Dlaczego „trudne” zachowania dziecka są dobre?

Choć każdy z nas jest inny i wyjątkowy, to od wieków próbujemy doszukać się pewnych podobieństw między sobą. Jedni wierzą w horoskopy, do innych przejawia choćby miesiąc urodzenia. Jakie są listopadowe dzieci? Przekonaj się sama! Mądrość i rozwaga Osoby urodzone w ten jesienny miesiąc cechują się wysoką inteligencją , a nauka nowych rzeczy przychodzi im z olbrzymią łatwością. Co więcej, są bardzo ambitne i wysoko stawiają sobie poprzeczkę. Jest duża szansa, że nie twoja pomoc przy odrabianiu lekcji będzie minimalna. Osoby te mają również dobrze rozwiniętą wyobraźnię i dzięki temu np. są w stanie wymyślać niekonwencjonalne rozwiązania. Cecha ta z pewnością przyda się w przyszłości, ale bądź gotowa na wiele szalonych pomysłów twojego dziecka jeszcze w wieku przedszkolnym. Są zdeterminowane, a także wiedzą czego chcą i uparcie dążą do celu.   Zwykle posiadają wyraziste osobowości i mają zdecydowane poglądy. Co więcej, jest w nich pewne magnetyzm, mają atrakcyjną naturę, która przyciąga ludzi. Co ciekawe rola lidera zupełnie im nie odpowiada. Stawiają na pracę w pojedynkę, dużą niezależność i samodzielność , dlatego nie martw się, gdy twoje dziecko nie będzie duszą towarzystwa w piaskownicy. Bywają nieufne i skryte, ale nic nie umknie ich uwadze. Robią wrażenie osób zamkniętych w sobie, a nawet wręcz chłodnych dla otoczenia. To pozory, jeśli komuś naprawdę zaufają, to te relacje są zawsze prawdziwe i trwałe. Długie życie Wiele analiz naukowych dowodzi, że jesienne dzieci cieszą się dobrym zdrowiem i żyją dłużej, niż osoby urodzone w innych miesiącach. W wśród listopadowych jubilatów jest najwięcej osób, które przekroczyły już 100 lat. Maluszki te mają lepszą odporność i rzadziej chorują. Jak to możliwe? Ich matki były w okresie ciążowym w miesiącach, w których mogły nabyć ogromną dawkę witaminy D . Dzięki temu...

Nic tak czasem nie wkurza jak życzliwe rady i to od osób, które nie mają dzieci , albo są w zupełnie innej sytuacji. Niestety wiele osób czuje nieodzowną potrzebę dzielenia się z całym światem swoimi przemyśleniami i poczuciem, że są najlepszymi rodzicami. Oto 6 najbardziej irytujących porad dla rodziców! Mamy świadomość, że ich znacznie więcej! 1.    Nie karm dzieci w samochodzie, nie będziesz mieć bałaganu. Jakże łatwo to powiedzieć, gdy jedziesz w dalszą drogę, a Twoje maluchy nie chcą spokojnie siedzieć z tyłu auta. Drożdżówka , paczka ciasteczek oraz paluszki, to produkty, które potrafią utrzymać je w radosnym nastroju przez dłuższy czas.  2.    Twoje dziecko nie byłoby takim niejadkiem , gdybyś je przegłodziła. Niektórzy wierzą w to, że jak wybredne dziecko nie zje kilka razy obiadu, czy kolacji i zazna głodu, wtedy przekona się do pewnych potraw i chętniej będzie zjadać posiłki. Która kochająca mama położyłaby spać dziecko, które płacze z głodu i prosi o kanapkę z ulubionym serkiem? 3.    Jeżeli naprawdę kochasz dzieci, nie będziesz zabierać ich na hamburgery i frytki. No tak, takie jedzenie nie jest najlepsze. Ale czasem wyjście np. do McDonaldsa czyni dzień lepszym. Ty nie musisz gotować, dzieci dostaną obiad i nową zabawkę, pobawią się na placu zabaw, a ty możesz spokojnie z mężem wypić kawę. I jak z tego zrezygnować? 4.    Dzieci nie mogą zawładnąć twoim życiem! Hmm... ciekawe jak ma to wyglądać? Mamy je zostawiać same w domu i chodzić na spotkania z przyjaciółmi? Mamy kupić sobie nowe spodnie, kiedy wiemy, że dzieci potrzebują buty? Dzieci to całe nasze życie. Gdyby nie były najważniejsze, to nawalilibyśmy jako rodzice. 5.    Nie rozumiem, dlaczego jesteś ciągle zmęczona? To chyba nie wymaga komentarza... 6.    Miałam taki sam problem z psem. Musiałam mu po prostu pokazać, kto...

Słyszy się często,  że jedynacy są rozpieszczeni i przemądrzali, że  nie potrafią się dzielić i obrażają bez powodu. Że stale chcą być w centrum uwagi. Najczęściej spotykane etykietki: egoista, samolub, pępek świata. Tymczasem jak piszą Jill Pitkeathley i David Emerson, autorzy książki "Jedynacy",  takie dzieci nie są ani mniej zepsute niż pozostałe. "Rozpuszczenie jest wynikiem postawy rodziców, a nie struktury rodziny; rodzice z taką skłonnością mogą równie dobrze zepsuć jedno dziecko jak całą gromadkę" – wyjaśniają. Ze stereotypami trudno jednak walczyć, bo ci, którzy je powtarzają i tak wiedzą swoje.  "Samolub" – powiedzą, gdy zobaczą jedynaka, który jak lew broni swojego nowego rowerka.  Gdyby zobaczyliby w tej sytuacji smyka z trójką rodzeństwa , pokiwaliby ze zrozumieniem głowami i powiedzieli "Nic dziwnego, że walczy o swoje". Polecamy także: Coraz więcej jedynaków Jedynacy nie są ani lepsi, ani gorsi Autorzy książki proponują prosty eksperyment: gdy znajdziesz się w dużej grupie osób, poszukaj tej, która jest najbardziej odpowiedzialna, najlepiej zorganizowana, najpoważniejsza, najrzadziej się spóźnia, nie lubi sporów i dyskusji. To najprawdopodobniej jedynak. - Coś w tym jest.  Mój czteroletni syn w ogóle nie umie się kłócić. Woli się wycofać, tak jakby się bał. A mąż raczej zarwie noc niż zawali termin – mówi mama i żona jedynaka, Iwona. Jedynacy nie są ani lepsi, ani gorsi, lecz po prostu trochę inni, bo mają na koncie inne doświadczenia. Nie muszą z nikim rywalizować o zabawki czy własny kawałek podłogi, więc na ogół potrzebują dla siebie nieco więcej przestrzeni i cenią własną prywatność. Nie muszą dzień w dzień przy pomocy sprytu albo mocniejszych argumentów ustalać "kto tu rządzi", więc tego, jak radzić sobie w konfliktowych sytuacjach muszą się uczyć poza domem. Biorą za...