Gdzie są granice intymności dziecka? Zobacz zdjęcia!

Temat nagości dzieci na polskich plażach powraca co sezon. Część rodziców (ale też bezdzietnych) jest oburzona widokiem maluchów pluskających się w wodzie czy brykających w piasku bez ubrania. Paulina, mama 3-letniej Tosi, jest w tej drugiej grupie – jej zdaniem problem ma ten, kto traktuje ciało kilkulatka jak obiekt seksualny. Jeśli chcecie podzielić się z nami swoimi przemyśleniami, piszcie na adres redakcja@mamotoja.pl . Przecież to jeszcze dziecko! „Dwuczęściowe kostiumy kąpielowe dla kilkuletnich dziewczynek doprowadzają mnie do furii – te mikrostaniczki, jeszcze nie daj Boże w panterkę… Kto coś takiego w ogóle wymyślił?! Komu przyszło do głowy, że 3-4-letnie dziecko powinno się zakrywać?! Pewnie ktoś taki jak kobieta, którą poznałam podczas urlopu... W tym roku postanowiliśmy z mężem, że pojedziemy nad polskie morze. Przez kilka ostatnich lat jeździliśmy do Chorwacji – mieliśmy już trochę dość wody ciepłej jak zupa, zatęskniliśmy za tym chłodkiem Bałtyku… Już pierwszego dnia na plaży przypomnieliśmy sobie, dlaczego wybieraliśmy Chorwację. Po wejściu na plażę dosłownie poraziła nas liczba porozstawianych parawanów. A jeszcze nie było dziewiątej rano! Dobra, trudno. Niech sobie wszyscy żyją, jak chcą – chcą się odgradzać, żaden problem. Rozłożyliśmy się gdzieś w miarę ustronnym miejscu (dwie godziny później było już tak gęsto, że nie byłoby gdzie szpilki wcisnąć), ja weszłam z Tośką na chwilę do wody. Popluskałyśmy się, wzięłyśmy wiaderko i łopatki i zaczęłyśmy stawiać babki z piasku. Tosia była zachwycona. Szybko złapała kontakt z jakąś niewiele starszą dziewczynką, która dołączyła do zabawy. "Może jednak nie będzie tak źle", pomyślałam. Szybko zostałam sprowadzona na ziemię – przez mamę rezolutnej kilkulatki, która dzieliła się z moją Tosią foremkami. Rozmowa zaczęła się...

Gdy widzimy dziecko z nadwagą mówimy – oj jaki uroczy grubasek, pulpecik, pączuszek i zapewniamy jego mamę, że maluch zrzuci zbędny tłuszczyk, gdy tylko zacznie biegać.  Gdy widzimy chudziutkie dziecko, pojawiają się zupełnie inne pytania – a czy on coś w ogóle je, czy wy go na pewno karmicie, lub może jest chory, bo taki chudy i blady? Pytania, kwestionujące nasze wybory odnośnie żywienia i oceniające nas, jako rodziców. Niektóre dzieci mogą jeść obfite i wysokokaloryczne posiłki, a jednak nadal są wyjątkowo szczupłe. Taka ich uroda, która wypływa z genów, przemiany materii, oraz innych predyspozycji, na które rodzice nie mają wpływu. Są oczywiście dzieci, które rzeczywiście mało jedzą i ich szczupła sylwetka wynika z przyjmowania zbyt małych ilości jedzenia. Rodzice, którzy mają chude dzieci, oprócz często negatywnej oceny przez innych, borykają się  także z całą masą innych problemów. Jakich? 8  problemów rodziców chudych dzieci 1.    Kupowanie ubrań – to rzeczywiście bardzo trudne przedsięwzięcie. Dobranie spodni, które będą pasować zarówno obwodem pasa, jak i długością nogawki, to wyzwanie. No i dziecko nie powinno też wyglądać w ubraniu jak strach na wróble. 2.    Pieluszki zawsze spadają – choćbyśmy dociskały rzepy, pieluszki nadal potrafią się zsunąć z małej pupy.  3.    Komentarze ludzi – bardzo krzywdzące i... nudne. Tak, karmię swoje dziecko! Nie, nie głodzę go! Ależ zabawne... 4.    Nikt nie wierzy w jego apetyt – choćbyś wszystkim tłumaczyła, że twoje maleństwo je dużo, ale na bieżąco spala, gdyż ma dobrą przemianę materii, a zamiast siedzenia przed telewizorem wybiera rower i piłkę nożną, nikt ci nie uwierzy. 5.    Wszyscy dokarmiają słodyczami – przecież on jest taki chudziutki! Masz czekoladę, na zdrowie, może choć trochę przytyjesz! Zwłaszcza babcie...