"Czułam się bezsilna!" – to zdjęcie zrozumie tyko matka!

Chciałabyś karmić w toalecie? Wyobraźcie sobie przyjemny rodzinny obiad w jednej z sopockich restauracji. Spędzacie czas z mężem, siostrą i półroczną córeczką, która zaczyna popłakiwać, bo jest głodna. Rozpinacie koszulę, by nakarmić dziecko piersią, gdy nagle podchodzi kelner i mówi: „Wiem, co chce pani zrobić i proszę się powstrzymać”. Co być zrobiła? Pani Liwia była w takiej sytuacji 2 lata temu.  - Byłam przekonana, że żartuje, więc jeszcze go dopytałam: "co takiego niby chcę zrobić". Odpowiedział, że widzi, że zamierzam karmić piersią. Poprosił, żebym przeszła do toalety - wspomina pani Liwia i dodaje - Czułam się jakby ktoś mi dał w twarz. Karmienie dziecka jest czymś naturalnym, nie powinno to budzić zastrzeżeń i oburzeń. Żadna kobieta nie robi tego w sposób ostentacyjny. Młoda mama poczuła się urażona i postanowiła walczyć przed sądem o przeprosiny i zadośćuczynienie. Tłumaczy, że nie robi tego wyłącznie dla siebie, ale przede wszystkim dla mam karmiących.  Wczoraj w Sądzie Okręgowym w Gdańsku rozpoczęła się precedensowa sprawa skierowana przeciwko właścicielowi restauracji.  - Nie mam pretensji do tego kelnera. Takie było zarządzenie właścicieli lokalu - tłumaczy. Panią Liwię reprezentuje Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego. - Powołujemy się na ustawę wolnościową, a w pozwie złożyliśmy wniosek o zapytanie do Trybunału Sprawiedliwości UE, czy wyproszenie z restauracji w trakcie posiłku, ze względu na karmienie piersią jest dyskryminacją – wyjaśnia Krzysztof Śmiszek, przewodniczący Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego w rozmowie z tvn24.pl. Zdarzenie komentuje Agata Aleksandrowicz, wiceprezeska Fundacji Promocji Karmienia Piersią i autorka bloga Hafija.pl: - Nie byłam świadkiem tej akurat sytuacji wiec nie znam dokładnie szczegółów. Jednak w mojej opinii zabronienie matce karmienia...

Emily McCombs opublikowała w serwisie The Huffington Post wpis, który wzruszy każdą mamę. Emily porusza temat, o którym wiele mam boi się myśleć, bo kiedy zaczynają, łzy same napływają do oczu. "Ale on szybko rośnie" Ostatnio byłam nieco płaczliwa. Kilka dni temu, kiedy wracałam do domu, jeden smutny fragment książki doprowadził mnie do takiego stanu, jakby ktoś mnie niedawno porzucił. Rozglądałam się wokół w wagonie metra, żeby móc powiedzieć "smutna książka", kiedy ktoś na mnie spojrzy, ale to jest Nowy Jork i unikamy szaleństwa. Następnego dnia, ja i mój 5-letni syn mieliśmy sprzeczkę odnośnie spodni, które dziś założy. Ma bardzo duże oczekiwania – najlepiej szorty, elastyczne, bez sznurka. Od lat wyciągam z jego spodni sznurki. Pokłóciliśmy się, ja krzyczałam, ale w drodze do szkoły przeprosiłam za krzyk i kiedy widziałam, jak znika w przedszkolnym korytarzu, znów zachciało mi się ryczeć. Usłyszałam kiedyś, że bycie rodzicem, to jak pozwolenie swojemu sercu wyjść z ciała i iść obok. Zawsze wydawało mi się to naciągane. Bycie rodzicem przez większość czasu oznacza bycie wkurzonym na dziecko, które nie słucha , bycie zmęczonym, kiedy dziecko się na ciebie wspina albo bycie szczęśliwym, kiedy masz dobry dzień i bardzo je kochasz. A potem gdzieś w jakiejś szkole jest strzelanina i boisz się o tym myśleć, żeby nie przywołać myślami czegoś złego. Oglądasz jakiś głupi film, np. "Grawitację" i zdajesz sobie sprawę, że jeśli twojemu dziecku coś się stanie, mogą cię wystrzelić w kosmos razem z Sandrą Bullock. Rozumiesz wtedy, że jesteś całkowicie bezsilna, bo całe twoje życie może runąć w sekundę. Pewnego dnia, jak dziś, jesteś nieco płaczliwa i nie wiesz dlaczego, dopóki ktoś nie powie "Ale on szybko rośnie" i dopiero wtedy zauważasz, że twój maleńki synek z żabimi nóżkami bardzo urósł. Nadejdzie dzień, kiedy...

"Postanowiłam, że będę karmić piersią. Tego chciałam. Po raz pierwszy zostałam mamą i myślałam, że to będzie cudowne doświadczenie" – napisała Michelle Zunter, mama, pisarka i blogerka. Niestety, szybko okazało się, że karmienie piersią nie jest tak łatwe. Gdy karmienie piersią to za mało Michelle marzyła o wyłącznym karmieniu piersią. Jak tylko na świecie pojawiła się jej córeczka, od razu przystawiła małą do piersi. Po powrocie ze szpitala karmiła piersią bez przerwy. Jeśli nie karmiła, odciągała pokarm. Karmienie piersią stało się jej celem i największą obawą. Gdy jej córeczka przestała przebierać na wadze , przeczytała w internecie, że to normalne, bo dzieci karmione piersią są mniejsze od dzieci karmionych mlekiem modyfikowanym. Podczas wizyty kontrolnej u lekarza Michelle usłyszała słowa, na które nie była przygotowana. "Lekarz powiedział mi, że moje córka nie rozwija się prawidłowo i muszę podać jej mieszankę, bo inaczej trafi do szpitala. Osłupiałam, byłam zrozpaczona, spojrzałam na mojego męża i czułam, jakbym zawiodła jego i naszą córkę. Mogłam skrzywdzić naszą córkę przez własny upór i chęć karmienia piersią za wszelką cenę. Płakałam, czułam wstyd przez całą drogę do domu. Kiedy zaczęłam podawać małej mieszankę, zaczęła przybierać na wadze. Nie przestałam karmić piersią, karmiłam naprzemiennie przez 10 miesięcy, podając małej mleko modyfikowane rano i w nocy. Wciąż miałam pokarm, właściwie było go więcej niż kiedyś. Prawdopodobnie dlatego, że byłam bardziej zrelaksowana. Patrząc wstecz, myślę, że największym problemem było nieposiadanie przy sobie nikogo, kto karmił kiedyś piersią. Nikt z najbliższych mi osób tego nie robił. Nie mogli dać mi żadnej rady. Artykuły, które czytałam w internecie, najczęściej stresowały mnie bardziej niż cokolwiek innego. Z tą wiedzą, którą mam teraz,...