Szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko. Maleństwo potrzebuje wypoczętej mamy – pewnie nie raz usłyszałaś te słowa. - Zadbaj o siebie, wyjście do kosmetyczki lub fryzjera zrelaksują cię - mówią znajome. Okey, na krótką metę pomoże, czyli góra na dzień, dwa. A to nie o to chodzi. Jak zrobić, abyś naprawdę mogła regenerować siły po wyczerpującej, nieustannej opiece nad maleństwem? Przeczytaj wpis tej mamy!
Danielle Campoamor jest Amerykanką i mamą dwójki chłopców: 4-miesięcznego i 4-latka i jest mocno umęczona opieką nad nimi. Młodszy synek dopiero co został wypisany ze szpitala po zarażeniu się wirusem RS, starszy zaś właśnie kolejny dzień wymiotuje. "Jestem przytłoczona. Rozczochrana. Jestem ludzkim memem każdej wyczerpanej mamy, z której nasza kultura uwielbia zarówno drwić, jak i wznosić na szczyt rodzicielstwa" - opisuje siebie Danielle.
Drażnią ją rady z internetowego forum dla mam. "Hej, nawet dzieci nie chcą cię w 100 proc. przypadków! Czy zauważyłaś kiedyś, że jak odejdziesz, będą się bawić przez jakiś czas? Zrób sobie wolny czas i nie czuj się winna!" - przytacza jedną z nich.
- Mój partner przypomina mi o tym. Codziennie moja mama mówi, że powinnam coś dla siebie zrobić. Moi przyjaciele przypominają mi wartość godziny w salonie lub na siłowni, a nawet spaceru koło domu. Także pediatra dzieci mówi, że muszę o siebie zadbać – wylicza kobieta.
"I wtedy zaczynam płakać" - wyznaje Danielle. Załamują ją rady i gesty typu bon podarunkowy do salonu paznokci lub restauracja. "Rzadko, jeżeli w ogóle, ludzie faktycznie opiekują się matką. Ciężar opieki nad matką spada na nią samą" - uważa Danielle. W efekcie czego musi "troskę o siebie" dodać do swojej niekończącej się listy obowiązków i priorytetów.
Jej zdaniem znalezienie czasu dla siebie stało się kolejnym dowodem, że mama radzi sobie z macierzyństwem. Skoro może pójść na siłownię, czy zrobienie paznokci znaczy to, że świetnie planuje swoim czasem i zarządza domem.
Stop, nie o to chodzi. Zmęczone mamy potrzebują kogoś, kto naprawdę się nimi zaopiekuje. "Aby zrobić mi jedzenie i zabrać moje dzieci, abym mogła skupić się na sobie i tylko na sobie. Potrzebuję kogoś, kto zobaczy wszystkie rzeczy, które robię dla innych ... i zrobi to samo dla mnie" - powiedziała Danielle.
Na szczęście w życiu tej mamy jest ktoś taki. To przyjaciółka. Właśnie przyszła w odwiedziny ze swoją córeczką. Przyniosła gotowe jedzenie, przytuliła Danielle, a następnie zabrała jej dziecko z ramion. "Po raz pierwszy od prawie dwóch miesięcy nie trzymam dziecka, nie martwię się o jedzenie ani nie dbam o stan mojego domu" - wyznała mama. "I wtedy właśnie czuję, że mogę oddychać".
Mama na dwa etaty
Danielle przytacza badania Pew Research Center (analizuje problemy społeczne), z których wynika, że 27 proc. matek zostaje w domu, aby opiekować się swoimi rodzinami, a tylko 7 proc. ojców robi to samo. A kiedy kobiety idą do pracy po urodzeniu dziecka, to i tak większość obowiązków domowych spada na nie. Badania naukowców dowodzą, że ojcowie spędzają 46 proc. czasu na relaksowaniu, podczas gdy żony mają go zaledwie 16 proc. To samo badanie wykazało, że ilość czasu spędzonego przez mężczyzn na odpoczynku wzrosła z 47 minut do 101 minut po urodzeniu drugiego dziecka.
"Pracujemy w pełnym wymiarze godzin w domu i poza nim, koncentrując się na naszych karierach i naszych dzieciach, zarządzając harmonogramami i spotkaniami, opiekując się chorymi dziećmi. Ale nie zapominajcie, mamusie: musimy też znaleźć czas, żeby o siebie zadbać" - ironizuje.
Nie raz czułam się jak Danilelle, umęczona "po kokardę" nieustanną opieką nad dziećmi. Podobnie jak ona nie miałam za dużo wsparcia – mąż bardzo zapracowany, rodzina daleko, a przyjaciółki bezdzietne "nie w temacie". Dobrze rozumiem jej słowa i apel o pomoc. Równie ważne jest, aby umieć takie wsparcie przyjmować, a nie robić z siebie męczennicę lub "Zosię Samosię" co ze wszystkim daje radę i jest mamą na medal.
Źródło: romper.com
Poporodowy kryzys małżeński to szok Mała, pomarszczona buzia z ciemnymi, błyszczącymi oczkami – czy może być coś piękniejszego? Dla rodziców noworodka z pewnością nie. Dziecko tworzy rodzinę. Jego pojawienie się powoduje, że życie partnerów staje się pełniejsze. Ale stres i zmęczenie związane z opieką nad niemowlęciem często wywołują pierwszy małżeński kryzys. Nawet jeśli przed narodzinami dziecka byliście najszczęśliwszą i najlepiej dobraną parą pod słońcem, teraz mogą czekać was ciężkie chwile . Niewyspanie i ciągły brak czasu dla siebie może spowodować, że w związku pojawią się zgrzyty. Do tego poczucie odpowiedzialności za drugiego człowieka może przerastać wasze siły, szczególnie, kiedy owym drugim człowiekiem jest bezbronna, bezzębna istotka. Mąż + żona + noworodek = kryzys Mama, która spędziła z noworodkiem w szpitalu więcej czasu, czuje się pewniej, niż tata w roli rodzica. Poucza męża: „Nie poradzisz sobie z kąpielą, lepiej zrobię to sama", "Źle zakładasz pieluszkę, ja ściskam troszkę mocniej", „Idź do kuchni, bo ono się ciebie boi". Zauroczona dzieckiem nie zauważa, że jej partner czuje się odtrącony i zlekceważony. Sprawdź, jak powinien wyglądać debiut w roli taty Nieporozumienia pojawiają się także w sypialni. Burza hormonów, jaką odczuwa mama po porodzie może sprawić, że jej popęd seksualny będzie większy niż dotychczas, zaś niepewny w nowej roli ojciec, w obawie, że sprawi swojej partnerce ból, może czuć skrępowanie przed pieszczotami. Młoda mama, z obolałym po porodzie ciałem, czuje się nieatrakcyjna dla swojego partnera, któremu jej piersi, zamiast z miłosnymi porywami, kojarzą się teraz z karmieniem noworodka. Oczywiście zdarza się też odwrotna sytuacja: przejęta macierzyńskimi obowiązkami kobieta może całkowicie zlekceważyć sferę seksualną związku. Czułość, jaką wcześniej oferowali...
Najlepszym sposobem na życie jest partnerska rodzina , w której mąż i żona realizują się zawodowo, a w domu sprawiedliwie dzielą się obowiązkami – wynika z badań przeprowadzonych przez CBOS. Niestety – to, co dla nas jest oczywiste, często zderza się z uprzedzeniami pracodawców . Urszula Nowakowska, szefowa Centrum Praw Kobiet, obala negatywne opinie o pracujących młodych mamach powszechne wśród pracodawców. Fakt, że masz dziecko , nie jest ułomnością. Co więcej, może być zaletą. Konsultanci z firmy pośrednictwa pracy czasowej Randstad zauważyli, że „w ciągu kilku ostatnich lat zmieniło się nastawienie pracodawców do kobiet z dziećmi . Wprawdzie rynek wciąż jest wymagający i z pewnością młodym mamom nie jest łatwo znaleźć nową pracę, jednak odczuwa się znaczną poprawę sytuacji w zakresie powrotu kobiet do firm po urlopie macierzyńskim”. Co zatem sprawia, że akurat Tobie jest trudniej wrócić do pracy? Który z poniższych stereotypów Ci przeszkadza? A może kilka z nich? MIT 1. Młode mamy często chodzą na zwolnienia lekarskie Jaka jest prawda: To fakt, że niektóre dzieci dość często chorują (ale są też takie, które przez pierwszy rok życia dostają jedynie kataru). Ze zwolnienia na opiekę nad dzieckiem może jednak korzystać raz mama, raz tata. Pracodawca męża nie może nie wyrazić na to zgody. Poza tym nie przy każdym przeziębieniu trzeba brać zwolnienie. Jeśli maluchem opiekuje się babcia lub zaufana niania, dobrze się o maleństwo zatroszczą. Argument o podrażaniu kosztów pracy jest chybiony – świadczenie z tytułu opieki nad dzieckiem wypłacane jest przez ZUS już od pierwszego dnia zwolnienia. Natomiast gdy to sam pracownik jest chory, zasiłek za pierwsze 33 dni choroby jest wypłacany z kieszeni pracodawcy. Jak podaje GUS kobiety częściej biorą zwolnienia na opiekę niż własną chorobę. To zwolnienia panów obciążają więc...
Niedawno dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Żyję z rodzicami mojego niedoszłego męża. Z tej przyczyny zaczęłam się bardzo denerwować, płakać, że sobie nie poradzimy, gdyż nie mamy gdzie pójść. A na dodatek teściowie będą uczyć nas, jak opiekować się dzieckiem. Boję się, że moja depresja może źle wpłynąć na rozwój dziecka. Przeraża mnie to. Proszę o pomoc. Elżbieta Domyślam się jedynie z Pani listu, że razem z partnerem w tym momencie nie planowaliście ciąży. Z Pani listu wynika również, że nie była Pani na nią przygotowana. To może wpływać na to, że perspektywę tak istotnej zmiany życiowej spostrzega Pani negatywnie, a wręcz katastroficznie. Nie przytacza Pani żadnych niepokojących faktów, a jedynie pisze o swoich wybiegających w przyszłość zamartwianiach się. Z jednej strony mogą Panią do tego skłaniać czynniki biologiczne (zmiany hormonalne), z drugiej sytuacja partnerska, ekonomiczna czy mieszkaniowa. Dla własnego dobra, dla dobra dziecka i własnych relacji z teściami i partnerem proszę się zastanowić, czy są twarde dowody na to, że nie będzie Pani dobrze traktowana przez rodziców partnera albo że sami Państwo sobie nie poradzą. Jeśli będzie się Pani zamartwiać, faktycznie może to utrudnić nawiązanie kontaktu z dzieckiem i mieć dla niego negatywne konsekwencje. Dobrze, że już teraz widzi Pani tę możliwość. Warto dla odmiany zastanowić się nad tym, co w tej sytuacji jest pozytywne, co dobrze rokuje, i odwrócić myślenie, choć oczywiście nie jest to łatwe. Ma Pani jeszcze czas, aby zacząć nad tym pracować i przestać pogrążać się w rozpaczy z powodu ciąży. Jeśli utrwali Pani taki sposób myślenia, to dziecko może zacząć odbierać siebie jako kogoś, kto zniszczył Pani życie lub je znacznie utrudnił – a ciężko żyć z takim poczuciem. A jak całą tę sytuację widzi Pani partner? Jak ocenia Wasze perspektywy? Czy...
