Dzieci rodzą się całkowicie zależne od swoich opiekunów. To my dbamy o to, by jadły, spały, by było im ciepło i by były bezpieczne. Wydawałoby się, że to całkiem naturalne, a jednak, mimo tego że opiekowanie się dzieckiem jest czynnością instynktowną, naukowcy twierdzą, że aby to robić dobrze nasz instynkt potrzebuje zachęty. Co jest tą zachętą? Uroda!
Dla rodzica jego dziecko jest zawsze najśliczniejsze, prawda? I to dobrze, dzięki temu stwarzamy mu dobre warunki do rozwoju. Spoglądając na to jednak z dystansu i przez naukowe szkiełko, uroda dziecka ma znaczenie dla jakości opieki, którą otrzymuje. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu w Oksfordzie, kiedy widzimy ładne niemowlę lub małe dziecko, automatycznie uruchamia się w nas potrzeba dbania o nie. Widok uroczego dziecka pobudza neurony w naszym mózgu do pracy. Reagujemy na takie dziecko z empatią i jesteśmy bardziej chętni do zabawy z nim, co z kolei przyczynia się do jego rozwoju.
Co więcej, nie dotyczy to tylko rodziców. Także osoby niespokrewnione chętniej opiekują się ładnymi dziećmi. Nie trzeba być jednak rodzicem, twierdzą naukowcy, by dzieci budziły nasz instynkt opiekunów. Podobnie zresztą jest ze szczeniakami – badania dowiodły, że na śliczne małe pieski reagujemy podobnie. Trudno się dziwić, kiedy pomyślimy o tych wpatrzonych w nas pięknych, dużych oczętach.
To jednak rodzi pytanie: co z dziećmi, które nie spełniają ogólnie przyjętych standardów dziecięcego uroku? Czy nie zasługują na dobrą opiekę? Badania są bezlitosne: dorośli w obecności ślicznych i mniej ślicznych dzieci, chętniej dawali zabawki tym ładniejszym. To samo dotyczy adopcji: ładniejsze dzieci szybciej znajdują opiekunów. Jeszcze smutniejsze jest to, że nawet matki czasami są mniej otwarte na potrzeby mniej urodziwych dzieci.
Te doniesienia są smutne i trudno nie współczuć dzieciom, które ktoś uzna za mniej atrakcyjne lub maluchom, które rodzą się z różnego rodzaju schorzeniami obejmującymi m.in. deformacje twarzy. Na szczęście rodzice są tak uwarunkowani, żeby reagować z czułością na wygląd swoich dzieci, co daje im szansę na dobre warunki rozwoju.
Naukowcy argumentują też, że dzieci nie są całkiem bezbronne. W wyniku ewolucji wykształciły szereg cech, które mają potęgować ich oddziaływanie na dorosłych i wzmacniać w opiekunach potrzebę ochrony. Wśród tych cech wymienia się dźwięki wydawane przez niemowlęta, osławiony zapach dzidziusiów, a nawet sposób, w jaki się poruszają. Jesteśmy biologicznie uwarunkowani do reagowania na dzieci z wrażliwością.
Na szczęście "suche" wyniki badań to jedno, a my doskonale wiemy, że wszystkie dzieci są śliczne. I nikt nie musi nam tego mówić!
Zobacz też:
Czy wasze dzieci chodzą wcześnie spać? Czy zawsze ich spokojny sen jest poprzedzony męką rodzica, który usiłuje zapędzić do łóżek o określonej godzinie? Kolejne badania potwierdzają, że rodzice nie tylko dla siebie próbują to robić, by mieć choć chwilę oddechu wieczorem, ale także dlatego, że to może zaważyć na całym przyszłym życiu ich pociech. Nie jesteśmy więc zgredami i bezlitosnymi żandarmami bez kozery, ufff... ;) A co jeśli zdarza ci się pozwalać chodzić spać dziecku dopiero, gdy po prostu padnie? Czy to dobre dla dziecka (bo dla rodzica to wiadomo, że nie!)? Najnowsze badania nad snem dzieci - rewolucyjne wyniki? Sarah Anderson, profesor epidemiologii w Szkole Wyższej Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Stanowego w Ohio, kierowała badaniami, których wyniki dowodzą niezbicie, że przedszkolaki, które chodzą spać po godzinie 21., mają niestety większą szansę wyrosnąć na otyłych nastolatków. To jest potwierdzone naukowo, nawet przy rozważeniu innych znanych powszechnie czynników podwyższających ryzyko otyłości u dzieci i młodzieży. Regularny harmonogram snu jest także kojarzony z mniejszą ilością problemów związanych ze snem w przyszłości czyli np. bezsennością, częstotliwością wybudzeń itp. Zgłoś się do testowania i zdobądź 1 z 200 opakowań Enfamil Premium 3 ! Badania i wskazówki naukowców zwykle koncentrują się na tym, że coś "może mieć wpływ, ale nie musi" albo "niekoniecznie musi mieć wpływ we wszystkich przypadkach". Czy rodzice muszą rozważać wszelkie najnowsze rewelacje badaczy? Czy naukowcy znają jakieś sposoby na wyjące dziecko? Oczywiście sen to dobra rzecz, cokolwiek ktokolwiek, by nie powiedział na ten temat, nie można takiego odpoczynku, regeneracji zamienić na nic innego. To nie podlega dyskusji. Wczesne chodzenie spać i wczesne wstawanie, a zwłaszcza odpowiednie dawki snu i regularny...
Jeśli twoje dziecko urodziło się w lipcu, masz powody do radości! Ostatnie tygodnie ciąży z lipcowymi dziećmi na pewno nie należą do łatwych ze względu na upały, ale potem tak szybko można wyjść na pierwszy spacer! Na dodatek wszystko wskazuje na to, że dzieci urodzone w pierwszym miesiącu wakacji są naprawdę wyjątkowe. To samo dotyczy dorosłych! 5 cech dzieci urodzonych w lipcu Twoje dziecko urodziło się w lipcu? Oto co je wyróżnia zdaniem naukowców: Jest optymistą Naukowcy z Węgier sprawdzili, czy pora roku, w której się rodzimy, może mieć wpływ na nasz nastrój, a w dalszej perspektywie – na zaburzenia psychiczne z nim związane. Odkryli, że dzieci urodzone latem mają pozytywne nastawienie do świata. Łyżka dziegciu: ci sami naukowcy zaobserwowali również, że osoby urodzone latem mają nieco większą skłonność do zapadania na zaburzenia afektywne, charakteryzujące się nagłymi i intensywnymi zmianami nastroju ze stanów radości do przygnębienia. Panuje nad emocjami Z drugiej strony lipcowe dzieci nieźle sobie radzą z kontrolą trudnych emocji i zachowań. Japońscy badacze doszli do takiego wniosku, obserwując grupę półtorarocznych dzieci urodzonych latem i jesienią. Gorzej się uczy Przynajmniej w Chinach, bo to tam przeprowadzono badanie, z którego wynika, że dzieci urodzone w lipcu i sierpniu mają słabsze stopnie i mniejsze szanse na dostanie się do dobrych szkół średnich. Trudno powiedzieć, czy to samo odnosi się do Polski, ale w razie czego warto w porę zaszczepić w lipcowych maleństwach miłość do nauki i szkoły. Jest duże Dosłownie. Dzieci, które rodzą się między czerwcem a sierpniem, mają wyższą średnią wagę urodzeniową od innych noworodków. Częściej jest leworęczne I to bez względu na to, czy mowa o chłopcach, czy dziewczynkach. Ta prawidłowość dotyczy dzieci urodzonych między marcem a lipcem....
Każdy maluch przychodzi na świat z całkiem sporymi umiejętnościami matematyczno-fizycznymi . Jego mózg ma zdolność do wychwytywania rytmów, powtórzeń i reguł. Na tej podstawie analizuje świat, tworzy hipotezy, testuje je i się uczy praw rządzących światem. Co potrafi niemowlę? Karen Wynn, psycholożka rozwojowa, profesor psychologii i kogniwistyki na Uniwersytecie Yale w USA zajmuje się badaniem życia umysłowego niemowląt i małych dzieci. Dzięki jej badaniom wiadomo, że niemowlęta i maluchy chętniej obserwują nowe rzeczy oraz takie, które są sprzeczne z ich dotychczasowymi doświadczeniami. Zaobserwowano też, że już tak małe dzieci mają wiedzę na temat tego, czy czegoś jest mniej, czy więcej. Potrafią ocenić liczebność przedmiotów w zakresie 3-4. Wiedzą też, że 1 + 1 to 2, a nie np. 3 czy 4. Jedni są bardziej uzdolnieni od drugich? To prawda. Naukowcy z Instytutu Nauk o Mózgu z Uniwersytetu Duke'a w USA odkryli, że dzieci, które w niemowlęctwie zwracały większą uwagę na zbiory przedmiotów różniące się liczebnością, w późniejszym wieku łatwiej uczą się matematyki . Jedne dzieci mogą zatem rodzić się z większą wrażliwością na matematykę, a inne z mniejszą. Jednak wiele można osiągnąć odpowiednim treningiem. Zobacz także: Jaki talent ma twoje dziecko? Sprawdź! Byle nie przeszkadzać Prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, specjalistka edukacji matematycznej małych dzieci z Akademii pedagogiki Specjalnej w Warszawie twierdzi, że w związku z naturalnymi zdolnościami, starszym dzieciom wystarczy nie przeszkadzać w rozwoju uzdolnień matematycznych, a te mniej hojnie obdarzone w tym względzie przez naturę wystarczy nieco wspomóc . Tylko tyle trzeba, aby zdolności matematyczne rozwijały się u wszystkich dzieci. Zobacz także: Nauka matematyki może być zabawą! Skąd problemy w wieku szkolnym?...
