Ośmiolatka mówiła wuefiście o bólu, ale on tego nie pamięta. Inaczej przecież nie kazałby kontynuować ćwiczeń… Dziewczynka zaciskała więc zęby i robiła pompki, przysiady, przewroty.... To była ostatnia lekcja tego dnia. Po Amelkę przyjechał tata. Panu Wojciechowi nikt nie powiedział, co się stało. O sprawie poinformował serwis beskidzka24.pl.
O wszystkim dowiedział się od córki. W domu dziewczynka cały czas skarżyła się na ból głowy. W poszukiwaniu choć chwilowej ulgi wyciągała z lodówki wszystko, co mogła przyłożyć do tętniącej bólem skroni. W pewnym momencie Amelka powiedziała, że chce jechać do lekarza.
Zaniepokojony ojciec postanowił jechać z córką do szpitala. Po drodze dziecko zaczęło wymiotować.
Na miejscu lekarz zlecił prześwietlenie głowy. Wynik badania tomografem był jednoznaczny: w głowie dziewczynki był wielki krwiak. Zaczęła liczyć się każda minuta.
Kiedy lekarze organizowali transport do Centrum Zdrowia Dziecka w Ligocie, pan Wojciech zadzwonił do żony. Było ok. godziny 19. Pani Marta właśnie wychodziła pracy, kiedy dowiedziała się, że ma około 10 minut, by pożegnać się Amelką. Bo zaraz karetka zabierze dziecko do szpitala na operację.
„Na salę operacyjną moje dziecko zostało zawiezione około godziny 23. Patrzyłam na zegarek i liczyłam sekundy. Bo liczyła się każda. Krwiak uciskał na mózg i w każdym momencie mógł wyrządzić nieodwracalne szkody. Moje dziecko nie wiedziało, co się dzieje, bo było już wtedy nieprzytomne”, wspomina mama Amelki.
Operacja trwała 3 godziny. Lekarze musieli otworzyć czaszkę i usunąć dwa krwiaki. Po wszystkim rodzice Amelki usłyszeli, że najgorsze niebezpieczeństwo minęło.
Nikt nie spodziewał się, że na drugi dzień okaże się, że życie dziecka wciąż jest zagrożone.
Do południa Amelka czuła się dobrze, ale potem znów zaczęła skarżyć się na ból głowy. Płakała z bólu. Wymiotowała. Traciła przytomność. Lekarze musieli operować po raz drugi. Usunięcie kolejnych krwiaków trwało 4 godziny. Konieczne okazało się przetaczanie krwi.
Trudno wyobrazić sobie, co czuli rodzice Amelki. Nawet po udanej operacji wciąż towarzyszył im strach o dziecko. Na szczęście okazało się, że tym razem wszystko skończyło się dobrze.
Wszystko to wydarzyło się w styczniu tego roku. Teraz Amelka czuje się dobrze. Pomału zapomina o bólu i strachu, jaki przeżyła. Rodzice przenieśli ją do innej szkoły. Dyrekcja szkoły, w której doszło do wypadku mogącego zabić dziewczynkę, nie ma sobie nic do zarzucenia.
Członkowie specjalnie powołanego zespołu powypadkowego uznali, że wypadek na WF-ie nie mógł być przyczyną tak poważnego urazu. Nie stwierdzili też, że wuefista mógłby być w jakikolwiek sposób winny tego, co się stało.
„Czyli co? Amelia może w domu kolejny raz się uderzyła? To kpina jest. Szkoła usiłuje się wymigać. A przecież nikt dzisiaj nie wie, jakie to wszystko może mieć konsekwencje dla naszej córki na przyszłość. Po takich urazach nawet po kilku latach może dojść chociażby do padaczki pourazowej” – mówi pani Marta.
Mama Amelki nie ma pretensji do nauczyciela o to, że na jego lekcji doszło do wypadku. Uważa, że takie rzeczy mogą się zdarzyć. Ale nie rozumie, dlaczego nauczyciel nie opowiedział jej mężowi, co się stało. Nie może też pojąć, że według szkoły… nic się nie stało.
„Ewidentnie nie chcą wziąć odpowiedzialności za to, co się stało, a moje dziecko przez brak szybkiej reakcji szkoły mogło umrzeć. Nie trzeba być lekarzem, aby wiedzieć, że po uderzeniu w głowę należy zgłosić się do lekarza, bo skutki mogą nastąpić nawet po paru godzinach” – pani Marcie, kiedy to mówi, trudno zachować spokój.
Dyrekcja szkoły powołuje się na ustalenia zespołu powypadkowego. Według którego nie doszło do żadnego wypadku.
„Jest nam przykro z powodu tego, co stało się Amelii. Ale, tak jak ustaliliśmy, nie miało to związku ze zdarzeniem na WF-ie. Z naszego protokołu powypadkowego jasno to wynika” – mówi dyrektorka w rozmowie z dziennikarzem portalu beskidzka24.pl.
W protokole napisano, że Amelka i druga dziewczynka „w momencie rozpoczęcia ruchu z niewielką siłą stuknęły się głowami”.
Dyrekcja szkoły zaprzecza też, że los byłej uczennicy kiedykolwiek był jej obojętny.
„Osobiście dzwoniłam do Amelii i wypytywałam o jej stan, o to, czy możemy jakoś w tej sytuacji pomóc” – zapewnia dyrektorka.
Źródło: beskidzka24.pl
Piszemy też o:
Nie zawsze łatwo rozpoznać groźne sygnały, jakie wysyła organizm malutkiego dziecka. Ta mama miała szczęście, bo wiedziała, o czym świadczy kiwanie główką u niemowlęcia. Pokazała w sieci filmik, by ostrzec innych rodziców. Niemowlę kiwa głową? Być może walczy o oddech! Choć delikatne kołysanie i kiwanie główką wygląda uroczo, może mieć poważne przyczyny. Na filmiku poniżej nie widać wcale, że dziecku coś dolega, a tak naprawdę... maluszek z trudem łapie oddech! Nagranie pojawiło się na instagramowym profilu @tinyheartseducation jako ostrzeżenie dla rodziców niemowląt. Dlaczego to niemowlę kiwa głową do przodu i do tyłu? Używa dodatkowych mięśni, by zrobić wdech i wydech. Zaczerpnięcie powietrza z jakiegoś powodu sprawia mu trudność, a kiwanie główką to efekt ogromnego wysiłku. Dziecko ciężko pracuje, by oddychać! Na szczęście mama tej dziewczynki rozpoznała groźne objawy i pojechała z córeczką do szpitala, gdzie w porę zaopiekowali się nimi specjaliści. Wyświetl ten post na Instagramie Post udostępniony przez Tiny Hearts #1 for parents 🙌 (@tinyheartseducation) Piszemy też o: Zaszła w dwie ciąże w odstępie tygodnia. Jak to możliwe? Zakaz reklam operacji plastycznych skierowanych do dzieci Warto reagować! Filmik ze znęcania się nad dzieckiem dowodem w sprawie
„Aby rodzina mogła być razem” jest jedną z misji Fundacji Ronalda McDonalda, a jednym z kluczowych elementów jej realizacji są Domy Ronalda McDonalda – bezpłatne, komfortowe hotele dla rodzin hospitalizowanych dzieci. Dzięki tej inicjatywie rodzice pacjentów, którzy mieszkają z dala od szpitali, mogą być przy swoich pociechach. Już 1 czerwca odbędzie się konferencja poświęcona zagadnieniu bliskości rodziców podczas leczenia małych pacjentów. W spotkaniu może wziąć udział każda chętna osoba. Bliskość rodziny podczas leczenia dziecka Dla dzieci w trakcie leczenia bliskość rodziny jest szalenie ważna: „Bliskość rodziny pomaga dzieciom szybciej wracać do zdrowia i lepiej znosić leczenie, a rodzinie lepiej radzić sobie z poczuciem niepewności i wszystkimi wyzwaniami w procesie leczenia” – podkreśla Katarzyna Rodziewicz, Prezes Zarządu i Dyrektor Wykonawcza Fundacji Wykonawcza Fundacji Ronalda McDonalda. Idea „Aby rodzina mogła być razem” polega na tworzeniu przestrzeni, dzięki której wszystkie potrzeby małego pacjenta i jego najbliższych będą mogły być zaspokojone. Chodzi o przestrzeń infrastrukturalną, ale również emocjonalną. „Fundacja, mówiąc »Aby rodzina mogła być razem«, mówi głosem dziecka i jego najbliższych, w ich imieniu i dla nich tworzy rozwiązania dla publicznej medycyny pediatrycznej” – wyjaśnia Katarzyna Rodziewicz. Konferencja „Aby rodzina mogła być razem” Z okazji 20-lecia Fundacji Ronalda McDonalda już 1 czerwca 2022 roku odbędzie się konferencja pod hasłem „Aby rodzina mogła być razem” – rola bliskości rodziny w czasie pobytu dziecka w szpitalu. Tematem spotkania będzie dyskusja o potrzebie realizowania nowoczesnej, prorodzinnej opieki zdrowotnej w czasie leczenia dziecka w szpitalu. Podczas konferencji zostaną podsumowane wyniki...
Do tragedii doszło w styczniu 2019, w klinice medycyny naturalnej w Poznaniu, gdzie Anna Kołcz przebywała już po raz czwarty. Trafiła tam w związku z wieloma dolegliwościami, wobec których lekarze byli bezradni. Dożylne wlewki z witamin i leku przyjmowała też już wcześniej w Gdyni i Warszawie. Położna skazana Śledztwo wykazało, że pacjentka dostała w kroplówce nadtlenek wodoru w dawce, której skład procentowy wielokrotnie przekraczał przepisaną przez lekarza ilość. Położna zorientowała się, że popełniła błąd, kiedy pani Anna po kilku minutach od podania kroplówki zgłosiła, że gorzej się czuje. Lucyna P. zakręciła kroplówkę, ale było już za późno. Pacjentka zmarła w wyniku ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej. Lucyna P. została skazana na 1,5 roku pozbawienia wolności, zakaz wykonywania zawodu pielęgniarki przez 3 lata i nawiązkę dla męża zmarłej w wysokości 10 tys. zł. Osierociła bliźnięta Kiedy ich mama zmarła, Faustyna i Szymon mieli po 8 miesięcy. Obecnie rodzina Anny Kołcz ubiega się o zadośćuczynienie w wysokości 1,8 mln zł. Mąż zmarłej, Maciej Kołcz dobiega się również renty dla bliźniąt – po 72 tys. zł za czas od 1.02.2019 do końca stycznia 2022, a także po 2 tys. zł na miesiąc aż do osiągnięcia przez nich pełnoletności. źródło: głoswielkopolski.pl Zobacz także: 500 plus na dziecko: zmiany zasad przyznawania w 2022/2023 roku Zabrze: matka zostawiła małe dzieci bez opieki na 2 dni! Dzień Przytulania - co to za święto, skąd się wzięło i kiedy je obchodzimy
