Jessica przyznała, że była w szpitalu tego samego dnia. Lekarze stwierdzili, że to fałszywy alarm, więc wróciła do domu. Po wieczornej kąpieli poczuła, że zaczęła rodzić i pojechała z mężem do szpitala.
Maleńka Lucy przyszła na świat, zanim jej mama zdążyła zarejestrować się w szpitalu. Tom, mąż Jessiki, parkował samochód. Gdy przybiegł do żony, ona trzymała już na rękach ich małą córeczkę.
Jedna z pielęgniarek, które pomogły Jessice i jej mężowi, wyznała, że nigdy czegoś takiego nie widziała. "Na początku pomyślałam, że to dźwięki z sali porodowej. Później usłyszałam kroki i zobaczyłam biegnącego Toma. Za nim, w drzwiach, stała Jessica. Kiedy podeszłam bliżej, zobaczyłam, że trzyma w ramionach maleńką dziewczynkę. To było całkowicie surrealistyczne, jak fragment filmu".
Personel szpitala był zaskoczony zachowaniem Jessiki. "Była taka spokojna i zrelaksowana. Tom płakał, a ona powtarzała, że jest jej przykro i że przeprasza. Mówił, że to nie ma znaczenia. To było wspaniałe doświadczenie, świetnie sobie poradziła" – przyznała położna.
Czytaj także: Na świat przyszedł mały gigant! Poznajcie Ksawerego
źródło: thesun.co.uk
Na zdjęciu: Alina Sałachewicz z mężem Dariuszem, czteroletnią Amelką, która przyszła na świat 25 grudnia i dwuletnim Adasiem. Gdy Alina dowiedziała się, że termin porodu przypada na 31 grudnia, zaczęła się niepokoić. – Sylwester, Nowy Rok , każdy się bawi... Kto będzie chciał przyjąć mój poród? Tu fajerwerki, a jej zachciało się rodzić – wyobrażała sobie, co że tak właśnie i o niej pomyślą, gdy przyjedzie do szpitala . Łudziła się, że dziecko urodzi się po Nowym Roku i nie będzie w przyszłości najmłodsze w klasie. Jednak wszystko potoczyło się inaczej. Skurcze przed kolacją Pierwsze skurcze pojawiły się, gdy Alina siadała z rodziną do stołu. – Sądziłam, że to skurcze przepowiadające, które miną. Pomyślałam, że nie będę dzwonić do lekarza ani do położnej. Przecież Boże Narodzenie to taki czas, który każdy powinien móc spędzić z rodziną – wspomina. Alinie nie dane jednak było spokojnie posiedzieć z bliskimi przy świątecznym stole. Co pewien czas musiała wstać, by położyć się i odpocząć. – Ale udało mi się nawet pośpiewać kolędy, oczywiście z przerwami. Wszyscy bardzo mną się przejmowali, posadzili na honorowym miejscu, w najwygodniejszym fotelu, chcieli wieźć do szpitala. Dzięki szkole rodzenia, do której chodziliśmy z mężem, nie panikowaliśmy, liczyliśmy skurcze i wiedzieliśmy, że poród postępuje wolno – wyjaśnia Alina. Noc jednak była dla obojga nieprzespana. Skurcze stawały się mocniejsze, Alina zaczęła się bać, bo to przecież pierwszy poród , pierwsze dziecko. Dwa auta na drodze Do położnej Alina zadzwoniła dopiero rano. – Gdy kazała mi jechać do szpitala, już wiedziałam, że nie uniknę porodu w święta . Przy okazji okazało się, że moja położna się przeziębiła i będę rodzić z tą, która akurat ma dyżur – wspomina. Aby dojechać do szpitala musieli pokonać ponad 40...
Autorka bloga Mamabeanparenting.com wrzuciła dwa dni temu na FB zdjęcie znajomej karmiącej mamy. Na zdjęciu Jessica Colletti, mama 16-miesięcznego synka, karmi go piersią – a do drugiej piersi jest przystawiony syn przyjaciółki Jessiki, którym opiekuje się w ciągu dnia. Pod zdjęciem Jessica pisała, że karmi synka przyjaciółki już od roku (czyli od kiedy skończył pięć miesięcy) dzięki czemu między całą czwórką zawiązała się wspaniała więź. (function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/pl_PL/sdk.js#xfbml=1&version=v2.3"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, 'script', 'facebook-jssdk')); Mama Jessica's wet-nursing story has created some sizeable waves over the last day or two! So I thought it would be... Posted by Mama Bean - Unconditional Attachment on 10 sierpnia 2015 W komentarzach pod zdjęciem można znaleźć tyle samo zachwytu, co oburzenia: „Ja i moja przyjaciółka urodziłyśmy dzieci w tym samym czasie. Kiedy ona zachorowała i nie mogła przez jakiś czas karmić swojego dziecka, ja karmiłam oboje. To był mój prezent dla niej i dla jej dziecka i dziś, po 44 latach, nadal jest mi miło, gdy o tym myślę.” „Zastanawiam się, jak ci chłopcy będą się czuć, gdy dorosną i zobaczą to zdjęcie w internecie. Dla mnie to wygląda dziwnie (...) Nie zrozumcie mnie źle, w 100 procentach jestem za karmieniem piersią , ale to już jest absurdalna sytuacja.” „Karmiłam obcego noworodka w szpitalu, gdy jego mama nie mogła tego robić z powodu komplikacji porodowych.To była najlepsza rzecz, jaką można było dać tamtemu dziecku.” „Nie pozwoliłabym, żeby inna kobieta karmiła piersią moje dziecko. Karmienie naturalne ma tworzyć więź między dzieckiem a jego matką. Nie zgadzam się na coś takiego!”...
Masz ponad 30 lat i przez całe życia zmagasz się z dziwnym uczuciem, że „coś jest nie tak”. Zakładasz rodzinę, twoje dzieci świetnie się rozwijają i pewnego dnia dowiadujesz się, że jedna z twoich córek choruje na autyzm. Tak, jak ty… Pudełko normalności Chris Offer, 33-letni Australijczyk, o swojej chorobie dowiedział się dopiero wtedy, gdy psycholog zdiagnozował autyzm u jego najstarszej córki. „Wyobraź sobie, że całe życie próbujesz się wpasować w to pudełko normalności, nieważne jak bardzo się starasz, to jest dla ciebie niezwykle trudne” – powiedział Chris. Stwierdzenie autyzmu u Chrisa było zaskoczeniem także dla jego żony. „Zawsze był nieco dziwaczny, w pewien sposób wyjątkowy” – przyznaje Jessica. Dla Jessiki Chris był „dziwaczny” i „wyjątkowy”. Nie podejrzewała, że ma autyzm . „Wciąż robię te same rzeczy, które zawsze robiłem, ale tym razem nieco inaczej, bardziej świadomie. Właściwa diagnoza daje ci narzędzia, żeby lepiej radzić sobie w codziennym życiu” mówi Chris. Przyznaje, że jego spojrzenie na świat zmieniło się, kiedy dowiedział się o chorobie, chociaż w młodości nawet o niej nie słyszał. Choć przypadek Chrisa pokazuje, że można żyć „normalnie” nie wiedząc, że się choruje, nie można lekceważyć objawów autyzmu u dziecka! Czytaj także: Czy szczepienia wywołują autyzm?
