Jola Mróz z „Warsaw Shore”: „Nigdy nie otrzymałam ani złotówki na córkę”

Czułam się samotna, tak potwornie samotna. Chciałam wreszcie mieć kogoś do kochania. Moi rodzice wyjechali za granicę, kiedy miałam zaledwie osiem lat, zostawiając mnie pod opieką babci. To ona dawała mi poczucie bezpieczeństwa i zaoferowała bliskość.   Mama i tata tylko przysyłali prezenty i pieniądze na moje utrzymanie. Babcia zmarła na wylew krótko po moich dwudziestych pierwszych urodzinach. Świat mi się wtedy zawalił. Rodzice zaproponowali, żebym przeprowadziła się do nich do Niemiec, ale stanowczo odmówiłam. Za późno! Powinni mnie do siebie zabrać, kiedy byłam jeszcze mała. Jako dorosła kobieta, nawet tak młoda, nie potrzebowałam już od nich niczego oprócz pieniędzy. Na przykład na studia, kursy czy szkolenia.   Nie zamierzałam odnawiać ani tym bardziej zacieśniać relacji z rodzicami, ale chciałam mieć kogoś bliskiego. Dlatego rzuciłam się w wir romansów. Przyjaciółki myślały, że u przypadkowych partnerów szukałam miłości, intymności czy ciepła. A ja chciałam tylko jednego. Pragnęłam, by jeden z nich dał mi dziecko, które byłoby moje i tylko moje. Niech mnie zapłodni, a potem sobie zniknie.   Specjalnie tak to załatwiałam, żeby się nie wiązać, nie robić im żadnych nadziei. Kiedy wreszcie test ciążowy pokazał dwie kreski, skakałam pod sufit z radości. One pokazały mi, że mam dla kogo żyć i teraz wszystko nabierze sensu.  Dlaczego uznałam, że najlepszym lekiem na samotność będzie macierzyństwo, a nie związek z mężczyzną? Nie mam pojęcia. Po prostu tak czułam. Pragnęłam trzymać w ramionach swojego synka albo córeczkę, a nie swojego mężczyznę. Może to wina tego, że nie miałam w dzieciństwie odpowiednich wzorców? Jako mała dziewczynka nie mogłam obserwować mamy i taty, w roli kochającej się pary, i uczyć się przez przykład.   Miałam obok siebie tylko kochającą babcię. Być może dlatego właśnie uznałam,...

Bardzo kocham wszystkie nasze dzieci, dlatego ze wstydem wspominam dzień, kiedy Irena powiedziała mi o kolejnej ciąży. Wczoraj moja córka wraz z zięciem sprawili nam nie lada niespodziankę. Wpadli do nas zaraz po pracy, choć rzadko im się to zdarza, bo normalnie są bardzo zajęci. – A co to, ktoś umarł? – zdziwiłem się, widząc ich w drzwiach. – Wręcz przeciwnie, tato – roześmiała się Kasia. – Przyszliśmy wam tylko powiedzieć, żebyście na czerwiec przyszłego roku nie robili żadnych większych planów, zagranicznych wojaży czy czegoś takiego… – A czemu? – zainteresowałem się. Nie żeby coś takiego przeszło mi nawet przez myśl, bo latem i tak jeździliśmy z Ireną tylko na działkę. Za granicą to najdalej byliśmy w Bułgarii, jeszcze w poprzednim ustroju. – Bo będziecie potrzebni mi tutaj, na miejscu – Kasia i Michał popatrzyli porozumiewawczo po sobie. – Przy bawieniu wnuka albo wnuczki! Strasznie się ucieszyliśmy się, bo czekaliśmy na taką wiadomość od lat Ale młodzi, jak to młodzi, najpierw czekali, aż dostaną stałą pracę, potem, aż się dorobią, wezmą kredyt na mieszkanie… Tymczasem czas leci, człowiek nie staje się młodszy, a i ja, i Irenka chcieliśmy jeszcze pobawić wnuka, zabrać go na ryby albo na wakacje nad morzem… Kasia natychmiast zabarykadowała się z matką na sofie i zaczęły rozmawiać o tych wszystkich szczegółach ciąży – trymestrach, mdłościach – które nie są żadnemu facetowi potrzebne do szczęścia. Zabrałem więc zięcia do piwnicy, w której mam urządzony niewielki warsztacik, i gdzie w starym kredensie, w tajemnicy przed Irenką, trzymam nalewkę na wyjątkowe okazje. To teraz miałem jak znalazł, żeby oblać dobre wiadomości! – Jak tam, chłopie? – zapytałem Michała, kiedy już rozlałem rubinowy płyn do kieliszków. – Zdenerwowany? – Może trochę – przyznał zięć. – Ale tyle...

Kilka miesięcy temu Anna oznajmiła za pośrednictwem nagrania na InstaStories, że rozstała się ze swoim partnerem i „została z dziewczynkami sama”. Dziennikarka opowiedziała, jak teraz wygląda jej życie. Czy samotna matka w show biznesie różni się od zwykłej Polki? Ania przyznała, że musiała nauczyć się bycia samowystarczalną na różnych płaszczyznach: emocjonalnej, logistycznej i finansowej.  Samotne macierzyństwo Ania w jednym z wywiadów wyznała, jak wygląda jej życie jako samotnej mamy : „Nie mam poczucia misji, nie chcę niczego odczarowywać. Zostałam nauczona, żeby żyć tak, jak chcę, i nie przejmować się opiniami. Rozstanie było cenną lekcją życia w pojedynkę, bycia samowystarczalną – i emocjonalnie, i logistycznie czy finansowo”. Samodzielna kobieta? Dziennikarka świetnie radzi sobie jako samotna mama . Przyznała jednak, że gdy potrzebuje pomocy – prosi o nią swojego tatę. W opiece nad dziećmi pomaga jej także niania. „Staram się być, ale jeśli nie umiem czegoś zrobić, proszę o pomoc mojego tatę, który mieszka niedaleko, albo Janka, tatę Tosi. No i oczywiście pomaga mi niania . Jestem zadaniowa, gdy mam coś do zrobienia, robię to. Nie zastanawiam się, czy to łatwe, czy trudne, czy sprawiedliwe, że muszę to robić sama. Nie żyję w poczuciu krzywdy. Wiem, że miejsce, w którym się znajduję, to wynik mojego działania. Co oznacza też, że mogę się znaleźć w każdym miejscu, i to daje nieprawdopodobną siłę” - powiedziała Ania.         Wyświetl ten post na Instagramie.                   właśnie wybieram zdjęcia nowych modeli 👗 szykujemy dla Was z @loriini.pl fajny drop.. nowe sukienki 💥 jak Wam się podoba Jasmine w beżu? Miłego popołudnia Wam życzę 💋 u mnie pracowicie! #newdress #loriinibrand Post udostępniony przez Ania...