"Nikt nie widzi wszystkich rzeczy, które robisz" – poruszający wiersz mamy…

Mama 2 dzieci, Laura Muzza, opublikowała na swoim blogu The Mum on the Run wpis dedykowany mamom karmiącym mieszanką mlekozastępczą. Według nas powinny go przeczytać wszystkie mamy, także te karmiące piersią . Powinnyśmy skończyć z wzajemnym ocenianiem i krytykowaniem naszych wyborów! Do butelkowych mam Podjęcie decyzji o niekarmieniu piersią i karmieniu mieszanką to nie bycie samolubną i uznanie swoich potrzeb za ważniejsze od potrzeb dziecka. To robienie tego, co najlepsze, dla ciebie i dla dziecka. Nieszczęśliwe mamy cierpią na depresję , nikt tego nie chce. Rób to, co cię uszczęśliwia, żebyś była szczęśliwa w macierzyństwie i szczęśliwa ze swoim dzieckiem. Nikt nie powinien tego kwestionować. Chcesz spróbować, żeby pomóc maluchowi dłużej spać? Zrób to. Chcesz zamienić karmienie piersią na mieszkankę, bo chcesz wrócić do pracy albo masz już dość siedzenia w domu? Zrób to. Musisz wyjechać, chcesz wyjść wieczorem, masz dosyć? Nie ma w tym nic złego. Jeśli chcesz, żeby twoje ciało należało wyłącznie do twojego partnera, łącznie z twoimi piersiami. Jeśli karmienie piersią nie pasuje do twojego stylu życia. Jeśli od razu wiedziałaś, że to nie jest twój świat, jeszcze zanim urodziłaś dziecko. Żyjesz w zgodzie ze sobą, trzymasz się swoich decyzji. Jesteś wspaniałym przykładem dla swoich dzieci. Jeśli karmienie mieszane ułatwi ci życie, olej to, co inni myślą i po prostu to zrób. Do mam, które przestały karmić z medycznych powodów, z powodu raka, problemów zdrowotnych, niewystarczającej ilości pokarmu, depresji: jesteście bohaterkami. Jeśli czujesz, że coś ci zabrano, jest mi naprawdę przykro, ale wiem, że możesz stworzyć więź z dzieckiem, dać mu swoją miłość i wszystko to, co najlepsze, prosto z głębi twojej duszy. Nikt tego nie ma, tylko ty i twoje dziecko. To, jak je karmisz, nie ma znaczenia. Do mam, które...

Emily McCombs opublikowała w serwisie The Huffington Post wpis, który wzruszy każdą mamę. Emily porusza temat, o którym wiele mam boi się myśleć, bo kiedy zaczynają, łzy same napływają do oczu. "Ale on szybko rośnie" Ostatnio byłam nieco płaczliwa. Kilka dni temu, kiedy wracałam do domu, jeden smutny fragment książki doprowadził mnie do takiego stanu, jakby ktoś mnie niedawno porzucił. Rozglądałam się wokół w wagonie metra, żeby móc powiedzieć "smutna książka", kiedy ktoś na mnie spojrzy, ale to jest Nowy Jork i unikamy szaleństwa. Następnego dnia, ja i mój 5-letni syn mieliśmy sprzeczkę odnośnie spodni, które dziś założy. Ma bardzo duże oczekiwania – najlepiej szorty, elastyczne, bez sznurka. Od lat wyciągam z jego spodni sznurki. Pokłóciliśmy się, ja krzyczałam, ale w drodze do szkoły przeprosiłam za krzyk i kiedy widziałam, jak znika w przedszkolnym korytarzu, znów zachciało mi się ryczeć. Usłyszałam kiedyś, że bycie rodzicem, to jak pozwolenie swojemu sercu wyjść z ciała i iść obok. Zawsze wydawało mi się to naciągane. Bycie rodzicem przez większość czasu oznacza bycie wkurzonym na dziecko, które nie słucha , bycie zmęczonym, kiedy dziecko się na ciebie wspina albo bycie szczęśliwym, kiedy masz dobry dzień i bardzo je kochasz. A potem gdzieś w jakiejś szkole jest strzelanina i boisz się o tym myśleć, żeby nie przywołać myślami czegoś złego. Oglądasz jakiś głupi film, np. "Grawitację" i zdajesz sobie sprawę, że jeśli twojemu dziecku coś się stanie, mogą cię wystrzelić w kosmos razem z Sandrą Bullock. Rozumiesz wtedy, że jesteś całkowicie bezsilna, bo całe twoje życie może runąć w sekundę. Pewnego dnia, jak dziś, jesteś nieco płaczliwa i nie wiesz dlaczego, dopóki ktoś nie powie "Ale on szybko rośnie" i dopiero wtedy zauważasz, że twój maleńki synek z żabimi nóżkami bardzo urósł. Nadejdzie dzień, kiedy...

Już nie jesteś tą samą osobą, którą byłaś wcześniej. Przekonałaś się, jakie to piękne: być mamą , ale też czasami bardzo trudne, zwłaszcza gdy chcąc pomóc dziecku, szukasz wskazówek w natłoku różnych, nierzadko sprzecznych informacji. Pomożemy ci poruszać w zawiłym gąszczu zaleceń . Będziesz spokojniejsza i pewniejsza siebie. Instynkt kontra instrukcja Odkąd zostałaś mamą, wiele razy próbowałaś kierować się głosem serca, jednak brakowało ci pomysłów i doświadczenia. Nie wiedziałaś, jak szybko zbić gorączkę , poradzić sobie z kolką malucha, sprawić, że spokojnie zaśnie... Gdy uporałaś się z jednym problemem, pojawiał się następny. W dodatku pediatra podkreśla, że masz być odpowiedzialna, zasypuje cię zaleceniami. Trochę dużo, jak na twoją głowę. A chciałabyś jeszcze mieć czas, by bawić się z dzieckiem i pomóc mu wyrosnąć na mądrego człowieka. Jak to zrobić, skoro każdy podpowiada inne rozwiązanie? Dawniej mamy bardziej ufały swojej intuicji, ale to nie ona była najważniejszym źródłem wiedzy o dzieciach. Przede wszystkim korzystały z doświadczenia starszych kobiet. Dziś, mimo kłopotów mieszkaniowych, większość młodych rodzin mieszka osobno, więc wiedzę czerpią z poradników. Od nadmiaru głowa boli Gazety, książki, portale internetowe to wygodne źródło informacji – możesz je przeglądać o każdej porze dnia i nocy. Jednak gdy szukasz wskazówek, trudno ci się w tym połapać. Masz mętlik w głowie, wszystko wydaje ci się równie istotne i nadal nie wiesz, jak postępować. Nie chodzi o to, by stosować się ściśle do książkowych rad . Jeśli coś się nie sprawdza w twoim przypadku lub po prostu ci nie odpowiada (bo np. masz inne poglądy na daną sprawę), odwagi – nie stosuj się do tego. Poszukaj innego sposobu lub po prostu sama go wymyśl. To, co zostało napisane, to nie wyrocznia. To rada. Przecież tak naprawdę wiele...