Ten mężczyzna przekonał się, jak boli poród – zobacz przezabawny film!

Mój mąż jest zdania, że to, iż był obecny podczas narodzin naszej córeczki , wzmocniło więź między nami. Podczas porodu czuł, że jesteśmy jedną drużyną: na dobre i na złe. Przestałam być dla niego nimfą, która nie przeklina, nie poci się i nie wydala. Zobaczył kobietę z krwi i kości – taką, jaką jestem naprawdę. Ja zaś przekonałam się, że zawsze mogę na niego liczyć... To oczywiście tylko nasze osobiste doświadczenia. Ale za rodzinnym porodem przemawiają też argumenty naukowe. Lekarze są przekonani, że kiedy kobieta ma u boku partnera, czuje się bezpiecznie , a wtedy rodzi szybciej i łatwiej. Psychologowie zaś twierdzą, że poród rodzinny pomaga ojcu szybciej nawiązać kontakt z dzieckiem. Słowem, tata na porodówce to same zalety. Pod jednym warunkiem. Oboje: ty i twoja żona, musicie być na to gotowi. Nie chcę, ale muszę... Jeśli mdlejesz na widok krwi albo nie umiesz opanować fontanny łez na widok cierpienia ukochanej, porodówka to nie jest miejsce dla ciebie. Swoim strachem możesz zarazić rodzącą i w efekcie utrudnić poród. Pamiętaj też o tym, o czym czasem wstydzimy się mówić – seksie po porodzie . Według seksuologów wspólny poród może zniechęcić mężczyznę do seksu. Bliskie spotkanie z fizjologią kobiety lub wspomnienie jej bólu czasem sprawiają, że małżeńskie łoże przestaje kojarzyć się z przyjemnością... Na szczęście ci sami naukowcy przyznają, że takich uczuć doświadcza bardzo mało mężczyzn! Ona woli rodzić sama? Jest też druga strona medalu. Czasem to przyszła mama rezygnuje ze wspólnego porodu . Jeżeli twoja żona wstydzi się pokazać ci nago, a podpaski chowa na dno szafki, być może nie jest gotowa, aby rodzić w twojej obecności. Bo – nie oszukujmy się – rodzenie to nie to samo co wąchanie kwiatków na łące! To piękne, ale i ciężkie chwile, w czasie których kobieta jest po prostu...

Poród na długo pozostaje w głowie mamy. Odtwarzamy, analizujemy, wspominamy. Podzielcie się swoimi opowieściami porodowymi. Napiszcie swoje historie. Najciekawsze, najbardziej wzruszające opublikujemy w serwisie babyonline.pl. • Ile godzin rodziłyście? • Z kim? • Jak znosiłyście ból? • Czy poród był w terminie? • Co Was zaskoczyło? • Co najbardziej utkwiło Wam w pamięci? Opisz swój poród >>   Mój drugi poród mnie zaskoczył Mam za sobą 2 porody. Będąc w drugiej ciąży , czytałam na forach, jak wygląda poród u wieloródek, ale mało było opinii kobiet, które rodziły po raz drugi, dlatego chciałam opisać, jak to wyglądało u mnie. W drugiej ciąży byłam przerażona, gdy zbliżał się termin porodu , bo wiedziałam już, co mnie czeka... Pierwszy poród wspominam źle. Byłam po terminie dokładnie tydzień, mój lekarz prowadzący kazał mi przyjechać z torbą do szpitala - musiał mnie położyć na oddziale patologii ciąży. Leżałam tam 3 dni i w tym ostatnim dniu zaczęło się. Po kroplówce z oksytocyną o godzinie 18 odeszły mi wody, zabrali mnie na salę porodową. A tam, leżałam bez skurczy i czekałam wystraszona na męża, bo poród miał być rodzinny. Gdy mąż przyjechał, była godzina 21, położna podała kroplówkę i zastrzyk na rozwarcie. Po zastrzyku wymiotowałam i tak się męczyłam... raz skurcz, raz wymioty, do 3 nad ranem. Położna dała kolejny zastrzyk oraz kroplówkę i nareszcie o godzinie 5.25 urodziłam córeczkę Zuzię. Natomiast drugi poród w porównaniu do pierwszego w moim przypadku to niebo i ziemia. Pod koniec ciąży byłam przerażona tym, co mnie czeka, po 37. tygodniu ciąży robiłam wszystko, by urodzić przed lub w terminie. Okna w moim domu lśniły, myłam je codziennie, sprzątałam, myłam podłogi na kolanach, a po schodach to już nie wspomnę, ile razy przeszłam. Nawet z tej desperacji...

Poród na długo pozostaje w głowie mamy. Odtwarzamy, analizujemy, wspominamy. Podzielcie się swoimi opowieściami porodowymi. Napiszcie swoje historie. Najciekawsze, najbardziej wzruszające opublikujemy w serwisie babyonline.pl. • Ile godzin rodziłyście? • Z kim? • Jak znosiłyście ból? • Czy poród był w terminie? • Co Was zaskoczyło? • Co najbardziej utkwiło Wam w pamięci? Opisz swój poród >>   "Nie chciałeś rodzić ze mną, to urodziłam z tobą" Drugiego porodu nie mogłam się doczekać. Było mi ciężko, byłam gruba i zajmowałam się 2-letnią córką. Minęły święta, a ja myślałam, kiedy to nastąpi. Spanikowana mimo wszystko, ponieważ bałam się bólu. Sprawdź, jak boli poród. Minął sylwester, a ja nadal nie urodziłam. Fakt - termin porodu miałam na 6 stycznia, ale tak bardzo chciałam mieć to już za sobą... Z 1 na 2 stycznia około 2. w nocy dostałam strasznych bóli, obudziłam męża. Mąż pojechał po moją mamę, żeby zaopiekowała się naszą córcią, a ja w międzyczasie miałam się ubrać. Niestety, bóle zrobiły się tak silne, że nie byłam w stanie założyć spodni. Zaczęły się odruchy wymiotne. Ale to nic, mąż zapakował mnie i torby do auta i ruszyliśmy. Po drodze oczywiście zapierał się, że on nie da rady ze mną "rodzić". A ja tak bardzo tego chciałam. Po 10 min jazdy (ekstremalnej jazdy) do szpitala odeszły mi wody płodowe (jakieś 10 km od szpitala). Wiedziałam, że już nie dam rady, że nie wytrzymam ani chwili dłużej. Mąż prowadził auto, ja ściągałam spodnie i zaczęłam przeć. Raz, potem drugi i nagle auto zatrzymało się jak wryte. Główka pomiędzy moimi udami. Trzecie parcie, ramionka wyszły, kolejne parcie i już mąż trzymał dzieciątko i kładł mi je na piersi. Do naszych uszu dotarł krzyk zdrowego dziecka. Odkryłam...