Ida Nowakowska będzie wychowywać syna w wierze katolickiej. Co to znaczy?

Anonimowy mężczyzna podzielił się swoją historią za pośrednictwem serwisu Reddit, a temat szybko podchwyciły brytyjskie media. Autor wpisu na wstępie poinformował, że ucieszył się, gdy para długoletnich przyjaciół poprosiła go o zostanie ojcem chrzestnych ich córeczki – Jane (by nie zostać rozpoznanym, mężczyzna podał nieprawdziwe imię dziecka). Żona jego przyjaciela pochodzi z Filipin (podobnie jak jego żona), z kolei sam przyjaciel nie ma żadnej bliskiej rodziny – nie zaskoczyło go zatem, że to on miałby zostać ojcem chrzestnym dziewczynki. Zaskoczyło go jednak coś innego: kontrakt, który musi podpisać, decydując się na rolę chrzestnego. Umowa dla ojca chrzestnego „Przyjaciel poprosił, bym został ojcem chrzestnym jego nienarodzonej córki. On i jego żona są katolikami. Byłem zaszczycony! Ucieszył się, po czym następnego dnia podrzucił mi kopertę z jakimiś dokumentami” – opisywał mężczyzna. Gdy tylko zajrzał do koperty, ekscytacja przerodziła się w niedowierzanie. Wśród dokumentów znajdowała się prawnie wiążąca umowa i lista absurdalnych wymagań, które musi spełnić jako ojciec chrzestny dziewczynki. Wśród żądań znalazły się: rozważenie przejścia na katolicyzm, podarowanie prezentu na chrzest o wartości co najmniej 354 funtów (ponad 1800 zł), zobowiązanie do dawania z okazji urodzin czy świąt gotówki – w kwocie nie mniejszej niż 177 funtów (ok. 900 zł). To jednak nie wszystko. „Potem było jeszcze gorzej. Oczekują ode mnie, że do 18. urodzin Jane zaoszczędzę przynajmniej 17,700 funtów, które pokryją część czesnych na uczelni wyższej. Jej rodzice pokryją resztę kosztów. Serio?!” – pisał wyraźnie zaskoczony mężczyzna. Lista była jednak o wiele dłuższa. Zgodnie z dokumentami, zostając ojcem chrzestnym, mężczyzna zobowiązuje się m.in. do opieki nad dziewczynką, kiedy jej rodzice będą na wakacjach, a także do...

Na jednym z forów internetowych dla mam wywiązała się dyskusja dotycząca zabobonów. Pewna użytkowniczka forum przytoczyła następujący fragment tekstu: „Matka chrzestna nie może być w ciąży. W przeciwnym razie grozi to odebraniem zdrowia dziecku, które nosi w brzuchu, albo dziecku, które podaje do chrztu – maleństwa mają sobie nawzajem odebrać zdrowie”. Zapytała, czy inne mamy wierzą w ten przesąd. Okazuje się, że zdania są bardzo podzielone. „Wiara w Boga i zabobony wykluczają się wzajemnie” Większość mam odpowiedziała, że nie wierzy w zabobony. Jako argument podawały fakt, iż wiara w Boga i przesądy wzajemnie się wykluczają. Kobiety jednogłośnie twierdziły, że „wierzą w Boga, a nie w zabobony”. Pojawiło się też wiele komentarzy określających wiarę w przesądy jako „komedię”, „głupotę”. „Ale średniowiecze! Oczywiście, że nie!” – napisała jedna z mam. „Ja będąc w trzecim trymestrze ciąży, podawałam dziecko do chrztu. Oboje są zdrowi. Nie należy wierzyć w taki przesąd” – dodała kolejna. Jedna z internautek bardzo trafnie podsumowała temat: „Chrzest to ma być z zasady piękne przeżycie, zmycie grzechu itd., a jednocześnie miałby się przyczynić do odebrania zdrowia dziecku? Totalna głupota”. Mamy podawały też przykłady z własnego doświadczenia negujące ten przesąd: „Ja byłam w ciąży, kiedy zostałam chrzestną. Ani mojemu dziecku nic się nie stało, ani mojej chrześnicy. Co za zabobony”. „Moja kuzynka 15 lat temu miała być chrzestną. Jak się okazało, że jest w ciąży – odmówiła. Urodziła córkę z bardzo poważną wadą serca, dziecko ledwo przeżyło. Także zbiegi okoliczności w takich sytuacjach są częste” – pisała kolejna. „Nie wierzę, ale...” Pod postem pojawiło się też sporo komentarzy mam, które jednak wierzą w takie zabobony lub mają takie osoby wśród...

Po publikacji na naszym profilu na Facebooku tekstu o prezentach na komunię napisała do nas Marta, matka chrzestna chłopca, który w tym roku przystąpi do sakramentu Pierwszej Komunii Świętej. Marta ma dość zasady „zastaw się, a postaw się”, którą co roku kieruje się tak wiele rodzin. Choć stać ją na to, by sprawić chrześniakowi okazały prezent, nie ma zamiaru się wykosztowywać. W końcu komunia to duchowe wydarzenie, nie targowisko próżności. Jeśli chcecie podzielić się z nami swoimi przemyśleniami, piszcie na adres: redakcja@mamotoja.pl. „9-latek nie potrzebuje drogich prezentów. Nie o to chodzi w komunii” „Mój chrześniak idzie w tym roku do komunii. To jedno z tych dzieci, które mają wszystko. Dosłownie: WSZYSTKO. Ma drogi smartfon (chyba nawet lepszy niż jego rodzice), komputer, konsolę, elektryczną hulajnogę. Na Boże Narodzenie dostał drona. Rozumiecie? Dron dla 9-letniego dziecka, które ledwo opanowało tabliczkę mnożenia! Kacper jest jedynakiem, jego rodzice prowadzą własne biznesy, kasy im nie brakuje – robią wszystko, żeby zapewnić mu jak najlepsze dzieciństwo… Ja sama mam własną firmę, nie mam dzieci, mój partner również nieźle zarabia. Żyje nam się naprawdę dobrze i stać mnie na to, żeby kupić chrześniakowi drogi prezent. Nawet drugiego drona. Ale tego nie zrobię, przecież nie zwariowałam! Czytaj także: „Mój syn podliczył koperty z komunii i WPADŁ W SZAŁ. Chciałam zapaść się pod ziemię! Gdzie popełniłam błąd?!” [LIST DO REDAKCJI] Moi rodzice uczyli mnie i siostrę, że pieniądze nie rosną na drzewach. Że na każdą złotówkę trzeba ciężko zapracować, dlatego, zanim ją wydamy, powinnyśmy się dwa razy zastanowić. Pamiętam moją komunię i prezenty – od dziadków dostałam ilustrowaną Biblię z dedykacją (mam ją do dzisiaj!), od chrzestnych zestaw biżuterii – złote kolczyki i wisiorek. Od rodziców wieżę...