Zarówno na naszym facebookowym profilu pojawiają się setki waszych historii dotyczących zwolnień lekarskich w ciąży. Nie brakuje komentarzy pracodawców, ojców i kobiet, które świetnie się czuły w ciąży. Są także niestety wpisy w stylu „śmiać mi się chce z leniwych ciężarnych”, „ja pracowałam i żyję”. Tych, pozwolicie, nie będę komentować.
Bo wasze historie pokazują przede wszystkim, jak wiele kobiet ma problemy nie tylko z samopoczuciem, ale i z warunkami pracy, czy pracodawcami – i na tych wpisach się skupię.
Choć historie są różne, wiele z was jest zgodnych, że w pracy nie można zostawać za wszelką cenę. Kobiety nie tylko siedzą za biurkiem (co także nie zawsze jest łatwe) i popijają herbatkę, ale są i takie, które na co dzień pracują ciężko fizycznie, dźwigając ciężary lub obsługując klientów, stoją po kilka godzin. Oto kilka waszych historii:
"Ja pracowałabym do siódmego miesiąca ciąży, ale specyficzne miejsce pracy, jakim jest apteka skutecznie mi to uniemożliwiło. Koleżanki z pracy i właściciele apteki byli wyrozumiali i nikt nie obarczał mnie dodatkowymi obowiązkami. Pomimo złego samopoczucia i mdłości udało mi się jakoś dociągnąć do szóstego miesiąca ciąży, bo bardzo lubię swoją pracę. W lutym jednak zachorowałam na zapalenie oskrzeli, a wcześniej miałam biegunkę i wymioty, zapewne przez wirusy, które akurat panowały wśród pacjentów i podjęliśmy z lekarzem decyzję o przejściu na zwolnienie. Są takie sytuacje, w których wybór zwolnienia jest jak najbardziej uzasadniony. [...] Zdrowy rozsądek jest najważniejszy. Nie powinnyśmy pozostawać w pracy za wszelką cenę."
napisała Mania.
"W pierwszej ciąży w zasadzie dobrze się czułam. Uważałam, że ciąża to nie choroba, a dużo ruchu tylko mi pomoże. W 7 miesiącu trafiłam do szpitala: odwodnienie, przemęczenie. Lekarz zarzucił mi, że mało odpoczywam, że się nie oszczędzam, że odbije się to na moim zdrowiu w przyszłości (kłopoty ze stawami, itp). I co? I miał rację niestety. Teraz jestem w drugiej ciąży i do tego mam małe dziecko, więc lekko nie było i nie jest. W 30 tygodniu lekarz nakazał mi bezwarunkowe leżenie – zagrożenie przedwczesnym porodem. Kłopoty z gospodarką wodną, ze stawami, kręgosłupem.[...] Wiele kobiet roni, wiele ma kłopoty pociążowe, o których wstydzi się mówić, inne nie chcą mieć już z tego powodu potomstwa. Znam przypadki moich znajomych, które poroniły – wszystkie pracowały w korporacji: dwie w trzecim miesiącu, trzecia w siódmym. Może przypadek... ale kto to wie..."
napisała et.
"A co z kobietami które musza cieżko pracować fizycznie... ciąża to nie choroba ale odpowiedzialność już nie tylko za siebie ale za dwoje."
zauważa KurkaDomowa
"[...] Pracuję w hipermarkecie i moja praca jest bardzo stresująca, a poza tym bardzo wymagająca fizycznie i to było powodem mojego zwolnienia lekarskiego. Dodam jeszcze że to jest późna ciąża i zwolnienie wynika również z mojego wieku. Gdybym miała lżejszą pracę, z pewnością pracowałabym tak długo, jak byłoby to możliwe."
Zuza
"Poszłam na L4 w trzecim miesiącu. Nie czułam się źle, lecz pracując w sklepie budowlanym, wolałam iść na zwolnienie, niż czekać, aż zwolnią mnie z pracy po odmowie wykonywania obowiązków służbowych tj.dźwigania paczek po 20–25 kg lub z każdą chwilą myśląc ze może stać się coś złego... Mam 32 lata, to moja pierwsza wyczekiwana ciąża i NIC NIE BYŁO WARTE BY JEJ NARAŻAĆ !!!! Są w życiu sprawy ważne i ważniejsze. W tym przypadku na pewno nie praca!!! Oceniajcie mnie, jak chcecie, wiem że zrobiłam dobrze."
Karolciaa
"Nie chciałam tak szybko iść na zwolnienie. Niestety nocne zmiany, praca po 12h w ogromnym stresie przy noworodkach na intensywnej terapii bez czasu nawet na siku, prześwietlenia RTG, ryzyko infekcji, zakłucia nie są korzystne ogólnie a co dopiero dla kobiety w ciąży. Jest prawo które nas chroni, ale ciężko wdrożyć te zasady na oddziale."
Emka
"To zależy od charakteru pracy. Pracować fizycznie, narażać dziecko to kompletna nieodpowiedzialność. A praca w branży finansowej czy szerzej sprzedaży - stres, presja, naciski. Stresować nienarodzone dziecko wynikami? Kwestia pracy w ciąży to bardzo indywidualna sprawa - raz w grę wchodzi faktyczny stan kobiety w ciąży, innym razem – rodzaj pracy i stres, który ona generuje. [...]"
mama
"[...] Drugą ciążę prawie całą spędziłam na L4 tylko dlatego, że w nowej pracy szefostwo nie dało mi możliwości pracy w bezpiecznych warunkach – kazali iść na L4 i tyle, bo po co przenosić na inne stanowisko i płacić za robotę, jak może to robić ZUS, a to że chciałam pracować, to nikogo nie obchodziło…"
mama
"Pracuję na siłowni, chciałam pracować w ciąży jak najdłużej, ale mój pracodawca nie przestrzegał moich praw [...] wolałam iść na L4, żeby po macierzyńskim mieć do czego wracać."
Kz
"Nie wyobrażam sobie w ciąży pracować i dźwigać i przerzucać pełne transportery piwa czy ciężkie drewniane skrzynie pełne np. jabłek, czy tez wchodzić na chłodnie po drabinie na wysokość ok. 3 m. Mój pracodawca nie potrafił mi stworzyć odpowiednich warunków. [...] Nie wyobrażam sobie pracować i martwic się czy nie zaszkodzę czymś dziecku."
Megi
"Ja na l4 nie poszłam w trakcie ciąży. Skończyło się to tym, że przez pracę straciłam dziecko. Kiedy znów znajdę w ciążę, nie zastanowię się ani sekundy. Od razu pójdę na zwolnienie".
J
"Ja pracuję w biurze, ale po zajściu w ciążę pracowałam tylko 4 miesiące, bo plamiłam. Moja bezpośrednia przełożona nie dość, że jak dowiedziała się, że jestem w ciąży, jechała po mnie cały czas (wcześniej tak się nie zachowywała), to uznała jeszcze, że jestem leniwa, bo poszłam na zwolnienie."
Zuza
"Co ciąża ma wspólnego z lenistwem? Będąc w ciąży pracowałam fizycznie w 30-stopniowym upale na otwartej przestrzeni. Straciłam dziecko! Z następną ciążą po pół roku poszłam na chorobowe, bo warunki takie same. I co? Po macierzyńskim straciłam pracę! I czy to można nazwać ochroną ciężarnych?Pracujesz albo do widzenia, takie mamy realia i warunki."
Zosia
"[...] Łatwo jest oceniać kogoś, nie będąc wcześniej w podobnej sytuacji. Owszem, ciąża to nie choroba, ale jest mnóstwo ciążowych dolegliwości, które sprawiają, że kobieta czuje się jakby była chora. Całodzienne nudności, wymioty, osłabienie, uczucie potwornego zmęczenia, bóle kręgosłupa, obrzęki... Każda kobieta sama wie, czy czuje się na siłach żeby pracować i nikt nie powinien nas zmuszać do robienia czegoś wbrew sobie. Tworzymy nowe życie – i to jest priorytetem. Za pracę nikt nikomu jeszcze pomnika nie postawił... ".
Ciężarna
To tylko kilka wybranych historii, ale dopitnie pokazują, że dziś nie jest łatwo. Ja także źle się czułam w ciąży i byłam zmuszona iść na zwolnienie. Silne bóle kręgosłupa, miednicy i brzucha sprawiły, że codziennie płakałam. Wytrzymałam tylko (albo aż) cztery miesiące w mojej ówczesnej pracy. Przestało być ważne, co mnie czeka po powrocie z macierzyńskiego. Liczyło się tylko i wyłącznie zdrowie mojego dziecka. Nie bez znaczenia był stres, którego efekty odczuwałam niemalże non-stop. Na zwolnieniu mogłam odpoczywać, więc było trochę lepiej. Nie oznacza to jednak, że miałam wakacje... żadna z nas nie miała. Bardzo dziękuję za wszystkie wasze historie i opinie. Najwłaściwszym zakończeniem myślę, że będzie własnie ten komentarz:
„Jestem przerażona tym jak łatwo przychodzi ludziom ocenianie innych ludzi. Oczywiście słyszałam historie, że dziewczyna dowiedziała się o ciąży i już następnego dnia była na zwolnieniu lekarskim, ale analogicznie miałam „przyjemność” współpracować z kobietami, które nie były w ciąży, a ciągle były na zwolnieniu lekarskim z powodu „choroby” i to ja miedzy innymi musiałam wypełniać ich obowiązki. Przykro mi też, gdy czytam niektóre wypowiedzi, że kobiety w ciąży pracujące w biurze mogłyby pracować do dnia porodu, ponieważ panuje ogólne przekonanie, że praca przed komputerem jest przyjemna, łatwa, a cały dzień ludzie rozmawiają ze sobą, popijając kawę. Niestety nie jest tak. Ja pracowałam w biurze do 5 miesiąca ciąży i może pracowałabym dłużej, gdyby nie fakt, że bardzo źle się czułam – wymiotowałam, ciągle miałam mdłości, nie mogłam nic jeść i pić, przez co byłam osłabiona, mimo wszystko starałam się podchodzić do swojej pracy profesjonalnie, tzn. zastępowałam nieobecnych, szkoliłam innych, a przede wszystkim musiałam ciągle być skupiona, pisząc pisma procesowe. Nie miałam czasu na herbatki, mimo że mój pracodawca wiedział o tym, że jestem w ciąży, ale mógł liczyć tylko na mnie, bo akurat w moim dziale były braki kadrowe. Jednak gdy mój stan się pogorszył, sama poprosiłam mojego lekarza o zwolnienie, ponieważ uznałam, że zdrowie mojego dziecka jest dla mnie najważniejsze. Dlatego proszę nie narzekać na kobiety w ciąży, bo ciąża nie ma nic wspólnego z tym jak człowiek podchodzi do swojej pracy, a jak ktoś chce oszukać ZUS to i tak zrobi wszystko w tym kierunku i to odnosi się zarówno do kobiet jak i mężczyzn. Pozdrawiam"
AnnaK
[pisownia oryginalna - przyp. redakcji]
Zobacz także:
Poznaj należne Ci teraz przywileje! Przyszłe mamy, szczególnie w pierwszej ciąży, chcą udowodnić, że ich stan nie przeszkadza w wykonywaniu obowiązków. Efekt? Pracują więcej i w większym stresie niż przed ciążą. A ciąża ma swoje zagwarantowane także w kodeksie pracy prawa. Stworzone po to, byś z nich korzystała. Znajdź swój rytm Pierwsze miesiące mogą być trudne, bo organizm dopiero się przestraja na nowe zadania – pojawiają się nudności, senność. Potem kobieta szybciej się męczy, pojawią się bóle w krzyżu (efekt siedzącego trybu życia). To naturalne, że będziesz mniej sprawnie wykonywać obowiązki. Jednak firma się nie zawali, jeśli przez kilka tygodni, a nawet miesięcy będziesz pracowała w wolniejszym tempie, a część obowiązków przekażesz współpracownikom. Tobie i całemu zespołowi wyjdzie na dobre, jeśli będziesz przestrzegać zasad bhp. Pracuj przy włączonym komputerze nie więcej niż cztery godziny na dobę. Jeśli musisz stać, stój tylko trzy z ośmiu godzin. Gdy nikogo nie obsługujesz, siadaj, zapytaj też, czy nie mogłabyś w tej pozycji pracować – klientom niezręcznie jest rozmawiać ze stojącą ciężarną. Niezależnie od charakteru pracy co godzinę przejdź się po korytarzu, a w południe pójdź na spacer. Strata czasu? Nic podobnego – wrócisz z zapasem energii. Szefie, jestem w ciąży To najtrudniejsze zdanie, jakie przyjdzie Ci wygłosić. Dobrze zaplanuj moment i okoliczności powiadomienia przełożonego o swoim stanie. Lepiej, żeby dowiedział się tego od Ciebie niż z korytarzowych plotek. Forma zależy od Waszych relacji. Szefa, z którym łączą Cię jedynie formalne stosunki, powiadom podczas umówionej przez sekretarkę rozmowy. Przełożonej, z którą spotykasz się wiele razy w ciągu dnia, przekaż nowinę bardziej bezpośrednio, np. podczas lunchu. Powiedz o tym, jak cieszysz się ze swojego stanu i jak Ci jest miło, że...
Choć z polityką prorodzinną nie jest na razie u nas dobrze, to polskie prawo ułatwi ci życie, gdy zajdziesz w ciążę. Jeśli pracujesz, należy ci się ochrona prawna. W trosce o ciebie i dziecko. Pracodawcy nie wolno wypowiedzieć ani rozwiązać z tobą umowy o pracę W najkorzystniejszej sytuacji są kobiety, które pracują na etacie. To prawo przysługuje od momentu zajścia w ciążę. Gdy pracujesz na etacie na czas nieokreślony : nawet jeśli zwolniono cię z pracy, a następnego dnia okazało się (o czym wcześniej nie wiedziałaś), że w dniu zwolnienia byłaś w ciąży, pracodawca będzie musiał cofnąć swoją decyzję. Jeśli przyjęłaś wypowiedzenie, nie będąc w ciąży, ale w dniu rozwiązania umowy już jesteś, umowa nie ulega rozwiązaniu. Ochrona przed zwolnieniem przysługuje również w sytuacji zwolnień grupowych. Pracodawca powinien cię przenieść do innej pracy (to dozwolona zmiana warunków pracy, a także płacy). Jeśli pracujesz na umowę terminową (na czas określony, wykonywania określonej pracy lub na okres próbny): pracodawca musi przedłużyć umowę do dnia porodu, jeśli została ona zawarta na dłużej niż miesiąc i uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży (jeśli wcześniej, pracodawca nie ma tego obowiązku). Nie dotyczy to umowy na zastępstwo (czas usprawiedliwionej nieobecności stałego pracownika) – ulega ona rozwiązaniu po czasie, na jaki została zawarta. Jeśli pracujesz na umowę o dzieło/zlecenie: te umowy nie są zawierane na podstawie kodeksu pracy, ich przedłużenie zależy od woli twojej i pracodawcy. Uwaga! Jeśli złożyłaś wypowiedzenie lub rozwiązałaś umowę o pracę, nie wiedząc, że jesteś w ciąży, masz prawo wycofać to oświadczenie. Pracodawca może z tobą rozwiązać umowę o pracę, jeśli: złamie ona warunki umowy, czyli obowiązki pracownicze, ogłoszono upadłość lub likwidację firmy....
Abyś mogła skorzystać z przywilejów , jakie prawo daje kobiecie w ciąży, musisz poinformować pracodawcę o swoim odmiennym stanie. Stosowne zaświadczenie wystawi ci ginekolog lub lekarz pierwszego kontaktu. Pamiętaj, że masz prawo w godzinach pracy zrobić zalecone przez lekarza badania (jeśli nie możesz wykonać ich w innym terminie). Za ten czas należy ci się wynagrodzenie. Czego nie wolno pracodawcy, gdy jesteś w ciąży? Jeśli właśnie spodziewasz się dziecka, a także wtedy, gdy dziecko już jest na świecie, a ty postanowiłaś wrócić do pracy, twój szef nie może: Powierzać ci zadań do wykonania w godzinach nadliczbowych , Zatrudniać cię w nocy, czyli od godziny 22 do 6 rano, Obsadzać cię na stanowisku, na którym panują warunki szkodliwa dla zdrowia lub praca jest uciążliwa (np. w hałasie, przy taśmie). Wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę, ale tylko wtedy, gdy jesteś zatrudniona na czas nieokreślony . W wypadku umowy na czas określony, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży , pracodawca ma obowiązek przedłużyć ją do dnia porodu. Ta zasada nie dotyczy kobiet zatrudnionych na okres próbny krótszy niż miesiąc i na zastępstwo. Są dwa przypadki, gdy pracodawcę nie obowiązuje zakaz zwolnienia: - gdy są przesłanki, by z twojej winy rozwiązać umowę bez wypowiedzenia , bo np. dopuściłaś się naruszenia obowiązków pracowniczych (tzw. zwolnienie dyscyplinarne), - w razie likwidacji lub upadłości zakładu pracy. Czego nie może pracodawca bez zgody kobiety w ciąży? Zatrudnić cię w systemie przerywanego czasu pracy (gdy w ciągu dnia masz jedną kilkugodzinną przerwę), Zlecić ci wyjazdu w delegację poza stałe miejsce zatrudnienia. [CMS_PAGE_BREAK] Jakie obowiązki ma szef, gdy jesteś w ciąży lub urodziłaś? Zorganizować pracę, by wyeliminować...
