Są pewne sprawy, o których dzieci muszą wiedzieć! Lektura obowiązkowa!

Gdy Monika dowiedziała się, że straciła ciążę, "skończył się jej świat". Na swoim blogu opisała, z jakimi emocjami musi radzić sobie kobieta, która dowiaduje się, że nie zostanie mamą. Przeczytajcie jej historię. Wśród nas również są kobiety, które musiały poradzić sobie ze stratą i nauczyć się żyć na nowo... "Gdy się kończy świat..." "Życie przynosi mi mnóstwo niespodzianek, które zazwyczaj trzęsą mocno moim światem, ale przynoszą pozytywne zmiany. Ostatnio jednak przyniosło mi coś, o czym wciąż trudno mówić bez łez pod powiekami. Miałam być mamą. Tym razem nie będę..." – zaczęła swoją historię Monika. O tym, że jest w ciąży, dowiedziała się przed Mikołajkami. Jak tylko zobaczyła dwie kreski na teście ciążowym , poczuła to, co czuje każda mama i każda przyszła mama: lęk o własne dziecko. Lęk, który znają tylko matki. Monika powiedziała o ciąży rodzinie i przyjaciołom, dzieliła z nimi swoją radość. Jednak szczęście nie trwało długo. 16 stycznia zabrała ją do szpitala karetka. "W niedzielę w nocy zaczął się koszmar. Obudziła mnie krew. Szybko wybiegliśmy z domu na pogotowie, stamtąd do szpitala zabrała mnie karetka. Mąż nie mógł ze mną jechać, a ja nawet nie wiedziałam, gdzie mnie zabierają. Leżałam w karetce, migały mi za oknem światła lamp, czas mijał, a ja płakałam i modliłam się. Lekarka, która mnie przyjęła, szybko zrobiła mi USG i okazało się, że już po wszystkim. Powiedziała, że tak się zdarza na wczesnym etapie ciąży, jeśli zarodek się źle rozwija. Płacz, którego doświadczyłam, był taki inny, taki ze środka, jakby wycie. Nie wiedziałam, że mam w sobie i taki głos... Zatrzymali mnie w szpitalu Żeromskiego (Kraków). Pielęgniarki, położone, lekarze, wszyscy byli dla mnie mili. To mnie ktoś pytał o głupoty, żeby oderwać moje myśli, choć na chwilę; to mnie ktoś pogłaskał, to powiedział...

Gdy pomyślisz czasem o tym, ilu rzeczy powinnaś nauczyć dziecko zanim stanie się samodzielne, może rozboleć Cię głowa. Tak wiele spraw,  a tak mało czasu... Dlatego warto pomyśleć o fundamentach, a inne sprawy trochę odpuścić. Oczywiście nauka, poznawanie świata, rozwój fizyczny, społeczny, a także umiejętności domowe są bardzo ważne. Bez tych jednak 10. zdolności, życie dziecka może być kiedyś naprawdę trudne . 10 fundamentów 1.    Pomoc – oferować, przyjmować i prosić o nią Wiele osób nie potrafi prosić o pomoc. Wydaje im się,  że będzie to świadczyć o ich słabości. Jeżeli jednak żyjemy wśród ludzi i tworzymy jakąś społeczność, musimy nauczyć się zarówno oferować pomoc, jak i ją przyjmować. Nauczmy dzieci, że nie jest wstydem prosić o pomoc , tak samo jak wielką przyjemnością jest jej udzielanie. 2.    Mówić – nie My często mówimy dzieciom "nie", ale czy uczymy je tego samego? Oczywiście nie chodzi o to, że dziecko nie potrafi odmówić nam, gdy prosimy o posprzątanie pokoju . Wtedy "nie" pada dość często ;-) Chodzi bardziej o odmawianie, jeżeli coś nie będzie dobre dla dziecka. W szkole, w pracy, w rodzinie. Musi wiedzieć, że nie można naginać się zawsze i dopasowywać do ludzi. Czasem zamiast robić coś wbrew sobie, warto powiedzieć "nie". Ta umiejętność jest naprawdę nieoceniona, zwłaszcza w nastoletnim wieku. 3.    Mówić – tak Wiele rzeczy zdarza się w życiu tylko raz. Warto by dziecko umiało przeciwstawiać się własnym słabościom, a zwłaszcza strachowi i umiało godzić się na nowe i ciekawe propozycje. Nieważne, czy mu się uda, czy też nie, najważniejsze jest i tak to, że spróbował. 4.    Wyrażanie emocji Każdy ma lepsze i gorsze dni. Nauczmy nasze dzieci, że mamy do nich prawo i nie zawsze musimy być uśmiechnięci . Niech nasze maluchy potrafią także okazywać wdzięczność za małe...

Ile razy od rozpoczęcia roku zdążyłaś zapytać: „Jak było w przedszkolu/szkole?". A może wolisz pytać „Jak ci minął dzień?”? Jaką odpowiedź najczęściej słyszysz? Niech zgadnę: twoje dziecko rzuca jedynie słówko „dobrze”. A ty przecież chciałaś wiedzieć, jak spędził ten dzień, co robił, czy był wesoły, czy dobrze się bawił, czy nie czuł się samotnie, czy zjadł obiad. Sama widzisz, jak wiele zawiera się w pytaniu „Jak było?”. Odpowiedź na to pytanie jest dla kilkulatka niezwykle trudna. Skąd ma on wiedzieć, co tak naprawdę chcesz wiedzieć, o którą cześć dnia pytasz? Przecież było w przedszkolu kilka godzin, podczas których z pewnością wydarzyło się tak wiele, że ciężko wybrać jedną rzecz. Zastanawia się, więc "kiedy?". Nie potrafiąc wybrać jednej konkretnej rzeczy, najczęściej odpowiada "dobrze". Oto pytania, na które dzieci odpowiedzą więcej niż jednym słowem, a ty dowiesz się, jak dziecko spędziło dzień. 25 pytań, które powinniśmy zadawać dzieciom, zamiast „Jak było w przedszkolu/szkole?” W co się bawiłeś (np. na przerwie lub po obiedzie)? Co jadłeś na obiad? Co zabawnego dziś ci się przydarzyło? Czy ktoś zrobił dzisiaj dla ciebie coś miłego? Co fajnego zrobiłeś dla kogoś? Co dziś cię sprawiło, że się śmiałeś? Co cię rozbawiło? Czego się dzisiaj nauczyłeś? Który posiłek był dziś najsmaczniejszy? Kto dziś miał najlepsze drugie śniadanie ? Czy dziś coś sprawiło ci trudności? Jak ci minął dzień w skali od 1-10? 10 – wspaniale, 1 -bardzo źle. Jeśli ktoś z twoich kolegów miałby być nauczycielem przez jeden dzień, kogo byś wybrał? Dlaczego? Gdybyś mógł być jutro nauczycielem, czego chciałbyś nauczyć swoich kolegów? Czy ktoś cię dzisiaj zdenerwował? Czy jest taka osoba, z którą do tej pory się nie bawiłeś (nie przyjaźniłeś), a...