Każda kobieta chciałaby usłyszeć coś takiego od swojego męża... Panowie, uczcie się od Ryana Goslinga!

Byłbyś w stanie sobie wyobrazić, że nie masz dzieci? – Nie! Ale to dla mnie nic nowego. Przypomniałem sobie ostatnio, że gdy w czasach licealnych biskup pytał mnie, czy chcę pójść do seminarium, odpowiedziałem, że wolę, tak jak moi rodzice, mieć dzieci. Nie wiedziałem wtedy tylko, kiedy to miałoby się stać. No ale los uśmiechnął się do mnie podwójnie: zostałem ojcem w młodym wieku i po raz kolejny całkiem niedawno, bo parę lat temu. Widzisz różnicę pomiędzy tymi ojcostwami? – Tak i to wielką. Młodemu człowiekowi wydaje się, że każdy dzień trzeba wypełniać po brzegi, zasuwać, wymyślać, bo jeśli tego nie zrobi, to na pewno coś straci. Moja starsza córka, Anastazja, przeżyła ze mną dzieciństwo dość ekstremalnie. Tym bardziej, że było to na przełomie lat 80 i 90, czyli w czasie, który był tylko zarabianiem na przeżycie. Broń Boże na życie. Jakie życie? Tym bardziej, że byłeś wtedy samotnym ojcem? – Nastka była ciągle ze mną, a ja przeżywałem taki szok, że nie jadłem i prawie nie spałem, bo jedno mrugnięcie córeczki stawiało mnie od razu na równe nogi. I wszystko musiało chodzić jak w zegarku. W szwajcarskim zegarku. Córka była ze mną w teatrze, na próbach, w bufecie, garderobie, ciągle gdzieś pod pachą. Chodziliśmy na spacery, czytałem jej książki, usiłowałem gotować. Pamiętam prane w kółko, gotowane, suszone i prasowane pieluchy tetrowe. I jedyną paczkę jednorazowych, które mój brat Radek przywiózł z Wiednia dla dziecka o wadze 10 kg. A Anastazja dopiero co się urodziła. No, ale kto by to wtedy rozważał. Założyłem. Weszła cała, aż po szyję (śmiech). Skoro mówisz o młodszym od ciebie o 7 lat Radku – czy jego pojawienie się na świecie było dla ciebie próbką ojcostwa? – No jasne. Od 7. roku życia nie rozstawałem się z wózkiem, w którym leżał, a potem siedział mój braciszek. Bywał ze mną wszędzie i nie...

Maciej Stuhr – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i kabaretowy. Tata pełnoletniej Matyldy i dwuletniego Tadeusza. Właśnie ukazał się zbiór jego felietonów pt. „Tata Tadzika” publikowanych w „Zwierciadle”, w których dzieli się z czytelnikami refleksjami na temat tacierzyństwa. Książkę zilustrowała Zuza Miśko.   Aleksandra Sobieraj: Czy jest Pan nowoczesnym ojcem? Maciej Stuhr: Czy ja wiem? Lubię różne gadżety i ułatwiacze życia, ale w kwestii wychowania jestem chyba dość staromodny. Ostatnio czytam synowi „Koziołka Matołka” z niemal identycznej książeczki, jaką sam miałem w dzieciństwie. Świat cyfrowy z pewnością go pochłonie prędzej czy później, więc od rodziców może dostać trochę tradycji . Dojenie kóz i takie tam. AS: Tadzik dostał chyba imię po swoim pradziadku? Czy uważa Pan, że imiona przekazywane w rodzinie niosą coś z sobą?  MS: Tak, to miła tradycja. Może to zabrzmi pompatycznie, ale człowiek ma poczucie, że zatacza się jakiś "krąg życia". AS: Co Średni Stuhr najbardziej lubi robić z Młodym Stuhrem? MS: W tej chwili jesteśmy na etapie rozmów, gdyż Tadzik zaczął gadać jak najęty, więc rozmawianie z nim to czysta rozkosz. Muszę go pochwalić, że jest niezwykle sprawny językowo . Bardzo szybko załapał trudne reguły języka polskiego, pięknie odmienia rzeczowniki i czasowniki, mimo że dopiero skończył dwa latka . AS: Niemowlak ociepla wizerunek mężczyzny. Prawda czy fałsz? MS: Och tak, bardzo! Mimo że jako aktor doświadczyłem w życiu dowodów sympatii nie raz, to gdy pojawiam się gdziekolwiek z synkiem, to już jest prawdziwa sensacja! Zwłaszcza panie bywają zachwycone i szeroko się do nas uśmiechają. AS: Bez czego chciałby Pan wychować Tadzika? MS: Na razie próbujemy wychowywać go bez nadmiaru elektroniki , choć mamy świadomość, że będzie to krótka i jednak przegrana walka. Ale póki się...

Kiedyś był "pozytywnym świrem" zdarzało mu się kupić bilet do Hawany i polecieć na cały miesiąc, mając na podróż jedynie 100 dolarów w kieszeni. Przyznaje, że kiedyś "łobuzował" w kwestiach damsko-męskich. Jednak odkąd poznał Romę Gąsiorowską i założył rodzinę, zmienił się całkowicie. Tak o sobie opowiada Michał Żurawski , jeden z najbardziej utalentowanych aktorów. "On nie gra ról, tylko staje się swoimi postaciami" – tak mówią o nim reżyserzy. Praca jest dla niego ważna, ale ważniejsza jest rodzina. – Kiedyś byłem wybuchowy, ale dzięki żonie zaczynam ogarniać swoje emocje. Niestety zdarza mi się jeszcze dużo przeklinać – zdradza aktor dziennikarce magazynu "Party". I dodaje: – Przy dzieciach staram się być lepszą wersją siebie. Jakim jest ojcem? Lubianym przez dzieci. – Ostatnio mój 6-letni syn Leon powiedział: "Tato, jesteś naprawdę fajny" – opowiada. Gdy chłopcy byli mali (aktor ma dwóch synów – Leona i Klemensa, oraz córeczkę Jadwigę), wstawał w nocy , by zmieniać im pieluchy i przygotowywać mleko. Teraz, gdy urodziła im się córeczka stoi trochę z boku, ale nie dlatego, że nie chce się angażować w opiekę nad dzieckiem. – Roma czuje z Jadzią tak silną więź, że praktycznie nie daje nic przy niej robić – zdradza "Party". Michał Żurawski ma świadomość, że nie jest z nim łatwo żyć, bywa uparty jak osioł , ale jego żona potrafi do niego dotrzeć. – Zostałem absolutnie zdobyty przez moją żonę – zdradza. Aktor nie tylko gra w wielu filmach – ostatnio zagrał w filmie "Miasto 44" , ale prowadzi również (wspólnie z żoną) studium aktoRstudio (w którym m.in. przygotowuje młodych ludzi do egzaminów do szkoły teatralnej i filmowej). Uprawia sport , znany jest także jako uzdolniony grafficiarz. Na pytanie, czy łatwo łączyć życie zawodowe z prywatnym ( Roma Gąsiorowska jest również niezwykle zdolną aktorką), odpowiada:...