Masz córkę? Przeczytaj ten list, dla jej dobra

Pokochaj swoje ciało Post Allison opublikowany na Facebooku to lekcja dla każdej mamy. Ile razy mówiłaś przy dziecku, że masz grube uda, duży brzuch i nie cierpisz swoich rozstępów? Jeśli nie chcesz powielać jednego kanonu piękna, pokaż swojej córce, że kochasz siebie, niezależnie od wszelkich niedoskonałości. To najlepsze, co możesz zrobić, by twoja córka nie miała problemów z akceptacją własnego ciała w przyszłości! Przeczytajcie wpis Allison. Naucz córkę samoakceptacji "Dziś, kiedy leżałam przy basenie z córką: Ona: Mamo, dlaczego masz taki duży brzuszek? Ja: Co masz na myśli, kochanie? Ona: Te linie. (Pokazuje na rozstępy na moim brzuchu). Ja: Aaa, to są rozstępy ! Ona: Skąd je masz? Ja: Wiesz, kiedy byłam trochę starsza od ciebie, zaczęłam szybko rosnąć i pojawiły się te paseczki. Niektóre z nich pojawiły się później, kiedy ty zaczęłaś rosnąć w moim brzuszku. Ona patrzy z zaciekawieniem. Ja: Są takie jasne i błyszczące, nie są ładne? Ona: Tak, najbardziej podoba mi się ten, jest taki błyszczący! Kiedy ja będę jakieś miała? Ja: Będziesz miała swoje błyszczące paseczki, kiedy będziesz trochę starsza, kochanie!     To, jak mówimy do naszych córek o naszych ciałach, ma znaczenie! One nas słuchają. One zadają pytania. To od nas zależy, jak będą postrzegać swoje ciało . Będziesz powielać presję, którą nakłada na ciebie społeczeństwo? Czy będziesz uczyć ją miłości i akceptacji? Ja wybieram miłość. Też tak zrób". Podpisujemy się pod tym apelem! Rozmawiacie z dziećmi o cielesności? Zobacz także:   "Niełatwo jest być mamą"? Ten film wzrusza do łez! Źródło: Facebook

"A nie mówiłam...?" - ile razy usłyszałaś to od swojej mamy? A ile razy ty, gdy ona powiedziała: „A nie mówiłam?”, obiecałaś sobie, że nigdy nie będziesz taka jak ona? Scena pierwsza: trzydziestoparoletnia mama dwóch dziewczynek dzwoni do rodzinnego domu. Modli się, by odebrał tata, a nie mama. Bo gdy z nią rozmawia, natychmiast się denerwuje. – Krytykuje mnie – tłumaczy swoją niechęć. Scena druga: opowiadam o swojej mamie. Dwie koleżanki są zdziwione, że tak ciepło o niej mówię. Że one o swoich nigdy w ten sposób… Nie mogą się dogadać, nie tolerują, niszczą się, nie cierpią być w tym samym pomieszczeniu. Wtedy to ja się dziwię. Opowiadam o tym Julicie Wojciechowskiej, psycholożce. Trudno mi uwierzyć, że nie da się stworzyć zdrowych relacji z własną mamą. Czemu tak wiele matek ma pretensje do córek? Niektórym matkom trudno zaakceptować to, że ich córki, gdy dorastają, wybierają inną drogę, niż one im wskazywały. Że mają inne upodobania, wartości, pomysł na życie, karierę, wychowanie dziecka czy prowadzenie domu. Córka wymyka im się spod kontroli, nie potrzebuje już jej opieki. Staje się niezależna, wybiera to, co jest ważne dla niej, a nie dla matki. To trudny moment dla tej drugiej. Teoretycznie matka powinna zaakceptować to, że córka nie jest jej wierną kopią. Zaufać jej, ale też i sobie: „Tak wychowałam swoje dziecko, że jakąkolwiek podejmie decyzję, będzie ona dla niego dobra”. Jeśli matka nie podoła temu, to pojawia się konflikt. Każdy inny wybór córki potraktuje jak krytykę. Bo nie rozumie, że inny nie oznacza gorszy. Ani tego, że dziecko, chcąc określić własną tożsamość, musi oderwać się od mamy i określić ją po swojemu. Czyli brak matczynej zgody na inność córki oznacza początek pretensji? O wszystko. Że córka wybrała nie tego chłopaka, co powinna. Że nie poszła do tej szkoły, którą doradzała matka. A gdy...

Dzieci pokazały jej, jak naprawdę powinna patrzeć na swoje ciało. Może i ty spróbujesz popatrzeć na siebie oczami dziecka? Bridgette White mama dwójki dzieci dzieli się swoją historią z innymi matkami, by przestały nienawidzić swoje ciała. Historia zaczyna się od fotografii, którą zrobił jej 7-letni syn, bez wiedzy mamy. Kiedy Brigette przeglądając zdjęcia w telefonie, znalazła fotografię samej siebie leżącej na plaży w kostiumie kąpielowym , była przerażona. Natychmiast chciała ją usunąć. Na swoim blogu napisała: "Moją pierwszą reakcją był szok! Kto zrobił mi takie ohydne zdjęcie?! Odraza i obrzydzenie niemal doprowadziły mnie do łez. Gdy chciałam je usunąć, do pokoju wszedł mój syn.  - Czy wiesz coś o tym zdjęciu? - zapytałam go. Odwróciłam telefon w jego stronę, by mógł zobaczyć zdjęcie, a on się szczerze uśmiechnął. - Zrobiłem je, gdy byliśmy nad jeziorem Tahoe – odpowiedział i dodał - wyglądałaś tak pięknie, że nie mogłem się powstrzymać. Do pokoju wkroczyła moja córka i zerknęła na zdjęcie. - To mogłaby być pocztówka – powiedziała – jesteś taka piękna! Uwielbiam to zdjęcie! Wzięłam głęboki oddech. To był miód na moje serce. Najczęściej funkcjonuję w trybie skupiającym się na wadach i niedoskonałościach. Teraz zaczynam widzieć nieco więcej.  Wciąż widzę moje fałdy tłuszczu (...) Widzę opuchnięte ramiona. Wciąż widzę kobietę w czarnym kostiumie próbującą ukryć problem z waga (...) Podobnie, jak wiele kobiet przez większość życia się odchudzam. Nigdy pewnie mi się to nie uda. Nie mam naturalnie szczupłego ciała. Nigdy będę miała. Teraz ważę najwięcej, biorąc pod uwagę ostatnie 10 lat. Póki, co... Nie pozwolę, by moja waga stała się przeszkodą w moim życiu. Będę nosić koszulki na ramiączka, letnie sukienki i kostiumy kąpielowe. Tego lata będę bawić się z moimi dziećmi i czasami nawet...