Gdy będziecie płakać ze zmęczenia, przypomnijcie sobie o mnie… – poruszający apel mamy

Tatku, pojedziemy jutro do zoo? Proszę, proszę… – Julcia spojrzała na Jacka błagalnym wzrokiem, a on jak zawsze nie potrafił odmówić. Mała jest typową córeczką tatusia, więc owinęła go sobie wokół palca. Uwielbiam patrzeć, jak się przekomarzają i wygłupiają. Tym bardziej że mam w pamięci trudne początki naszej rodziny.   Jacka poznałam w klubie. Od razu wpadliśmy sobie w oko i przetańczyliśmy razem większość imprezy, a potem zapisałam mu swój numer telefonu szminką na serwetce. Zadzwonił dopiero po kilku dniach, gdy straciłam już nadzieję na to, że w ogóle się odezwie. Poszliśmy na kawę. Jacek opowiadał z zapałem o swoich planach na przyszłość. Prowadził małe studio fotograficzne, gdzie robił zdjęcia do paszportów, ale chciał zostać fotoreporterem i pojechać do Afganistanu. Słuchałam z ciekawością, choć z drugiej strony nie do końca mi się to podobało. Nie widziałam w jego planach miejsca na ślub i rodzinę, a ja właśnie taką miałam wizję przyszłości. Wróciłam z randki trochę zrezygnowana.   – I jak? – napisała mi w esemesie siostra, która była wtajemniczona w moją romantyczną przygodę.   – Sama nie wiem. Fajny chłopak, ale raczej nic z tego nie będzie – odpowiedziałam. – Jego żądza przygody mnie trochę przeraża.   Szczerze mówiąc, myślałam, że na tym się skończy. I pewnie by tak było, gdybyśmy dwa tygodnie później nie wpadli na siebie znów. Tym razem w bibliotece. Chciałam wypożyczyć coś lekkiego, ale kiedy go zobaczyłam, poszłam szybko do działu z książkami historycznymi. Nie wiem, czemu to zrobiłam… Chyba po prostu wstyd mi było przy nim przeszukiwać półkę z romansami. Wyszliśmy z biblioteki już razem. Potem widywaliśmy się coraz częściej i cóż tu dużo mówić – porwała nas namiętność, bo o wielkiej miłości od...

  (function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/pl_PL/sdk.js#xfbml=1&version=v2.3"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, 'script', 'facebook-jssdk')); The cough that killed Riley Hughes *Warning - contains content that some may find distressing*These are the final videos of our beautiful son Riley who passed away from whooping cough on the 17th of March, 2015.I have always kept these videos to myself, as it makes my blood run cold listening to my beautiful boy cough like that. But we are sharing this in the hopes that it will convince just one more pregnant Mum to protect their baby from this disease. I wish I had known about pregnancy vaccination when I was pregnant with Riley.In the beginning, Riley didn't have a "whoop" sound in his cough, but it certainly developed once he was in hospital. If your newborn baby has a cough, and is too young to be vaccinated, please get them checked out by a doctor! Early intervention CAN help.I loved being Riley's Mum for those four weeks. I wish it were longer. Please share to help ensure no more babies die from this disease, which I hope one day will be relegated to the history books.- Riley's Mum x Posted by Light for Riley on 6 stycznia 2016       "To ostatnie chwile naszego pięknego syna Rileya, który zmarł na krztusiec" - napisała na profilu "Light for Riley" mama chłopca, publikując wstrząsający film. Trzy dni po nagraniu tego materiału chłopiec zmarł. Choroba doprowadziła do niewydolności płuc i serca.  "Chciałam zachować ten film dla siebie, ale dzielę się nim w nadziei, że kobiety w ciąży ochronią swoje dzieci przed tą chorobą. Żałuję, że nie wiedziałam o szczepieniu przeciwko krztuścowi, gdy byłam w ciąży z synem (...)...