Droga córko, mam nadzieję, że twoja droga przez życie będzie inna niż moja

Nie lubisz się przechwalać i często umniejszasz swoje zasługi? Wolisz stać w cieniu lub zbierać pochwały , ale tylko w kameralnym gronie? Nic dziwnego, że tracisz wiarę we własne siły i oceniasz siebie zbyt surowo. Przykazania, które przedstawiamy poniżej, uchronią cię przed fałszywą skromnością i pomogą cieszyć się własnymi sukcesami bez wyrzutów sumienia. Pora popracować na lepszą samoocen ę. Koniec z byciem miłą, akuratną, wystarczającą. Chcemy, żebyś była WSPANIAŁA, w tym, w czym NAPRAWDĘ jesteś wspaniała. 1. Bądź dumna z siebie Jeśli coś ci się udało (własną pracą doszłaś do czegoś), nie bój się o tym mówić. Masz pełne prawo głosić, że w tej dziedzinie radzisz sobie dobrze. Jeśli twój szef ciągle słyszy o sukcesach innych pracowników nie dziw się, że tylko im gratuluje, daje podwyżki i upragniony awans. Socjolog Boris Hartmann twierdzi, że nadmiar nieśmiałości w prezentowaniu własnej osoby jest największą przeszkodą na drodze ku górze. I akurat w tym przypadku, sama rzucasz sobie kłody pod nogi. 2. Ustalaj granice W zakresie pracy czy kontaktów ze znajomymi miej przemyślane różne opcje, np. to, jak często zgodzisz się zostawać po godzinach, ile razy będziesz robić przysługę przyjaciółce. Choć tego typu sprawy wydają się banalne, to z jednej strony kradną twój czas (bo ciągle robisz coś dla innych), a po drugie, są jasnym sygnałem, że stawiasz siebie na drugim planie. Innymi słowy: pozostali czują się ważniejsi od ciebie, a i ty w pewnym momencie zaczynasz wierzyć, że tak jest (a twoja samoocena obniża się). 3. Bądź dla siebie wyrozumiała Nie stawiaj sobie wygórowanych oczekiwań. Jeśli jesteś zmęczona i senna, odłóż napisanie raportu czy sprzątanie domu na następny dzień. Twój organizm potrzebuje wypoczynku , a kiedy go dostanie, będziesz nawet wydajniejsza. Nie chodzi o to, by się usprawiedliwiać, ale by...

Mama 2 dzieci, Laura Muzza, opublikowała na swoim blogu The Mum on the Run wpis dedykowany mamom karmiącym mieszanką mlekozastępczą. Według nas powinny go przeczytać wszystkie mamy, także te karmiące piersią . Powinnyśmy skończyć z wzajemnym ocenianiem i krytykowaniem naszych wyborów! Do butelkowych mam Podjęcie decyzji o niekarmieniu piersią i karmieniu mieszanką to nie bycie samolubną i uznanie swoich potrzeb za ważniejsze od potrzeb dziecka. To robienie tego, co najlepsze, dla ciebie i dla dziecka. Nieszczęśliwe mamy cierpią na depresję , nikt tego nie chce. Rób to, co cię uszczęśliwia, żebyś była szczęśliwa w macierzyństwie i szczęśliwa ze swoim dzieckiem. Nikt nie powinien tego kwestionować. Chcesz spróbować, żeby pomóc maluchowi dłużej spać? Zrób to. Chcesz zamienić karmienie piersią na mieszkankę, bo chcesz wrócić do pracy albo masz już dość siedzenia w domu? Zrób to. Musisz wyjechać, chcesz wyjść wieczorem, masz dosyć? Nie ma w tym nic złego. Jeśli chcesz, żeby twoje ciało należało wyłącznie do twojego partnera, łącznie z twoimi piersiami. Jeśli karmienie piersią nie pasuje do twojego stylu życia. Jeśli od razu wiedziałaś, że to nie jest twój świat, jeszcze zanim urodziłaś dziecko. Żyjesz w zgodzie ze sobą, trzymasz się swoich decyzji. Jesteś wspaniałym przykładem dla swoich dzieci. Jeśli karmienie mieszane ułatwi ci życie, olej to, co inni myślą i po prostu to zrób. Do mam, które przestały karmić z medycznych powodów, z powodu raka, problemów zdrowotnych, niewystarczającej ilości pokarmu, depresji: jesteście bohaterkami. Jeśli czujesz, że coś ci zabrano, jest mi naprawdę przykro, ale wiem, że możesz stworzyć więź z dzieckiem, dać mu swoją miłość i wszystko to, co najlepsze, prosto z głębi twojej duszy. Nikt tego nie ma, tylko ty i twoje dziecko. To, jak je karmisz, nie ma znaczenia. Do mam, które...

Dawno nie czytałyśmy czegoś tak pięknego i prawdziwego, jak ten list do wszystkich matek, zatytułowany "Ciężar macierzyńskiej miłości" . Napisała go Annie Reneau , matka trojga, prowadząca bloga "Motherhood and More". Sama przeczytaj: " Cześć Mamo , być może mnie nie znasz, ale ja znam Ciebie. Chodziłam w Twoich butach (oczywiście powolutku, żeby nóżki mojego dziecka mogły nadążyć). Nosiłam Twoje nosidełko dla dziecka, czułam ciężar mojego rosnącego dziecka wpinający się w biodra i ramiona. Prowadziłam Twój samochód, załadowany kobylastymi fotelikami samochodowymi , wózkami, zabawkami, torbami do przewijania, niekapkami i rozsypanymi chrupkami. Spałam w Twoim łóżku, budząc się wielokrotnie każdej nocy po to, by karmić, koić, odganiać złe sny albo zwyczajnie potwierdzać światu swoją matczyną obecność.  Byłam w niebie i piekle Twojej miłości. Tej miłości – mój Boże, tej miłości . Czasami jest tego zbyt wiele, prawda? Ta miłość i zmartwienia, które za sobą ciągnie. Ta miłość i frustracja, które za sobą ciągnie. Ta miłość i wycieńczenie, które za sobą ciągnie. Ta miłość jest pełna obciążeń, Mamo . Jest ciężka i pochłaniająca, i zachwycająca, i przerażająca. Jest urocza i afirmująca życie, błogosławiona i święta. Miłość matki nie jest łatwa ani na początku, ani w trakcie, ani w ogóle nigdy. To ogromna skrzynia skarbów, załadowana bogactwem i zarazkami, prawdziwie bezcenna. Ale nie jest lekka i nie jest łatwa. Nie możesz mieć tej miłości bez odczuwania jej ciężaru. Te dwie rzeczy są nierozłączne.  Ale te wczesne lata, Mamo, uczynią Cię silną. A siła, której nabierzesz teraz, pomoże Ci nieść tę miłość przez krajobrazy, których nawet się nie spodziewasz. Ta miłość jest wielka i ciężka, ale zaufaj mi, kiedy mówię Ci, że udźwigniesz ją na swoich barkach i przeniesiesz...