Kim jest Karolina Elbanowska, która wystąpiła w „Sprawie dla reportera” w roli eksperta?

Mama chorego chłopca płakała na wizji, gdy obecna w studio prawniczka sugerowała, że jako kochająca matka powinna usunąć ciążę. Wraz z końcem programu nie skończył się jednak wcale koszmar rodziców Eryka – teraz zamiast pomocy dostają mnóstwo obraźliwych komentarzy pod swoim adresem. Afera w „Sprawie dla reportera”: rodzice chorego dziecka zdruzgotani Mamie chłopca puściły nerwy, gdy mecenas Maria Wentlandt-Walkiewicz pouczyła ją, iż lepiej by było usunąć ciążę, niż skazywać dziecko na cierpienie . W dodatku powiedziała to przy 8-letnim Eryku! Jego mama płakała i krzyczała, że nie miałaby sumienia spojrzeć sobie w oczy. I chociaż wiele osób krytycznie odniosło się do wypowiedzi prawniczki, to niestety mama Eryka także zaczęła czytać o sobie oburzające komentarze. „'Matka wariatka', 'matka histeryczka'. Dodatkowo są wypowiedzi, że zrobiłam synowi krzywdę, że nie powinnam była go urodzić. Szczerze mówiąc, liczyłam na pomoc, a do dziś nie mogę się pozbierać. Myślałam, że program pomoże nam zebrać fundusze na leczenie Eryka. Tymczasem przeżywamy traumę” – powiedziała mama chorego dziecka w wywiadzie dla serwisu kobietaxl.pl. Rodzice Eryka od kilku lat walczą o życie synka i zbierają pieniądze na bardzo drogie leczenie w USA. Ale po programie „Sprawa dla reportera” zbiórka pieniędzy ani drgnęła – zamiast pomocy jest hejt. Niektórzy internauci insynuują nawet, że koszty operacji zostały zawyżone. „Jesteśmy zdruzgotani tym programem, bo tylko nam zaszkodził, zamiast pomóc. To była jakaś cyniczna gra, nie wiem tylko w jakim celu prowadzona” – podsumowała mama Eryka. Zbiórka na leczenie Eryka trwa. Źródło: kobietaxl.pl Zobacz też: Ewa Minge dokonała aborcji. Inaczej umarłaby razem z płodem Wzrasta poparcie dla legalnej aborcji do 12 tygodnia ciąży Aborcja w Polsce: kiedy jest legalna?

Do przykrej sytuacji doszło w programie „Sprawa dla reportera”. Do rozmowy zaproszono rodziców chorego na serce Eryka, którzy zbierają pieniądze na kosztowne leczenie synka. W pewnym momencie matka chłopca i obecna w studio prawniczka zaczęły na siebie krzyczeć, polały się łzy. Matka chorego dziecka powinna usunąć ciążę? Rodzice Eryka walczą o jego życie. Szansą są operacje serca w USA, których łączny koszt to ok. 9 milionów zł. W programie „Sprawa dla reportera” z 9 grudnia dyskutowano o stanie zdrowia chłopca. Spokojną rozmowę przerwały jednak mocne słowa zaproszonej prawniczki – mecenas Maria Wentlandt-Walkiewicz zasugerowała, że matka powinna kilka lat temu usunąć ciążę, by nie skazywać syna na cierpienie. „Ja nie mogę patrzeć na Eryka, bo on cierpi. I temu dziecku bezapelacyjnie trzeba pomóc. Co do tego nie mam żadnych zastrzeżeń. Matka, która kocha dziecko, to musi się zastanowić, jaki mu ewentualnie gotuje los. I wie pani co, zastanawiam się, czy jako matka wtedy nie podjęłabym innej decyzji. Bo kocham dziecko i nie chciałabym, żeby na moim dziecku eksperymentowano” – powiedziała mecenas. Zdenerwowana mama dziecka odwołała się do swojego sumienia: „Nie miałabym sumienia, nie mogłabym spojrzeć sobie w oczy!” – odpowiedziała. „A ma pani sumienie patrzeć w oczy cierpiącemu dziecku?” – brnęła dalej Wentlandt-Walkiewicz. Zaskoczona całą sytuacją Elżbieta Jaworowicz próbowała uspokoić mamę Eryka, która chwilę później zalała się łzami. Jak powiedziała dziennikarka, jej samej brakuje kompetencji, by oceniać decyzje rodziców chorego dziecka. Opinie na temat słów prawniczki były podzielone: część internautów po programie chwaliła panią mecenas za wypowiedzenie wprost tego, o czym wiele osób myśli. Inni nie zostawili na niej suchej nitki za kompletny brak empatii i podcinanie skrzydeł rodzicom, którzy od lat walczą o...

Do dziś nie potrafię zrozumieć, co moją mamę trzymało przy ojcu? Miłość, przywiązanie, przysięga małżeńska? A może nie chciała, by dzieci wychowywały się w rozbitej rodzinie? A ja wam mówię – lepsza rozbita niż taka jak moja! Przez wiele lat musiałam wysłuchiwać, jak matka wyciera sobie usta naszą rodziną. „Nie odejdę od niego, nie mogę odebrać dzieciom ojca, nie wybaczyłyby mi tego...” – tłumaczyła przyjaciołom i dziadkom, a mnie aż zbierało się na wymioty, gdy to słyszałam. „G**no prawda, mamo!” – miałam ochotę krzyczeć. „Kłamiesz! Nigdy od niego nie odejdziesz, bo się boisz. I nie o nas, lecz o siebie. Będziesz przy nim warować jak pies, choćby miał cię zatłuc na śmierć!”. A jednak nigdy nie powiedziałam, co o niej myślę Nie rzuciłam w twarz oskarżeniami. Tylko trwałam przy niej, jak ona przy nim. Gdy posiniaczona nie mogła podnieść się z łóżka, przejmowałam domowe obowiązki: sprzątałam, prałam, wyprawiałam młodsze rodzeństwo do szkoły, pilnowałam, żeby odrobiły lekcje. Udawałam, że mama śpi zmęczona, choć pewnie domyślały się prawdy. Dzieci w takich rodzinach jak nasza szybko dojrzewają. Gotowałam lekkie zupy i karmiłam ją przez słomkę, gdy nie była w stanie gryźć poranionymi ustami. Nieraz podawałam jej telefon i patrzyłam, jak drżącymi rękoma próbuje wybrać numer alarmowy, a potem jak zwykle się rozłącza. Potem wkurzona sama próbowałam wezwać policję, ale matka wyrywała mi aparat z rąk i rzucała w kąt. – Nie możesz nam tego zrobić – szeptała. – Jakim nam? – przyglądałam się jej zrezygnowana. – Zabije nas, zemści się – dodawała czasami. On nie zawsze był taki. Ona także kiedyś była inna Jeszcze pamiętam, jak się kochali. On pomagał jej w domu – mył naczynia, gdy ona gotowała obiad – przynosił łakocie z cukierni, a ona śmiejąc się, groziła, że kiedyś się przez...