Mieszkałam kiedyś na Muranowie w Warszawie. To takie szczególne epicentrum starszych pań, budynków z lat 50. i prania wywieszonego w podwórkach pomiędzy drzewami. Centrum miasta, a jakby wieś lub przynajmniej małe miasteczko. Studiując pracowałam równolegle w radiu. Doba była za krótka, pracy za dużo, a ja miałam mnóstwo siły - młodość. Któregoś pięknego dnia wracając ze studiów, 
W tym moim mikromuranowskim świecie panował klimat szczególny. Była to mieszanina obserwacji i zainteresowania doprawiona ludzkim czujnikiem alarmowym. Pamiętam jak dziś, że kiedyś zanim doszłam do domu dowiedziałam się, że mój chłopak już wyszedł z domu, ma plecak, ale sąsiadki niestety nie wiedzą, co jest w środku. Coż za niedopatrzenie! Jak widać, nie były idealne!
Miejmy jasność: ja je uwielbiałam. Były wyrwane z zupełnie innego świata niż ja. Prawdziwie zaangażowane społecznie. Potrafiły pochwalić za nowe spodnie, bezbłędnie pamiętały kiedy mam sesję, czy był listonosz i jaki list miał do mnie. Ba, potrafiły znaleźć zagubiony list na podwórku i mi go przynieść, zerkając wcześniej na zawartość. Folklor. Musiałam się do nich przyzwyczaić, a one do mnie. Wyprowadzałam się po 10 latach z łzami w oczach i wśród uścisków współmieszkanek. Miały jednak jedną zaletę od zawsze nie zaglądały "w majtki".
Ich naprawdę nie interesowało JAK. Kto z kim - to tak. Ale "jak" było już pewną przesadą. Czy jak koleżanka opowiada Ci o swojej ciąży to pytasz ją "jak"? A nasze Państwo postanowiło zapytać. Wspaniała ustawa o in vitro właśnie o to pyta. Stygmatyzacja w papierach. Po co to komu? Po co Ci wiedzieć, że sąsiad Wojtusia spłodził na kanapie u teściów, Teneryfie, po bożemu lub jakkolwiek inaczej? W jakim celu zaznaczać takie rzeczy w załączniku do aktu urodzenia? Będą lepsi i gorsi? Ktoś powie, że to nie ma znaczenia. To w takim razie, po co to pisać?
Liczyłaś kiedyś, kiedy poczęli ciebie rodzice? A pytałaś "jak"? Nie? Niektórym, na to pytanie odpowie załącznik do aktu urodzenia - wydawany na życzenie zainteresowanego po 18 roku życia i na prośbę sądu. Paranoja.
Moi drodzy, ja wiem, że wg ustawy to załącznik do aktu urodzenia i rozumiem, że co do zasady, dostęp do tych wrażliwych danych będą mieć urzędnicy, ale niestety w tym aspekcie, ja w to państwo nie wierzę. Przy tak silnych emocjach w sprawie in vitro bardzo wątpię w utrzymanie tych danych w tajemnicy, szczególnie w mniejszych miejscowościach, gdzie nie jesteśmy tak anonimowi. Rozumiem , że celem jest "zapewnienie" każdemu dziecku ojca. Niemniej bez in vitro wystarczy wpisać NN. Na siłę nie zapewnimy ojców, a jak rozumiem, do tego dąży prawo.
Zobacz też: Kalkulator daty zapłodnienia
Australijska mama nie wytrzymała. Kolejne pytania dotyczące jej bliźniąt Delphi i Cheska doprowadzały ją niemal do szału. Codzienne rozmowy przerobiła w zabawną listę odpowiedzi. To piękne zdjęcie to oczywiście tylko pstryczek w nos dla ciekawskich, ale czy czasem każda z nas nie ma ochoty na taką wywieszkę? Annie Nolan, blogerka i matka trojga dzieci, stworzyła dwie kartki pełne złośliwych ripost na najczęściej zadawane jej pytania. Zdjęcie swoich maluchów pokazała w sieci, gdzie natychmiast stało się hitem. Chyba każda mama, a szczególnie mamy bliźniąt wiedzą, że wychodząc na spacer z dzieckiem , należy przygotować się na serię pytań, porad i niezbędnych sugestii. Zasady postępowania w obliczu porad i pytań Reakcja z humorem Można, jak Annie, zareagować z uśmiechem i przekąsem. W końcu nie ma co szarpać swoich nerwów. Nie polecam oczywiście wychodzenia z kartką z przygotowanymi odpowiedziami. Warto rozmawiać z ludźmi, ale czasem każdy ma dość. Lekka złośliwość z uśmiechem na twarzy pomoże rozładować atmosferę. Przykłady: Podobny do ojca? Niemożliwe!! Jakim cudem?? Nie ma butów, bo mnie niestety nie stać. (Tu promienny uśmiech) Czapki nie ma, bo teściowa zabroniła nosić. Reakcja w stylu aspołecznym W takiej chwili reagujemy na pilny telefon, poszukujemy czegoś w torbie, z przerażeniem zerkamy na zegarek, oddalając się szybko i żwawo. Udajemy nieobecną, lekko zagubioną i z całą pewnością spóźnioną. Dla wzbudzenia społecznego współczucia wspominamy, że teściowa już czeka z obiadem. Podstawą jest jednak niewdawanie się w głębokie dyskusje. Nie oponujemy, nie opowiadamy o najnowszej książce, w której napisali, że stare metody nie mają racji bytu, nie opowiadamy o doświadczeniu swoim lub przyjaciółek. To wszystko nie ma znaczenia. Na ławce w parku zawsze jesteśmy przegrane....
„Mamo dziś w przedszkolu Staś zwymiotował”. W pierwszej chwili myślisz sobie biedne dziecko, ciężka sprawa, nagle się źle poczuł, bez mamy był z pewnością przerażony. Jednak po chwili pojawia się lęk. W sumie to, co temu dziecku jest i czy zaraziło moje... zatrucie, rotawirus, norowirus? Nagle okazuje się, że dziecko zwymiotowało, bo dostało tak mocnych skurczy podczas ataku kaszlu , ale to nie koniec historii. Okazuje się, że siostra malucha jest chora na grypę i że Staś chyba też jest chory, bo dziś cały dzień źle się czuł i wczoraj też... Narasta wściekłość i żal Pojawia się współczucie i żal, bo dziecko cierpi. Pojawia się przekonanie, że rodzice tego dziecka nie chcieli zarobić krzywdy ani temu, ani żadnemu innemu dziecku. Jednocześnie jednak narasta wściekłość i żal, gdyż po raz kolejny chore dziecko przychodzi do przedszkola . Pewna mama postanowiła opisać swoją historię i zaapelować do rodziców. Większość z nas mogłaby się podpisać pod jej słowami: "Miał tak mocny kaszel, że aż zwymiotował, jego siostra jest chora na grypę, więc pewnie dlatego." Moja krew zamarzła w żyłach i już wiem, że po drodze warto zahaczyć o aptekę, bo oczami wyobraźni już widzę wieczorem gorączkę. Kilka godzin później myślę, sobie, że chyba zagram w lotka, bo moje przeczucie mnie nie oszukało . Jest gorączka! Mój syn chorował 11 dni na grypę. Mój mąż musiał na 4 dni wziąć bezpłatny urlop, a pozostałych dzieci nie widziałam przez tydzień. Zarządziliśmy kwarantanne i każdy przebywał w swoim pokoju, by ograniczyć maksymalnie rozprzestrzenianie się zarazków. Opłaciło się, pozostałe dzieci nie zachorowały. Jednak ja konam. Bolą mnie węzły chłonne boli mnie całe ciało , jestem maksymalnie zmęczona i bez względu na to ile wypiłam kaw, potykam się o własne nogi, mam takie skurcze ciała podczas kaszlu, że muszę nosić...
Chociaż Główny Urząd Statystyczny nie przedstawił jeszcze oficjalnych danych dotyczących urodzeń w 2016 roku, już teraz możemy przypuszczać, że ubiegły rok był rekordowy! Rośnie liczba urodzeń W wywiadzie dla TVP Info Elżbieta Rafalska, minister rodziny, pracy i polityki społecznej, poinformowała, że w 2016 roku na świat przyszło 15 tysięcy więcej dzieci niż w 2015 roku (w 2015 roku urodziło się 370 tysięcy maluchów, a szacowana liczba urodzeń w 2016 roku wynosi 383-386 tysięcy). Jeśli te dane się potwierdzą, będzie to najlepszy wynik od kilku lat! Według Rafalskiej tak duży wzrost urodzeń jest wynikiem programu 500 plus. "Realizacja rządowego programu 500 plus przynosi spodziewane efekty. Porównując listopad roku 2016 do roku 2015 w skali całego kraju, urodziło się ponad 5 tys. dzieci więcej" – powiedziała Rafalska. Czy wzrost liczby urodzeń to efekt 500+? Już w sierpniu pisaliśmy o rekordowej liczbie narodzin w pierwszym półroczu 2016 roku , w porównaniu z ubiegłym rokiem. Według naszych czytelniczek dodatkowe 500 zł nie ma jednak wpływu na liczbę urodzeń w Polsce. Przeczytajcie, co napisały pod artykułem: "Żadne 500+nie zmusi mnie do zajścia w ciążę. Mam swoje dzieci i rząd nigdy nic mi nie dał, jak zaszłam w ciążę, zostałam zwolniona z pracy, a macierzyńskie też nie miałam wypracowane takie były czasy" – Maja "Mam 36 lat, dobrą pracę. Dobrą pracę ma także mój mąż. Jestem w pierwszej ciąży. Nie z powodu 500+, a z tego, że już najwyższy czas. Na pewno nie wpłynął na to program. Wiele zamożnych rodzin też raczej nie kieruje się nim w podejmowaniu decyzji o pierwszym czy kolejnym dziecku. Dzieci to nie biznes . Mamy je, bo chcemy je kochać" – AB "Myślę, że więcej urodzeń nie jest wynikiem programu 500+, a efektem programu in vitro finansowanego za rządów PO!!!" –...
