Dlaczego NIGDY nie należy zmuszać dziecka do przytulania krewnych

Lekcja decydowania o własnym ciele Katia Hetter daje dziecku ważną lekcję stawiania granic i decydowania o własnym ciele prostymi słowami: „Chciałabym, żebyś uściskała babcię, ale nie będę kazała ci tego robić”. Pozwala córce powiedzieć „nie” i odeprzeć „atak buziaków i uścisków”, jeśli nie ma na to ochoty. Uważa, że jest to dobra okazja, do nauczenia dziecka, że może nie godzić się, by inny dorosły kładł na niej rękę, nawet jeśli jest to pozornie "przyjazna dłoń". „Uczę ją, że jej działo należy wyłącznie do niej, nie do mnie. Nie należy ono do jej rodziców, przedszkolanek , nauczycieli tańca czy trenera piłki nożnej. Musi traktować ludzi z szacunkiem, ale nie musi zgadzać się na fizyczne okazywanie uczuć, by ich zadowolić ”.  On mnie polubi, jeśli go pocałuję Decyzję Hetter popiera wielu ekspertów. Ursula Wagner z Chicago mówi, że zmuszanie dziecka do fizycznego kontaktu takiego jak przytulanie jest jak wysyłanie mu wiadomości, że istnieją pewne sytuacje, w których to nie ono samo decyduje, co będzie się działo z jego ciałem. Ta wiadomość może mieć wiele następstw w przyszłości. Irene Vanderzand współzałożycielka „Kidpower Teenpower Fullpower International” potwierdza to: „Zmuszając dzieci do poddawania się niechcianemu okazywaniu uczuć, aby nie urazić krewnego lub zranić uczuć przyjaciela, uczymy je, że ich ciała tak naprawdę nie należą do nich, ponieważ muszą odsunąć na bok swoje własne odczucia na temat tego, co jest dla nich dobre… może to prowadzić do wykorzystywań seksualnych w przyszłości, nastolatki przekładają to na zachowania typu - „On mnie polubi, jeśli go pocałuję (...)”.   Przybicie piątki zamiast buziaka Hetter podkreśla, że danie dziecku prawa do odmówienia uścisku nie oznacza przyzwolenia na bycie niegrzecznym: „Ona musi być miła, gdy wita się z ludźmi,...

Już niebawem święta i czas wyjątkowych spotkań. Wiele osób zobaczy się z dawno niewidzianymi krewnymi. W tej całej radości, uprzejmości i serdeczności często jednak rodzice zapominają, że ciocia czy wujek dla naszych dzieci są   zupełnie obcymi ludźmi - osobami widzianymi po raz pierwszy w życiu. Takie spotkania mogą być bardzo stresujące.  Kim jest ta pani? Choć dla ciebie to stryjeczna ciotka, kuzynka i wujenka, dla twojego dziecka to zupełnie obcy ludzie, którzy niespodziewanie nawiedzili wasz dom. Maluchy dopiero uczą się, czym są święta i tradycja, dlaczego ten czas jest wyjątkowy. Z biegiem lat zaczynają coraz więcej kojarzyć i pamiętać. Jednak zazwyczaj to  Mikołaj jest wyznacznikiem świąt . Rzadko widziana rodzina niełatwo zapada w pamięć dziecka, dlatego musisz być nie tylko wyrozumiała, ale i pomóc maluchowi przejść przez te dni.  Mały dzikus Członkowie rodziny zazwyczaj bardzo emocjonalnie reagują na małe dzieci. Oczekują uścisków, całowania i przytulania. Dosłownie rzucają się zarówno na rozkoszne bobaski, jak i na przedszkolaki. Dziecko reaguje wstydem, bo nie zna człowieka, który chce go dotykać i przytulać. Malec może płakać, wstydzić się lub nawet mówić wprost, że nie ma ochoty na czułości. Niektórzy dorośli odbierają to jako niegrzeczne zachowanie , krytykują malca i przymuszają, by poszło na kolana do wujka, dało buziaczka babci. A zastanów się, czy ty byłabyś taka chętna, by całować obcego na ulicy? Dla dziecka dokładnie w ten sposób wygląda ta sytuacja. To jest moje ciało Według psychologów, jeśli dziecko nie ma ochoty na czułość, nie wolno nalegać. Nawet małe dziecko ma już poczucie pewnych granic, które trzeba uszanować i których nie wolno przekraczać. Maluch ma takie samo prawo jak dorosły do intymności i decyzji, kto może je dotykać i w jaki sposób. Dlaczego to takie ważne? To jak będziesz reagować na...

Paige Wolf jest pisarką i ekomamą 2 dzieci. Opublikowała wpis, w którym zwraca się do rodziców: prosi, aby rozmawiali z dziećmi o uczuciach i nie lekceważyli dziecięcych zauroczeń i złamanych serduszek. Małe dzieci mogą odczuwać wielką miłość Pewnego dnia zobaczyłam, jak mój 6-letni syn tworzy najbardziej wymowny rysunek, pełen serduszek, tęcz i słów "Sam + Lydia". (Cóż, tak naprawdę napisał "Sam + Liyda"). Poinformował mnie, że mała blondyneczka w okularach jest jego sympatią i ją kocha. Chce jej dać dowód miłości i uwielbienia. Nie miałam nic przeciwko. Czytałam kilka artykułów o rodzicach, którzy karali dzieci za posiadanie "dziewczyny", "chłopaka" czy "sympatii". Rodzice wdali się w dyskusję, tłumacząc, że to zbyt dorosłe, niewłaściwe i zakrawające o seksualność . Rozmawiałam nawet z rodzicami, którzy odmawiali udziału w podobnych dyskusjach, przyznając, że nie są gotowi, aby ich dzieci miały jakieś "sympatie". Uważam, że rodzice powinni dać sobie z tym spokój. Jest tyle rzeczy, przed którymi musimy chronić nasze maluchy, że niewinne dziecięce zauroczenie jest ostatnią z nich. Tak naprawdę, to przedszkolaki, które mówią o zaręczynach i ślubie nie wiedzą nawet, co to znaczy. Mój syn był zaręczony przez wszystkie przedszkolne lata . Z dziewczynkami, z chłopcami, czasem nawet z kilkoma osobami jednocześnie. Poświęciliśmy sporo czasu na rozmowy. Wytłumaczyliśmy, że małżeństwo polega na wybraniu osoby, z którą chce się spędzić całe życie. To może być chłopiec lub dziewczyna, ale ostateczną decyzję podejmuje się dopiero jako dorosły. Nie, nie można poślubić własnej siostry. Miałam swojego przedszkolnego "chłopaka". Udawał, że jest Supermanem, kiedy ja udawałam Lois Lane. Wiele lat później odnaleźliśmy się na Facebooku, śmialiśmy się z naszego romansu. Powiedział, że moja córka przypomina mnie z dzieciństwa. To...