają odruchom człowieczeństwa niż świątobliwości i doskonałości bez skazy. W życiu najlepiej sprawdza się bycie rodzicem-przewodnikiem. Zobacz też: 8 zasad okazywania dziecku szacunku Rozmawiaj z dzieckiem Odpowiadaj na wszystkie pytania dziecka, rozmawiaj na różne tematy (od samochodów, przez naukę aż po seks). Według sondaży rodzice najczęściej przepytują dzieci, zamiast z nimi rozmawiać. Chcą wiedzieć co zjadły w przedszkolu, czy dostały jakieś stopnie w szkole etc. Tymczasem mogą zapytać, co ich kilkulatki myślą o...  filmie, który ostatnio obejrzały; ostatnim prezencie; przeczytanej książce; postaciach z ulubionej bajki; wspólnych sąsiadach; znajomych z podwórka; jakimś sportowcu, któremu dziecko kibicuje; wspólnych zabawach. Naprawdę jest o czym rozmawiać! Czytaj też: Jak rozmawiać z dzieckiem o seksie Nie bądź dla dziecka tyranem „Najważniejsza jest dyscyplina " – mówią niektórzy dorośli i ćwiczą swoje pociechy w przestrzeganiu sztywnych zasad,...

Czy spotyka Pan w swoim gabinecie rodziców, którzy nie chcą szczepić dzieci? – Tak, ale to sporadyczne przypadki. Częściej rodzice przychodzą po radę, bo mają wątpliwości i chcą usłyszeć zdanie lekarza. I co Pan im mówi? – Staram się tłumaczyć, że szczepienia nie bez powodu noszą nazwę „ochronne”, bo rzeczywiście chronią przed groźnymi chorobami. Proponuję też, by porozmawiali ze swoimi rodzicami i dziadkami. Ludzie ze starszego pokolenia pamiętają, że prawie w każdej klasie było dziecko, które utykało na nóżkę po chorobie Heinego-Medina (polio). Teraz już takich przypadków się nie spotyka, ponieważ wdrożono program szczepionkowy .  A co z zarzutem, popularnym wśród antyszczepionkowców, że przecież polio już w Polsce nie ma?  – Niestety, na polio chorują w świecie. I nigdy nie wiadomo, kto skąd przyleci i jakimi zarazkami będzie prychał w samolocie lub już po wylądowaniu. Podobnie jest z gruźlicą. A pojawiają się – co ciekawe – doniesienia, że szczepienie przeciwko gruźlicy może stymulować odporność i dzieci szczepione planowo, czyli w szpitalu, mniej chorują w okresie niemowlęcym.   Czytaj też: Dlaczego noworodki w Polsce szczepi się przeciw gruźlicy? Rodzice unikają szczepień, bo boją się groźnych powikłań. – Rodzice zapominają jednak o groźnych chorobach, a skupiają się na mniej czy bardziej wydumanych powikłaniach. Nie pamiętają, co się działo, gdy we Wrocławiu wybuchła epidemia ospy prawdziwej. Te lata na szczęście minęły, ale kiedy coraz więcej osób unika szczepień, zagrożenie rośnie. Jeżeli wokół wszyscy są zaszczepieni, to istnieje tzw. ochrona kokonu , czyli nie ma się od kogo zarażać. Ale gdy ruch antyszczepionkowy się nasila, zachorowanie dla osób nieszczepionych staje się realne i groźne. Ryzyko powikłań, jakie niosą ze sobą choroby,...