Koszmar w domu dziecka: bicie, wyzwiska, zabieranie pieniędzy

Patrzyłam, jak odchodzi korytarzem, modląc się, żeby choć raz spojrzał na mnie. „Jeśli się odwrócisz, powiesz, że przepraszasz, że wszystko się zmieni, jeszcze cofnę tę przeklętą decyzję. Tylko to powiedz!” – myślałam. Ale nie obejrzał się ani razu. Zamiast jego zapewnień usłyszałam pytanie dyrektorki:   – Wejdzie pani na kawę? – A powie mu pani, że czekam? – odpowiedziałam. – Nie. Już państwo zdecydowali, że Marek wraca do domu dziecka. Nie można mieszać mu w głowie. Klamka zapadła. – Tak, ale… Boże… – schowałam twarz w dłoniach.   Ta kobieta miała rację. Po dwóch latach walki o Marka podjęliśmy tę najgorszą, najtrudniejszą ze wszystkich życiowych decyzji. Oddaliśmy go z powrotem do domu dziecka, wiedząc, że w wieku 11 lat ma nikłe szanse na znalezienie rodziny, która zechce się nim zaopiekować. A jeśli nic się nie zmieni, to za dwa lata ten ciemnowłosy chłopczyk trafi do poprawczaka. I będzie, jak jego ojciec i dziadek, zdemoralizowanym wyrzutkiem społeczeństwa. Zależało nam na adopcji rodzeństwa W progu przywitała mnie Joasia. Dygotała na całym ciele.   – Odwiozłaś go? – zapytała.   – Tak – kucnęłam przy niej.   Uchodziła za bardzo wysoką ośmiolatkę, teraz jednak wydała mi się taka malutka. Malusieńka… Przyciągnęłam ją do siebie, próbowałam przytulić, ale nie pozwoliła mi na to. Odsunęła się ode mnie, odwróciła plecami i poszła do swojego pokoju.  Przemknęło mi przez głowę, że zachowuje się jak jej brat . Po chwili usłyszałam szczęk klucza w zamku i silne pchnięcie wiecznie zacinających się drzwi.   – Trzeba je będzie naprawić – stwierdził nienaturalnie lekkim tonem mój mąż. – Kupiłem mleko. Asiu, robimy naleśniki! Spojrzał na mnie. Otarł łzę z mojego policzka.   – Wiesz, że musieliśmy –...

Wstrząsająca jest zarówno relacja matki, która porzuciła troje swoich dzieci, jak i opowieści jej dwóch synów i córki. Kobieta twierdzi, że dzieci ją wyzywały, nie wpuszczały do domu i zabierały pieniądze. Ubolewa też nad tym, że jest wytykana palcami z powodu homoseksualizmu syna. Zdaniem trójki nastolatków zaś matka ich biła i poniżała. Teraz postanowiła się ich pozbyć. Matka oddała dzieci do domu dziecka, bo „nie były normalne” Sprawę nagłośniono w programie „Uwaga! TVN”. Z rozmowy z matką wynika, że kobieta nie wytrzymała ciągłych upokorzeń ze strony swoich dzieci.  „Ja już naprawdę nie dawałam sobie rady z tym wszystkim. (...) To już było za późno [na pomoc specjalistów]”, powiedziała pani Małgorzata pytana przez dziennikarkę o to, dlaczego przed oddaniem dzieci nie skorzystała z porad psychologów czy terapeutów. Według jej relacji dzieci ją wyzywały i w końcu zakazały jej wstępu do domu, co potwierdza także ich babcia. „Były problemy wychowawcze. Dzieci nie słuchały się mnie. Słuchały się ojca, bo on ich przekupywał drogą elektroniką i pieniędzmi” – przekonuje matka. Ojciec dzieci pracuje w Anglii. Dzieci pani Małgorzaty mają 14, 16 i 18 lat. Twierdzą, że lepiej im w domu dziecka niż w domu rodzinnym. Pytane o to, czy kochają matkę, odpowiadają, że nie. Dziennikarzom opowiedziały o przemocy , obelgach oraz o tym, jak ich matka trwoniła wszystkie pieniądze, gdy one nie miały co jeść. Kulminacja wydarzeń nastąpiła w momencie, gdy jeden z synów pani Małgorzaty wyjawił rodzinie, że jest gejem . Matka nie potrafiła tego zaakceptować. Powiedziała, że nie chce być wytykana palcami. Spotkała się nawet ze starszym o 30 lat człowiekiem, z którym jej syn był w związku. Po co? By wziąć od niego pieniądze i oddać mu syna pod opiekę. Sprawę wyjaśnia prokuratura. „Chciałabym, żeby syn się podjął jakiegoś...

Chyba każdy z nas przynajmniej raz w życiu znalazł się w podobnej sytuacji: widział, jak dziecko na ulicy płacze, a jego rodzic nie umie zapanować nad emocjami. Zwykle zastanawiamy się wtedy, czy reagować, czy podejść, a jeśli tak, to co powiedzieć. Z jednej strony nie chcemy się wtrącać, z drugiej czujemy niepokój, że dziecku dzieje się krzywda. W takiej sytuacji ostatnio znalazła się dziennikarka „Wysokich Obcasów”. Postanowiła porozmawiać z kobietą, która krzyczała na córkę. Matka krzyczała na dziecko. Nikt nie reagował Monika Tutak-Goll, dziennikarka i wicenaczelna „Wysokich Obcasów” wracała z rodziną ze spaceru, gdy usłyszała krzyki. To matka krzyczała na dziecko. „Tak mocno, tak przeraźliwie, że mną tąpnęło, nie będę tego wszystkiego powtarzać, coś w stylu: "Nie znoszę cię! Zaraz zamarznę! Tyle razy prosiłam! Jak ja coś mówię..."” – relacjonuje dziennikarka na łamach „WO”. Z opisu Tutak-Goll wynika, że dziewczynka była zalana łzami, a kobieta coraz bardziej się nakręcała. Nikt z przechodniów nie reagował. Dziennikarka zaznaczyła, że w jej odczuciu to nie był nagły i krótki wybuch – matka miała stracić nad sobą panowanie i nie była w stanie przestać. Postanowiła więc zareagować. „Pomyślałam, że coś się stało” Początkowo rodzina przeszła obok, licząc, że sama obecność obcych w pobliżu sprawi, że matka się uspokoi – tak się jednak nie stało. „Dobrze, nie jestem święta, też mi się zdarza unieść, wiem, że z dziećmi nie jest lekko, że mają swoje foszki, ale to był festiwal pogardy ” – napisała Tutak-Goll. Ostatecznie dziennikarka podeszła do matki, nie mając pojęcia, co tak naprawdę powiedzieć – zapytała więc, czy nie potrzebuje pomocy. Kiedy zaskoczona matka spojrzała na dziennikarkę, ta powtórzyła pytanie i dodała: „Pomyślałam, że coś się stało”. „Spojrzała na mnie i albo ją...