Zobacz, co o gender myśli ta dziewczynka

Trudno nie zacząć od pytania o gender. Nadal błędnie odczytujemy to słowo. Gdy dziecko przychodzi na świat, to rodzice zwykle wiedzą, czy urodziła się dziewczynka, czy chłopiec. To płeć biologiczna. Oprócz niej jest jeszcze płeć społeczno-kulturowa, czyli właśnie gender (z ang. płeć). Gdy kobieta jest w ciąży, często odpowiada na pytanie, czy spodziewa się córki czy syna. Te niewinne pytanie jest emanacją oczekiwań społeczeństwa, które płciom przypisuje konkretne role. Zresztą różne badania potwierdzają, że rodzice, gdy dowiedzą się, jakiej płci będzie dziecko, inaczej zwracają się do przyszłej dziewczynki, a inaczej do chłopca. Gender pokazuje, że kobiety nie rodzą się z naturalnymi skłonnościami do sprzątania i gotowania, a mężczyźni – do polowania czy majstrowania w aucie. Te role narzuca nam społeczeństwo. Oczywiście jest część dziewczynek i chłopców, którym to się podoba, ale nie jest tak, że wszyscy chłopcy kochają auta, a wszystkie dziewczynki lubią różowy. To dorośli mówią dzieciom, że mają się tak a tak zachowywać i że taki a taki kolor przypisany jest do danej płci. Zresztą to się zmienia, bo kiedyś niebieski był dziewczyński, a różowy chłopacki. Dzieci tego nie wiedzą, ale szybko od nas to przejmują. Ograniczając dzieciom wybór, działamy na ich niekorzyść.  Ma Pani na myśli wybór zawodu? Chętniej uczymy się, gdy mamy motywację, jak coś nas pasjonuje. Jeżeli dziewczynka interesuje się motoryzacją, mogłaby rozwijać się w tym kierunku i w przyszłości zostać np. projektantką samochodów. Jeśli jednak usłyszy, że to zajęcie nie jest dla dziewczynek, to może się zamknąć na to, co ją interesowało. Tak samo jest z chłopcami. Być może dlatego nie narodził się jeszcze drugi Janusz Korczak, bo chłopcy słyszą, że zajmowanie się dziećmi jest niemęskie, to zadanie kobiet. Kto studiuje na kierunkach humanistycznych? Kobiety!...

Pokój dziewczynki powinien być pokojem małej księżniczki: różowe ściany, różowy baldachim nad łóżkiem, na półkach lalki w pięknych, balowych sukniach. A co zrobić, jeśli dziewczynka od lalek woli dinozaury, a różowe ściany własnoręcznie zamalowuje kolorowymi kredkami? „Okazało się, że dziewczynki lubię rakiety i koszykówkę, a chłopcy kucyki” – mówi wiceprezes zarządu sieci sklepów Target. Sieć pod koniec lutego wprowadza do sprzedaży kolekcję mebli i akcesoriów dziecięcych, które nie przypisują dzieciom kolorów ze względu na ich płeć. Skąd pomysł na taką kolekcję? Pomysł stworzenia neutralnej kolorystycznie kolekcji pojawił się w trakcie jej kompletowania. Twórcy poprosili dzieci, aby wybrały przedmioty, które im się podobają i które chciałyby mieć w swoim pokoju. Widząc, że dziewczynki wybierają przedmioty, które wybrali też chłopcy, a chłopcy te, które wybrały dziewczynki, stało się oczywiste, że powielane stereotypy nie mają odzwierciedlenia w dziecięcej rzeczywistości. Dziewczynka może mieć na ścianie wieloryba, a chłopiec – pościel w kwiaty! Zobaczcie, jak wyglądają uniwersalne pokoje, w których mogą mieszkać zarówno chłopcy, jak i dziewczynki. Taki kącik zabaw chciałby mieć każdy maluch! Niejednemu rodzicowi zdarzyłoby się przysnąć podczas wspólnego czytania książeczki... W tym pokoju z pewnością mogłaby zamieszkać dziewczynka, która marzy o zgłębianiu tajemnic oceanów. Niebieski nie jest zarezerwowany wyłącznie dla chłopców! Ten pokój to prawdziwy raj dla małych podróżników i miłośników biwaków. Na szczęście, te niedźwiedzie nie są groźne. ;) Polecamy: Różowy dla dziewczynki, niebieski dla chłopca? Odejście od różu dla dziewczynek i błękitu dla chłopców to świetny pomysł! Kilkulatek sam może zdecydować, jakie kolory i wzory mu się podobają – nie powinniśmy zabraniać mu...

Eksperyment zrealizowały norweskie związki zawodowe sektora finansowego Finansforbundet. Chodziło o to, aby pokazać, jak nierówności w nagradzaniu, wynikające z płci postrzegają dzieci: czy to zauważą, czy będzie to dla nich obojętne i czy ostatecznie się na to zgodzą? Okazja była idealna, właśnie niedawno obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Kobiet. Dzieci posmakowały, jak wygląda taki jeden dzień ich pracy. "Co?" - dlaczego dziewczyny dostają mniej? Dzieci wchodzą do obszernej sali, w której na podłodze rozsypano niebieskie i różowe kule. Dostają zadanie: mają je posegregować i wrzucić do szklanych naczyń. Pracują w parach - dziewczynka i chłopiec. Selma pracuje z Martinem, Ask z Victorią, Lars z Felicią, a Molly z Thomasem. Zgodnie, bez zbytniego pośpiechu dzieci biorą się do pracy. Szybko uporały się z zadaniem. Teraz będzie nagroda. Zamykają oczka i wyciągają po nią rączki. Otrzymują wysokie szklanki wypełnione słodyczami. Otwierają oczy i na ich twarzach maluje się zdziwienie. Chłopcy otrzymali szklanki po brzegi wypełnione słodkościami, dziewczynki od połowy mają puste. Cisza i niedowierzanie. " Co?"- wykrztusza w końcu Molly. Lars i Felicia nie wierzą, przystawiają swoje szklanki, ale i tak gołym okiem widać nierówność." Dostałaś mniej, bo jesteś dziewczynką " – mówi do Molly kobieta prowadząca eksperyment. "To dziwne" – odpowiada Molly. "Dziewczyny nie są warte mniej niż chłopcy" "To nie jest w porządku" - mówi Martin. "Wykonałyśmy taką samą pracę, ale nie dostałyśmy za nią tego samego" - dodaje Felicia." Zrobiła tak samo dobrze, jak ja, powinna dostać taką samą nagrodę " - stwierdza Ask. "Dlaczego?"- pyta kobieta. "Bo inaczej jest nie w porządku" - odpowiada chłopiec. "To jest złe, dziewczyny nie są warte mniej niż chłopcy" – dodaje Selma. "To nie ma znaczenia czy jesteś chłopcem, czy dziewczyną" – mówi Thomas. W...