Dorota Zawadzka ostrzega przed takim nazywaniem narządów płciowych: „Nie róbcie tego dzieciom”

Ostatnio na profilu Anny Lewandowskiej pojawiło się jej zdjęcie z córeczką na korcie tenisowym. Pod fotografią Lewandowska wyliczyła zajęcia, na jakie uczęszcza jej 4,5-latka. Sama zapytała internautów, czy przypadkiem nie przenosi swoich niespełnionych ambicji na dziecko. W komentarzach rozpętała się burza, a temat podchwyciły portale plotkarskie. Wiele osób zarzuciło Lewandowskim, że planując czas dziecku, nie pozwalają mu na zwykłą zabawę. W obronie trenerki stanęła Dorota Zawadzka – jej zadaniem ludzie zbyt pochopnie ocenili całą sytuację. Brak czasu na dzieciństwo? „(...) W przedszkolu tu balet, tam karate (wiadomo). Niemiecki, angielski, dodatkowo w domu hiszpański w formie zabaw. Rowerek, pływanie, pianino. W tym tygodniu jedziemy w góry, a ja właśnie googluję trenera Klary… Chociaż na te trzy dni. No i teatr raz w miesiącu. Przydałyby się jeszcze jakieś zajęcia ze sztuki…” – wyliczała Anna Lewandowska na Instagramie.           Wyświetl ten post na Instagramie                       Post udostępniony przez 𝗔𝗻𝗻𝗮 𝗟𝗲𝘄𝗮𝗻𝗱𝗼𝘄𝘀𝗸𝗮 (@annalewandowskahpba) Trenerka zaznaczyła, że ma pewne obawy. Jako mama chce dać dziecku to, czego sama nie miała, ale boi się, czy uda jej się znaleźć złoty środek między dawaniem możliwości a nadmiarem i presją. Wielu internautów jednoznacznie stwierdziło, że Klara zwyczajnie nie ma już czasu na dzieciństwo, bo każda minuta jej życia została zaplanowana przez ambitną mamę. W obronie trenerki, choć nieoficjalnie, stanęła Dorota Zawadzka. Psycholog poruszona reakcją internautów zapyta rodziców, czym w takim razie jest według nich dzieciństwo: „Siedzeniem w domu? Nic nierobieniem? Graniem w gry na telefonie lub gapieniem się w tv? Bawieniem się zabawkami w...

Zmysł dotyku pozwala poznawać świat – jego formę, strukturę. Małemu człowiekowi ułatwia też odczytywanie emocji, budowanie więzi i relacji. Co jednak, jeśli dziecko nie lubi, gdy rodzic czule dotyka go po policzku lub reaguje płaczem na przytulanie? Jak rozmawiać z dzieckiem o świadomości własnego ciała? Na pytania rodziców odpowiedziała Dorota Zawadzka.  Dotyk jest potrzebny na każdym etapie naszego życia – zaczęła psycholożka. Jest ważny od pierwszego momentu, stąd dziecko po narodzinach kładzie się na matce, w kontakcie skóra do skóry. Dotyk buduje bliskość i poczucie bezpieczeństwa  – dodała ekspertka.    Gdy dziecko nie lubi dotyku – kiedy powinno to nas zaniepokoić?  Nie każdy z nas lubi dotyk. Czy w przypadku najmłodszych jest to coś, co powinno wzbudzić rodzicielską czujność? – Warto po prostu sprawdzać, w jaki sposób dziecko reaguje na dotyk. Jeśli się pręży lub mówi „nie”, to należy zapytać o przyczynę. Ale jeśli zupełnie unika przytulania, płacze lub awanturuje się, to warto sprawdzić, czy nie jest to problem z integracją sensoryczną lub zaburzenie rozwojowe – wyjaśniła Dorota Zawadzka.   Co jeśli dziecko szczypie i drapie dla zabawy?  Mówiąc o dotyku w kontekście najmłodszych, najczęściej mamy na myśli przytulanie, głaskanie lub relaksujące masaże. Co jednak, jeśli to maluch inicjuje dotyk, który dla rodzica bywa bolesny? Jak reagować na szczypanie, drapanie, gryzienie? – Małe dziecko może jeszcze nie wiedzieć, który z dotyków jest przyjemny, czy niesie przyjemność czy ból. Maluch eksperymentuje. Nie należy więc się złościć, ale dać mu wyraźny sygnał, że coś jest dla nas nieprzyjemne. Czasem wystarczy powiedzieć: „Auć, to boli”. Po pewnym czasie dziecko się nauczy, że tak nie wolno – doradzała...

Lata temu Fundacja Rodzić po Ludzku podjęła starania o to, aby porody w Polsce odbywały się w warunkach przyjaznych matce i dziecku. Niestety raporty fundacji pokazują, że choć wiele się już zmieniło na lepsze, ciągle jeszcze pozostaje wiele do zrobienia, a wspomnienia niektórych kobiet podobne są do wspomnień Doroty Zawadzkiej. „Tak jest wygodniej” Jeszcze 30-40 lat temu porody były mocno zmedykalizowane, a kobiety na porodówkach traktowane nie po partnersku, a przedmiotowo. Dorota Zawadzka wspomina, że po źle przespanej w szpitalu nocy doczekała pory śniadania, ale nie dostała go, bo „przed badaniem nie należy się”. W niesympatyczny sposób salowa powiedziała, że o 10 będzie obchód i wtedy przyszła Superniania wszystkiego się dowie. O 10 po badaniu lekarz stwierdził, że nieprędko będzie poród i sobie poszedł. A Dorota Zawadzka uwięziona w koszulinie tuż za pupę i rozciętej do pępka, „bo tak jest wygodniej”, została pozostawiona sama sobie. Niebawem zmierzono jej miednicę, choć badanie to normalnie powinno było się to odbyć kilka tygodni wcześniej. Po badaniu położna orzekła, że pani Dorota może rodzić. Doradziła jej też, że w razie bólu... ma chodzić. Taka prośba to był zgrzyt O 12 kolejny lekarz zbadał panią Dorotę i orzekł, że wysoki poziom stresu przyspieszył poród. Na jakiej podstawie tak stwierdził? Nie wiadomo, bo nie wykonywano żadnych badań, nikt z panią Dorotą nie rozmawiał . O 13 nastąpiło odejście wód płodowych, a o 13:35 na świat przyszedł syn przyszłej Superniani, choć ona raczej oczekiwała córeczki, Basi, ale to nie były czasy, w których można było poznać płeć dziecka w czasie ciąży. „Trzeci skurcz i pozamiatane” – tak narodziny dziecka wspomina pani Dorota. „Po porodzie nie obyło się bez zgrzytu, gdyż nie zgodziłam się, by zabrano synka ode mnie . Uznano mnie za wariatkę i umieszczono wraz z...