Kto jest biologicznym ojcem dziecka? Kontrowersyjna ustawa

Jestem samotną mamą. Gdy zaczęłam znów układać sobie życie, nagle pojawił się ojciec mojej rocznej córeczki. Dostał już wiele szans, ale nie uznaje mojego nowego związku, więc zabroniłam mu zabierać małą do siebie. Chcę, żeby o nas zapomniał – moja córka zaczyna już mówić do mojego partnera „tata”. A może powinnam dbać o kontakt ojca z dzieckiem? Kiedy jest dobry moment na powiedzenie dziecku prawdy?    Kasia z Birmingham Prawdę mówić od razu Poruszyła Pani parę spraw związanych z budowaniem relacji z nieobecnym ojcem. Jeśli chodzi o poinformowanie dziecka o tym, kim jest osoba, z którą czasami spędza czas, warto to powiedzieć od razu, bo kiedykolwiek się Pani zdecyduje, i tak warto się nastawić na długie tłumaczenie dziecku tej sytuacji. Im wcześniej to Pani zrobi, tym wcześniej przyzwyczai się ono do sytuacji i nie będzie jej uznawało za niezrozumiałą. Dziecko jest wspólne Gdy ojciec biologiczny jest w trakcie godzenia się z rolą ojca, warto pamiętać, że dziecko jest wspólne. Dbając o kontakt z ojcem, zabezpiecza się też Pani przed częstymi trudnościami w okresie dojrzewania, gdy szczególnie ważna staje się wiedza, skąd się pochodzi. Poza tym zerwanie kontaktu z ojcem biologicznym pod wpływem emocji często nadweręża relacje z dzieckiem. Proszę zorientować się, gdzie w pobliżu są instytucje pomagające przy negocjacjach dotyczących opieki nad dzieckiem dla rodziców niebędących razem. Być może pozwoli to Pani ustabilizować podejście swoje i ojca dziecka do Pani nowego życia. Pomoże też zrozumieć, że nie można dziecka ojcu „dawać” lub „nie dawać” za karę albo w nagrodę. Dwóch ojców Ważne jest też, by oddzieliła Pani swoje racje z partnerem od relacji córka – ojciec, którym dla niej będzie zawsze, nawet jeśli nie będzie jej opiekunem i Pani partnerem. Wymaga to wysiłku i odwagi, ale też buduje zaufanie w relacjach z...

Jesteś mężczyzną. Przyszłym lub świeżo upieczonym ojcem. Do tego racjonalnym facetem, który ma świadomość, że w relacjach ze swoim największym szczęściem – dzieckiem – będzie musiał wymierzyć mu wiele kar. Tak jak dziesiątki kar wymierzył ci twój tata, a jemu z kolei jego ojciec. Kara powinna być skuteczna i przemyślana Zastanawiasz się, które kary są odpowiednie, a które nie. Myślisz o nich – klapsach , zakazach, nakazach. Tymczasem powinieneś zacząć od podstaw. A podstawa podstaw jest taka, że kara musi być skuteczna . Musi czemuś służyć! Wychowaniu, zahamowaniu niewłaściwego zachowania dziecka, zapobiegnięciu kolejnemu złamaniu zasad. Jeśli kara nie pomoże osiągnąć któregokolwiek z tych celów, będzie zwyczajną zemstą . Agresywną reakcją na zawód, jaki rodzicowi sprawiło dziecko. Co więcej, będzie prawie na pewno niewspółmierna do winy. A na dodatek nieprzewidywalna – dziecko nie zrozumie, za co zostało ukarane. Nie odniesie kary do swojego czynu. Następnym razem zrobi więc zapewne to samo. 4 etapy kary Żeby kara (a właściwie wyciągnięcie konsekwencji z tego, co się wydarzyło) była skuteczna, powinna być finałem czteroetapowego ciągu zdarzeń. Tylko wówczas będzie miała pozytywny wpływ na wychowanie dziecka . Żadnego z etapów nie wolno pominąć. Nie należy też cofać się do poprzedniego, bo dziecko dostrzeże twoją niekonsekwencję, a więc zostanie poinformowane, że bezkarnie może grać ci na nosie. Co to za 4 etapy karania ? 1. Ustal zasady To wolno, a tego nie. „W naszym domu nie siadamy na stole” – mówisz. Dziecko najpierw musi dowiedzieć się od ciebie, co jest złe, żebyś później mógł je ukarać, jeśli naruszy zasadę. Bez klarownych reguł nie zrozumie, dlaczego poniosło konsekwencje. To na etapie ustalania zasad tłumaczysz, dlaczego podejmujesz takie, a nie inne decyzje. Oczywiście są też reguły, które ustalasz,...

Model rodziny, w którym rola ojca ogranicza się do dawania kieszonkowego, czy „szlabanu”, odchodzi do lamusa. Dziś nikogo już nie dziwi widok tatusiów, którzy ze swoimi pociechami szaleją na rolkach, idą na najnowszy film o Bondzie, a nawet (z udręczoną miną) towarzyszą w zakupowych szaleństwach córki. Ojcowie coraz chętniej decydują się też na urlopy tacierzyńskie . I słusznie! Bo wspólna zabawa i codzienne obowiązki pomagają stworzyć niepowtarzalną więź z dzieckiem. To nie tylko inwestycja w przyszłość pociechy, ale także doświadczenie, dzięki któremu mężczyzna ma szansę zarówno odkryć w sobie dziecko, jak i poczuć się prawdziwym facetem. Tata niemowlaka Przewijanie, kąpanie, karmienie… Żadne z tych zajęć nie ujmuje męskości. Przeciwnie. Z obserwacji psychologów wynika, że mężczyzna opiekujący się małym dzieckiem wydaje się kobietom bardziej atrakcyjny niż niezaangażowani w wychowywanie niemowlaka panowie. Właśnie dlatego ojciec pchający wózek wzbudza sympatię płci przeciwnej. Ale oczywiście nie to jest największym atutem zaangażowanego ojcostwa. W pierwszych miesiącach życia buduje się silna więź emocjonalna między rodzicem a dzieckiem. Niemowlak poznaje świat przez dotyk . Doskonałą do niego okazją jest nie tylko zabawa, ale także  kąpanie czy kołysanie do snu. Ciepło ciała ojca, jego zapach i ton głosu dają dziecku poczucie bezpieczeństwa. Tata karmiący kaszką i ocierający łzy, gdy boli brzuszek, staje się dla malucha jedną z najważniejszych osób. To dla dziecka znak, że jest naprawdę kochane. Podpowiedź: Bardzo duży wpływ na relacje ojców z dziećmi mają matki. Mężczyzna chwalony przez żonę za próby (nawet te mniej udane) przewijania czy karmienia niemowlaka będzie częściej i chętniej spędzał czas z dzieckiem. Tata bohaterem dla kilkulatka Tata uchroni przed upadkiem z hulajnogi i najlepiej naprawi zepsuty rower. Po...